περιμένοντας να ξημερώσει

.... η ώρα κοντεύει 2 μετά τα μεσάνυχτα.... Σάββατο βράδυ....
...τα παλιά χρόνια.. πριν κάμμια 10ριά δηλαδή θα βγαίναμε έξω με την παρέα
και γυρνούσαμε το πρωΐ...

...τώρα απλά "βγαίνουμε" έξω, στο κυβερνοδιάστημα...

η παρέα πλέον δεν υφίσταται κι όσοι έχουμε απομείνει απλά δε μιλάμε πια μεταξύ μας...
...είναι λίγο θλιβερό αυτό αλλά έτσι είναι.... κι όσοι μιλάμε, από ανάγκη και μόνο...

...κάθομαι μπροστά σε ένα δανεικό λάπτοπ, που δε δουλεύει και καλά το πληκτρολόγιό του,
χαζεύω σε διάφορα μπλογκς, ποστάρω σε διάφορα φόρουμ
κι ακούω τον τελευταίο δίσκο των Thievery Corporation, ενώ από το άλλο δωμάτιο στο οποίο στεγάζεται η τηλεόραση ακούγεται ο Γιάννης ο Μηλιώκας να τραγουδάει το "Κατά Ιωάννην Μ"

Προς το παρόν, χαμηλώνω τους thievery κι ακούω το τραγούδι

έχω ενα σωρό μνήμες από τραγούδια του μηλιώκα, σ'αυτόν άλλωστε χρωστάω και νικνέιμ μου, μου το κόλλησαν στο σχολείο, κάπου στο λύκειο, θυμάμαι, τότε με τους πειρατικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς -είχαμε έναν με κάτι άλλα παιδιά, τον Α-512- και τότε, είχε κυκλοφορήσει ο 2ος δίσκος του μηλιώκα, για το καλό μου..
στην πρώτη μου εκπομπή τότε, έπαιξα σχεδόν ολόκληρο το δίσκο και οι συμμαθητές που εννοείται πως τότε άκουγαν δεν άργησαν να μου το κολλήσουν...

κι από τότε μου έμεινε, με αποτέλεσμα να με ξέρουν περισσότερο έτσι, παρά με το κανονικό μου όνομα...



...περνάει η ώρα κι εγώ κάθομαι και πληκτρολογώ ακούγοντας πάλι Thievery Corporation

... μπαταρία στο κινητό τέλειωσε και η επικοινωνία κόπηκε μέχρι την αυριανή μέρα
φορτιστή δεν έχω αυτή τη στιγμή για να το φορτίσω...
έτσι μένει νερωμένο πλάι, πάνω στο καλοριφέρ...

παλιά δεν είχαμε κινητά...
παίρναμε τηλ από τους θαλάμους, στην αρχή με κέρματα κι όταν κόντευε να τελειώσει ο χρόνος, άναβε το κόκκινο φωτάκι... σπρώχναμε το κέρμα -τάλιρο- στη σχισμή και συνεχίζαμε κι αν η κοπέλα ήταν από μακρυά, το τάλιρο δεν έφτανε αλλά τότε, δεν έφτανε ούτε και το χαρτζιλίκι...

μετά ήρθαν οι τηλεκάρτες.... άλλα πεταμένα λεφτά....

...παλιά δεν είχαμε κινητά - τώρα δεν έχουμε τάλιρα...

παλιά, θυμάμαι, στέλναμε γράμματα -κανονικά γράμματα, μέσα σε φακέλλους... μαζί με άλλα πράγματα, οι κοπέλες είχαν περισσότερη φαντασία σε αυτά, χρησιμοποιούσαν χρώματα, εμείς, τον καλύτερο γραφικό μας χαρακτήρα...

...τώρα απλά στέλνουμε ένα γαμημένο μέηλ -που είναι και τσάμπα- ή ένα SMS.... χωρίς καν φαντασία ή χρώματα και τις περισσότερες φορές σε greeklish...

