[smoke and coffee_in pink]

_
αυτή, είναι μια παλιά φωτογραφία, συνέχεια αυτού εδώ του
ποστ. βρέθηκε ξεχασμένη μέσα σε ένα μάτσο 
από παλιές, παύλα, ξεχασμένες φωτογραφίες
σε κάποιο συρτάρι του γραφείου και είναι τραβηγμένη
σχεδόν είκοσι χρόνια πριν [λέμε τώρα]


      
Στη συνέχεια, είναι αυτή η φωτογραφία, η οποία τραβήχτηκε    -μάλλον πρόσφατα- κάποιο βράδυ περί τη μία και εικοσιπέντε  όπως μπορείτε κάλλιστα να δείτε απέναντι στο ρολόι του τοίχου  κι εν μέσω, χαλάρωσης, πλάκας και ηλίθιων αστείων.  Δεν έχει κάτι το σημαντικό αλλά μου άρεσε έτσι όπως αποδίδονταν τα χρώματα τη συγκεκριμμένη στιγμή  κι από την άλλη, ήταν αυτή η επαφή, παύλα, επικοινωνία -στιγμιαία μεν- που υπήρξεόμως, καθώς τον περισσότερο καιρό τα σόσιαλ μήντια κερδίζουν έδαφος. 
Στον τρόπο επικοινωνίας εννοώ. 


Η άλλη -η αποκάτω δηλαδή, η ασπρόμαυρη- 
είναι  πρόσφατη και τραβηγμένη σε ένα μέρος που 
δεν έχω την πολυτέλεια να πηγαίνω συχνά.
Αλλά συνήθως πηγαίνω πάντοτε, με την κατάλληλη παρέα. 
[συνήθως-πάντοτε]
 

μία ακόμα που μου αρέσει -και για τα χρώματα κι επειδή
τραβήχτηκε μια ηλιόλουστη χειμωνειάτικη μέρα
κι εν κινήσει χωρίς να κοιτάζω καλά καλά...
μια χαρά βγήκε όμως_
 
εδώ είναι διάφορα "σκουπίδια" από το δεξιό-πάνω συρτάρι
από βελόνες πικάπ μέχρι... 
ξερωγώ τι_
το από πάνω κομμάτι από κάποιο πάρτυ που χορεύαμε
όταν πηγαίναμε σχολείο
 
και ύστερα η αποκάτω
ένα χειμωνιάτικο βράδυ βολτάροντας
βασικά, για δουλειά ήταν αλλά αποφασίσαμε 
να τα συνδιάσουμε όλα παρέα_



κι ένα καρτ-ποστάλ που καβατζώσει κάποτε
-χίλια χρόνια πριν σχδόν-
από κάποιο μαγαζί παύλα καφέ, στην Αθήνα,
τότε που οι επισκέψεις μου στην πρωτεύουσα
κυμαινόντουσαν γύρω στις τέσσερις με πέντε φορές το μήνα
Η Louise Brooks είναι
γράφει στο πίσω μέρος:
Louise Brooks, Filmarchiv Austria, Sammlung Leuther

Νίκος Νικολαΐδης