descent into hades_

caro emerald that man

...αυτή τη φορά ο Π. με επισκέφτηκε μετά από πάρα πολύ καιρό. Ήρθε στον ύπνο μου αλλά δε θυμάμαι και πολλά καθώς ξύπνησα λίγο ανακατεμένος και κρύωνα κι από την προσπάθειά μου να καταλάβω τι είχε συμβεί και τι είχα δει στον ύπνο μου κατάληξα να μη θυμάμαι σχεδόν τίποτα...
Ήρθε λοιπόν όπως είπα και πιο πάνω αλλά αυτή τη φορά ήταν τελείως διαφορετικός. Πιο χαρούμενος, χαμογελαστός -ίσως και να γελούσε, δεν είμαι και σίγουρος καθώς τον έβλεπα από μακριά- με 'κείνο το ειρωνικό μισογελάκι. Ήμουν λέει πάνω σε μια χαμηλή ταράτσα, στον περιφερειακό Η ατμόσφαιρα ήταν περίεργα πού καθαρή και δεν είχε δέντρα με αποτέλεσμα να μπορώ να βλέπω όσο ήθελα ή όσο μου επέτρεπε το μάτι μου (δύο, έχω,οκ?). Υπήρχε κι ένα φως. Ίσως και να ήταν ήλιος αλλά αυτή τη φορά δε μας στράβωνε όπως την προηγούμενη απλά έδινε στα πράγματα μια διαφορετική υπόσταση. Είδα τον Π. να απομακρύνεται πηγαίνοντας, λέει, να πάρει τσιγάρα και θυμάμαι να παρακολουθώ τη φιγούρα του να μικραίνει στο βάθος του δρόμου μέχρι που τον έχασα.
Και μετά; Μετά τι; -Μετά δεν ξέρω.... μετά.... πέρασε κάποιος που μάλλον ήταν αφεντικό μου -και καλά- και του είπα πως θα φύγω να πάω να πάρω έναν καφέ και μου είπε "ΟΚ".

cayetano the better man


Ξεκίνησα και στο δρόμο -όπως γίνεται στα όνειρα- βρέθηκα σε κάτι που ήταν εστιατόριο πολυτελείας. Εκεί υπήρχε ένα μεγάλο μονοκόμματο τραπέζι μπλε ένα σωρό ομοιόμορφα ντυμένους -άντρες-γυναίκες-παιδιά- σε άσπρο-μαύρο κι ένα σωρό άτομα-υπηρετικό προσωπικό.
Έτρωγαν μια σούπα ακαθόριστου χρώματος -γκρίζα νομίζω- και από πάνω οι υπηρέτες συνέχιζαν να σερβίρουν.
-Που είσαι εσύ;
Τον τύπο που μου μιλούσε τον ήξερα από παλιά. Από ένα σύντομο διάστημα που είχα σε ένα ποστάλι.
-Έλα ρε, σε γνώρισα... συνέχισε. Κι ας έχεις αφήσει μακριά μαλλιά.
-Τα είχα μακρύτερα, έκανα εγώ αλλά τα έκοψα και σκοπεύω να τα κόψω κι άλλο.
-Μιας και είσαι εδώ δεν πας κάτι επιβάτες να τους δείξεις τις καμπίνες τους;
-Μάλιστα....
Ήταν πλωτό το εστιατόριο τελικά αλλά είχε κάτι που δεν είχα συναντήσει ποτέ. Όσα πλωτά εστιατόρια κι αν είχα επισκεφτεί
Δάσος (!!) Ένα πευκοδάσος με πολύ ψηλά πεύκα...
Βρέθηκα σε κάτι καταστρώματα περίεργα, σα να είχαν να πλυθούν πολύ καιρό και μετά
-όπως γίνεται πάντα στα όνειρα-
βρέθηκα να είμαι σε ένα παγκάκι και να πίνω καφέ ή κάτι που υποτίθεται πως ήταν καφές αλλά είχε μέσα γάλα και χωρίς αφρό, ούτε παγάκια. ενώ εγώ πίνω σκέτο με πολύ αφρό και πολλά παγάκια. ίσως να είχα κι ένα βιβλίο και άρχιζε να σουρουπώνει. Τότε ήταν που ήρθε ένας τύπος που γνώριζα πού καλά. Φυσικά και δεν έχω ιδέα ποιος είναι, έτσι;
-Α, καφέ πίνεις; Τον παίρνει και τον ρουφάει με τη μία... Τότε θυμήθηκα που μου είχαν πει (ποιος άραγε) πως έχει συνήθειο να πίνει τους καφέδες των άλλων.
-Τον ήθελες; μου λέει έπειτα από λίγο.
-Όχι, άλλωστε είχε γάλα κι απορώ πως έβαλα γάλα αφού τον πίνω σκέτο. Είπα...
και την επόμενη στιγμή είχα χυμό βύσσινο με λίγο καφέ και γάλα μέσα...
Ήπια λίγο και του τον έδωσα να πιει...
Καθόταν στην άκρη στο παγκάκι κι εγώ κάτω, στη ρίζα του... ήμασταν σε μια πλαγιά, καθαρισμένη από χόρτα κλπ και μερικά και μερικά μέτρα πιο κάτω ακούγαμε το κελάρυσμα του νερού.
Είχε μια ρεματιά με πλατάνια...

Όταν ξύπνησα, το πρώτο πράγμα που έκανα, ήταν ν' ανοίξω την εξώπορτα και να μυρίσω τη βροχή...
Έβρεχε ξανά....

de-phazz the good boy stepin nerve mix