...έλεγα πριν για τις ραδιοφωνικές εκπομπές, τότε, στα χρόνια της αθωότητας -τότε που πίστευα πως έχω όλη τη ζωή μπροστά μου | ούτε καν κατάλαβα πως πέρασαν τα χρόνια- τότε, κάναμε εκπομπές με κασέτες και στην καλύτερη με κάνα δίσκο, -τα σιντι τα ανακαλύψαμε πολύ αργότερα- αλλά τότε είχαμε το προτέρημα και την τύχη να ακούμε μουσική... αγοράζαμε την κασέτα και τη λιώναμε θυμάμαι από το πολύ παίξιμο μέχρι που μαθαίναμε απ' έξω τα τραγούδια.... εγώ τις άκουγα σ' ένα πλακέ κασετόφωνο με ένα ηχείο, της αδερφής μου, που όταν τσακωνόμασταν δε μου το έδινε, μετά πήρα γουώκμαν...

...τότε ακούγαμε μουσική, τώρα....... με το μαζικό download και την απληστία που μας διακατέχει δεν ακούμε ούτε νότα... ούτε καν αυτά που στ' αλήθεια μας αρέσουν...

....και οι δίσκοι παραμένουν στο πατάρι μερικοί χωρίς καν μια γρατζουνιά.... ακόμα θυμάμαι έναν πιτσιρικά πριν κάμποσο καιρό που μου όταν του είπα κάτι για δίσκο μου λέει: δίσκος είναι αυτό το μεγάλο το στρογγυλό, το μαύρο? -ναι... -και μ' αυτό ακούγατε μουσική? -ναι...
-ααα ... κι έβγαλε από την τσέπη του το φορητό mp3 player του...

...τότε περιμέναμε με αγωνία το ραντεβού και διαλέγαμε τι θα φορέσουμε ώρες πριν.... και το μαλλί στην πένα.... δίναμε ραντεβού σε πλατείες και παιδικές χαρές.... οι πλατείες και οι παιδικές χαρές τώρα απλά είναι έρημες... κανονίζαμε με ραβασάκια και με φίλες που έστελναν τα "μαντάτα¨.... τώρα είναι πιο απλά τα πράγματα.... Έρχομαι και σου κάνω αναπάντ. να κατέβεις.... "Αναπάντ." ούτε καν "αναπάντητη"....

...ήταν κάπως αλλιώς τότε... πιο ζεστά.... πιο ανθρώπινα....

η νύχτα όμως είναι μεγάλη... και γω αυτή τη στιγμή θέλω πολύ να πιω έναν καφέ...
υπάρχουν ένα σωρό που θα μπορούσα να γράψω... και να εκθέσω την ψυχή μου, όχι στο χαρτί αλλά στα πίξελ... και άνετα μπορώ να το κάνω γιατί ξέρω πως κανείς δεν κάθεται να διαβάσει μπλογκζ, ειδικά αν κάποιος έχει έρθει τυχαία ή ψάχνοντας κάτι άλλο...........

... μπορεί όμως να μου ξανάρθει η όρεξη και να συνεχίσω α ποστάρω αυτές τις σκέψεις που οι περισσότεροι από σας και τις έχετε κάνει και τις ξέρετε αλλά είναι χειρότερα να τις ακούς κι από κάποιον άλλο....
...γιατί, μπορεί να έχεις σκεφτεί πως μπορεί κάτι να είναι και έτσι αλλά από τη στιγμή που δε στο έχει πει κάποιος, θέλεις να πιστεύεις πως ίσως και να μην είναι... όταν όμως το ακούς κι από άλλον, τότε απλά, χάνεται το ίσως .....

αυτά για απόψε

THIEVERY CORPORATION - LA FEMME PARALLEL lyrics

Thievery Corporation - La Femme Parallel
(feat. LouLou)

J' etais si joune quand je l' ai recontrè/
Elle m'a prise par la main/
Elle m'a emmené au premiére étage/
Elle m'a envoyé dans les nuuages/
Elle m'a emmené dans les étoiles/
Dans sa chambre, odour/
Aprisieuse/
Sur les muirs des images au parallléles/
Aussi belle que son papa/
Charlotte avait l' audace/
D' étre elle même/
Sans perdre sa foi/
D' étre elle même/
Sans perdre sa foi... en elle/
Aussi belle que son papa/
Charlotte avait l' allure/
Aussi belle que sa mama/
Charlotte avait l' audace/
D' étre elle même/
Sans perdre sa foi/
D' étre elle même/
Sans perdre sa foi... en elle/
Toujours un peu perdu/
Dans les nuages/
Toujours un peu perdu/
Dans les étoiles




La Femme Parallel
(English Translation)

I was so younf when we first met/
She took me by the hand/
She led me to the first floor/
She send me to the clouds/
She showed me the stars/
In her room "infections" perfumes/
On the walls the pictures were all parallel/
Beautiful like her father, Charlotte was elegant
Beautiful like her mother, Charlotte was audacious/
Proud to be holding faith in herself/
Always loosing herself in the clouds/
Forever lost with the stars



Nationalism is an
infantile sickness.
It is the measles
of the human race.

-Albert Einstein

Ακριβώς κάτω
από τους στίχους
του τραγουδιού
στο ένθετο του δίσκου

όνειρο #2

"... ήμουν, λέει, σε κάποιο χωράφι, σαν αμπέλι ξεραμένο από τα κρύα του χειμώνα σε κάποιο μέρος - τόπο άγνωστο [στο όνειρο] αυτή τη φορά, μαζί με δυο φίλους των οποίων τα πρόσωπα δε θυμάμαι αλλά ξέρω πως ήταν αυτοί και καθόμασταν στη νοτιοανατολική γωνία του αμπελιού.
Στη μεριά εκείνη υπήρχε ένα πηγάδι φτιαγμένο από τις σωλήνες εκείνες τις μεγάλες τις τσιμεντένιες που κατασκευάζουν τα φρεάτια στους δρόμους.
Οι φίλοι κάθονταν στην άκρη, κάτω στο χώμα κι ο ένας διάβαζε εφημερίδα. Εγώ ήμουν σκαρφαλωμένος πάνω στο φιλιατρό, κρατιόμουν από ένα ξύλο που υπήρχε πάνω σ' αυτό και που παλιά μάλλον έδεναν τον κουβά και κοιτούσα μέσα στο πηγάδι που ήταν στενό και πολύ σκοτεινό, κατάμαυρο και αυτή του η μαυρίλα, ξεκινούσε από πολύ ψηλά, ενώ η μέρα έξω ήταν μουντή -σαν τη σημερινή- χωρίς ήλιο....

"...milioka, μου λέει ο ένας εκ των δύο, ο οποίος διάβαζε και την εφημερίδα, μόλις διαβάζω πως είσαι ο μοναδικός με μακριά μαλλιά πάνω στον πλανήτη [λίγο άκυρο αυτό αλλά στα όνειρα μπορούν να συμβούν τα πάντα] ....

Και ξαφνικά, λέει, άρχισα να κόβω τα μαλλιά μου, τούφες - τούφες -δε θυμάμαι με τι- και να τα πετάω μέσα στο πηγάδι....

Αυτό ήταν το όνειρο, ξημέρωμα τετάρτης 26.11.2008
ενώ τις προηγούμενες μέρες είχε πραγματοποιηθεί ένας πολύ χοντρός τσακωμός στο χώρο εργασίας με το "αφεντικό" [γαμημένα αφεντικά] με αποτέλεσμα η κατάστασή να ήτο τεταμένη, να δουλεύουμε εκτός έδρας και να ήμαστε αναγκασμένοι να μένουμε στο ίδιο δωμάτιο χωρίς να μιλάμε, εγώ να την κοπανάω συνεχώς από κει μέσα, με τα νεύρα μου καλώδια και να μη νιώθω απολύτως τίποτα....

Ένα κενό.... Που έλεγε κι ο αΜαζωνάκης.

Με το λάπτοπ κρασσαρισμένο γιατί πάνω στον καυγά το έκλεισα την ώρα που bootάριζε και τι να έκανε το καημένο κι αυτό...? Τα έπαιξε και δεν άνοιγε κι αυτό έκανε τα νεύρα μου να εντείνονται. Όχι νεύρα που δεν άνοιγε [άλλωστε, ας μην το έκλεινα έτσι κι ας μην το κακομεταχειριζόμουν] αλλά επειδή με τη συμπεριφορά τους οι "κύριοι" με ανάγκασαν να φερθώ σε ένα άψυχο μηχάνημα κατ' αυτόν τον τρόπο....

Ευτυχώς κατάφερα να πάρω backup όλα σχεδόν τα αρχεία με ένα Linux ubuntu cd και τώρα απλά περιμένω κάποια στιγμή να το φτιάξω, ενώ ποστάρω με δανεικό....

Δύσκολη βδομάδα η προηγούμενη κι εγώ από τότε δεν ξαναπάτησα στη δουλειά, ενώ ακόμα δε μου έχει περάσει ο θυμός για τον τρόπο με τον οποίο μου φέρθηκαν άτομα που και σε ξένο τόπο ήμασταν και δουλειά δική τους έκανα και άλλα.... και άλλα...

... και στην ουσία, δεν έχει σημασία τι έκανε ο άλλος... πρωτεύουσα σημασία έχει το τι σκέφτηκα εγώ και πως ανέλυσα όλα αυτά που συνέβησαν και η οπτική γωνία απ΄όπου τα είδα..

σκατά.... αυτά... (07.10.2015)

παράνοια

...κοιμόμουν.... χθες....
και κάποια στιγμή ονειρεύτηκα....
-.... ήμουν λέει, στο σπίτι ενός γνωστού [δε μπορώ να πω "φίλου" γιατί δεν είναι] και ήταν σούρουπο. Αυτός, λέει, είχε δύο παιδιά, ένα αγοράκι κι ένα κοριτσάκι [στην πραγματικότητα δεν έχει κανένα] κι εγώ, όπως γίνεται στα όνειρα, δεν ήξερα καν πως βρέθηκα εκεί.... θυμάμαι πως κρατούσα κάτι σαν κορνίζα φωτογραφίας και βρισκόμουν λέει ξαπλωμένος σε ένα μονό κρεββάτι το οποίο ακουμπούσε στον τοίχο του δωματίου και προς τη μεριά του τοίχου, ήταν ξαπλωμένο δίπλα μου το κοριτσάκι / κόρη του γνωστού. Ξαφνικά, έσπασε το γυαλί / κορνίζα που κρατούσα, πάνω στο κρεββάτι κι εγώ είπα στο κοριτσάκι -"κάνε λίγο πιο πέρα ή μην πειράζεις τίποτα [δε θυμάμαι καλά] γιατί έχει γυαλιά και θα κοπείς".... τότε αυτό, άρχισε να φωνάζει κι εγώ έντρομος σκέφτηκα -στο όνειρο πάντα- "....ρε πούστη μου, θα με κατηγορήσουν ότι του βάζω χέρι, για παιδεραστία κλπ".... εν τω μεταξύ του ξαναείπα να κάνει λίγο στην άκρη για να μην κοπεί κλπ....

....την επόμενη στιγμή, βρίσκομαι στο κέντρο του δωματίου, με κομμένο από το γυαλί το δεξί μου χέρι στο πάνω μέρος του καρπού και με το αίμα να βγαίνει συντριβάνι....
"-... ρε πούστη μου, λέω, -στο όνειρο πάντα- θα έκοψα κάμμια φλέβα.... αλλά, σκέφτομαι πάλι οι φλέβες είναι από την κάτω μεριά. Ασυναίσθητα, πίεσα το άλλο μου χέρι πάνω στην πληγή και τότε αυτή σταμάτησε να τρέχει αίμα. Μόλις το άφηνα όμως, συντριβάνι το αίμα.... θυμάμαι, είχε γεμίσει ο τόπος αίματα. από το πουθενά ακούω μια άγνωστη φωνή γριάς να λέει: "-τι αίματα είναι τούτα"? εγώ εν τω μεταξύ πίεζα το αριστερό μου χέρι πάνω στην πληγή για να σταματήσω την αιμορραγία Ξαφνικά, σταμάτησε η αιμορραγία κι εκεί που το πίεζα, έκανε μι μεγάλη φουσκάλα η οποία έσπασε κι άρχισε να βγάζει ένα άσπρο σα γάλα υγρό, και μετά σταμάτησε.... Τότε, κοίταξα την πληγή η οποία είχε ανοίξει και μέσα έβλεπα κάτι σαν σκουλήκια τράβηξα ένα και βλέπω πως ήταν ένα κομμάτι λάστιχο σαν αυτά που χρησιμοποιούν οι ταχυδρόμοι για να έχουν μαζεμένα τα γράμματα....
Οι επόμενες σκέψεις, θυμάμαι, ήταν πως θα πάω για δουλειά και πως θα οδηγούσα τη μηχανή με το χέρι κομμένο. Στη συνέχεια του όνειρου βρέθηκα σε ένα δρόμο, εδώ που μένω αλλά ήταν σα να βρισκόμουν στην Αθήνα, κρατώντας στα χέρια ένα μπόγο με ρούχα και φορώντας παλιόρουχα. ήταν σα σούρουπο. η ατμόσφαιρα είχε ένα γλυκό χρώμα ενώ δεξιά κι αριστερά υψώνονταν πολυκατοικίες ενώ ο δρόμος ήταν άδειος με ένα μόνο γκρίζο αυτοκίνητο παρκαρισμένο κάπου στο βάθος στη δεξιά του πλευρά. Άνθρωποι, τίποτα εκτός από μία άγνωστη γυναίκα γύρω στα πενήντα. κι ενώ στεκόμουν στη μέση του δρόμου μη ξέροντας πουείμαι με φτάνει αυτή η γυναίκα...
-Συγγνώμη, της λέω, να σας ρωτήσω κάτι...?
-Ναι, μου λέει...
-Μήπως μπορείτε να μου πείτε που ακριβώς βρίσκομαι?
-ΧΑ χα χα, άρχισε να γελάει. βρίσκεσαι ακριβώς εκεί που βρίσκεσαι, μου είπε...

______________
Πετάχτηκα.... "Όνειρο έβλεπα" μονολόγησα και την επόμενη στιγμή ένιωσα να παγώνω...
τεντώθηκα λίγο και ξανακοιμήθηκα...
______________
.....προς τα ξημέρωμα... ήμουν, λέει, σε ένα ένα άγνωστο μέρος / χωριό και είχα βρεθεί εκεί για δουλειά... ένα παράξενο είδος δουλειάς... πήγαινα να σοβατίσω κάτι αλλά στο μέρος που πήγαινα δεν ήταν κανένας και τελικά θα έφευγα... έτσι κι έγινε... ξεκίνησα για την πλατεία του χωριού που ήταν στο κάτω μέρος από εκεί που ήμουν... ξαφνικά, σε ένα μπαλκόνι βλέπω κάποιον να μου φωνάζει: "έλα εδώ".... ήταν ο πατέρας μου... [σημειωτέον, ο πατέρας μου πέθανε πέρυσι σαν τώρα, περίπου]... -έρχομαι, του λέω και συνέχισα να πηγαίνω προς το μέρος όπου υποτίθεται ήταν το ΚΤΕΛ για να βγάλω εισιτήριο για να φύγω αργότερα....
Κατέβηκα κάτι σκάλες, πολλές, κι έφτασα σε μια πλατεία με πλατάνια, ασπρισμένα με κάτι γερόντια να κάθονται στις καρέκλες και να πίνουν καφέ... Τους χαιρέτησα, μου ανταπόδωσαν το χαιρετισμό και συνέχισα προς τα πάνω.... Στο χέρι, θυμάμαι, κρατούσα ένα τσιγάρο στριφτό, χοντρό και κακοστριμμένο το οποίο είχα ανάψει αλλά ενώ το είχα ανάψει, αυτό καιγόταν από τη μέση και πίσω...... μετά, με θυμάμαι να ξαναγυρίζω και να κάθομαι με τα γερόντια. στον πατέρα μου δεν πήγα.....
__________
Από το όνειρο με έβγαλε το κουδούνισμα του τηλεφώνου, είχα αργήσει να πάω για δουλειά


THIEVERY CORPORATION - BEAUTIFUL DRUG Lyrics

Thievery Corporation - Beautiful Drug lyrics
(feat. Jana Andevska)

Oh my love/
It's now time for us to say our/
farewell/Not to deny ourselves/
From ourselves/
And with the time/
The season passes once again/
Memories that hang in autumns wind/
Memories that hang/
Once again/
You are the drug in my veins/
And I'm waiting to feel it again/
Through the years/
Love radiates throughout/
Life's charade/
Shines through everything/
That remains... unsaid/
You are the drug in my veins/
And I'm waiting to feel it again


Από το εσώφυλλο του δίσκου, αντιγράφω:
"PEOPLE TURN TO ARMED STRUGGLE
ALTERNATIVE, OF ALL
THE PEOPLE HAVE KNOWN
WHO WENT DOWN THAT PATH,
NONE DID SO BECAUSE
THEY WANTED IT. THEY
DIDN'T SPEND TIME DEBATING
THE ETHICS OF IT BECAUSE
TO THEM IT WAS OBVIOUS.
ENDING VIOLENCE MEANS
RESOLVING THE SITUATION
WICH GIVES RISE TO IT."

- RUBEN ZAMORA-

Φτερά του έρωτα στο τέλος | Wings of love at the end

ZAGAR - WINGS OF LOVE (feat Underground Divas)



lyrics from ALLYRICS.NET

Wings of love at the end
Will give us shelter again
We're gonna hide under
When our protest is over

With our answers unsaid
We will walk hand in hand
We won't talk, we won't cry
We'll be just sharing what's left of us

Wings of love at the end
Will give us shelter again
We're gonna hide under
When our protest is over

With our answers unsaid
We will walk hand in hand
We won't talk, we won't cry
We'll be just sharing what's left of us

Wings of love...
We're gonna hide under
Wings of love...
What's left of us

Wings of love...
We're gonna hide under
Wings of love...
What's left of us.


αυτά.... για καλημέρα

THIEVERY CORPORATION - 33° DEGREE Lyrics

Thievery Corporation - 33° Degree
(feat. Zee)



I'm the president of the shadow government/
The grand governor
of the federal reverse/
Public enemy of the society/The one
you cannot see the 33°/
Before you call the shot but now it's
our turn/
Blow up the system now and tables have turned/
Your
hidden knowledge you thought i'd never learn/
I strike a match
and make the whole place burn/
I'm the real WMD/I'm your
number one public enemy/
I' m the one, your runaway
slave/
I' m the one, the one who got away/
Automatic rapid
fire/
Automatic make me inna danger/
Lethal make me lethal
I' m a weapon/
Danger make me danger AK-47
/
Cameras that
track me/
They try to entrap to me/
Through shadows/I
creep/
Cuz I know exactly/
The Knowledge you keep/
I' m the
word on the street/
I' ve got nothing to lose/
The whole world to
gain/
Slipped outtayour noose/
Now I' m running your game/
I
beat the hive/
I upset the swarm/
Category 5/
I' m the center/
of
the storm/
We not gonna stress/
Put me to the test/
I strike a
match and make the whole place burn/
Walk with the angels
and me down with wind/
Bulletproof vest and a smith and
wesson/
We gonna stress/Put me to the test