five years + κάτι ψιλά_

five years και κάτι ψιλά που λέει κι ο τίτλος...
Τόσα είναι τα χρόνια τούτου εδώ του blog στη
blogόσφαιρα.
Ή περίπου τόσα....
Στις μέρες είναι η διαφορά....
εδώ, βρίσκεται το τωρινό "πρώτο ποστ" χωρίς όμως να είναι αυτό
το πρώτο...
Αυτό, αν θυμάμαι καλά ήταν το δωδέκατο!!
Υπήρξαν κάποια που σβήστηκαν επειδή μέσα σε αυτά υπήρχε μουσική ανβασμένη,
κάποια άλλα που τά έσβησα εγώ ο ίδιος καθώς δε με αντιπροσώπευαν πλέον
και κάποια άλλα που δεν ξέρω/θυμάμαι τι έγιναν...
Το φτιάχναμε τέτοιες μέρες θυμάμαι με έναν φίλο.
Δε θυμάμαι τι γράψαμε στο πρώτο πόστ
Θυμάμαι όμως ποια ήταν η πρώτη φωτογραφία που έβαλα.
Μία που είχα τραβήξει με ένα Nokia και το αντικείμενο δεν υπάρχει πλέον

Η πρώτη φωτογραφία στο blog (2007)
Είναι η φωτογραφία δίπλα,
ή αποκάτω,
δεν ξέρω πως φαίνεται σε σας
καθώς η νέα-αναβαθμησμένη πλατφόρμα
του blogger δε βοηθάει σχεδόν καθόλου.

Θυμάμαι επίσης και ποιό ήτανε το πρώτο τραγούδι που ανέβασα στο πρώτο πόστ!
Το

Στα χρόνια που πέρασαν, το blog δεν κράτησε ποτέ σταθερό χαρακτήρα,
ούτε κράτησε ποτέ κάποιο συγκεκριμμένο ύφος,
είτε στα γραπτά, είτε στα μουσικά θέματα. . .
τα πάντα εξαρτιόντουσαν από τις διαθέσεις μου, τις ορέξεις, τις κάβλες μου αν θέλετε
και οτιδήποτε άλλο εξωτερικό ή μη ερέθισμα. . .
Αυτός είναι κι ένας από τους λόγους που αποφεύγω να το ξεφυλλίζω πλέον...
έτσι λοιπόν. . . φάιβ γήαρς και κάτι ψιλά. . .
Ανακατεμμένα φάιβ γήαρς, μ' ένα σωρό ανεβοκατεβάσματα-σκαμπανευάσματα. ..
Σε όλους τους τομείς αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία και νομίζω πως δε θα σας ενδιέφερε να την ακούσετε-διαβάσετε κι από την άλλη πάλι, δεν είναι και της παρούσης. . .
. . .στο δρόμο - November 2012
Τον τελευταίο καιρό θα έχετε δει πως αυτό που κάνω απλά
είναι αναπαραγωγή κειμένων από βιβλία και μόνο.
Από τη μία είναι πως δε βρίσκω κάτι να πω/γράψω,
από την άλλη πάλι, ψάχνουμε να βρούμε κι έναν τρόπο να "ζήσουμε", ξέρεις. . .
Η "αναπαραγωγή" που λέγαμε παραπάνω γίνεται μόνο και μόνο για να κινείται το blog..
μην πεθάνει ρε παιδί μου.
Αυτά_

Peggy Lee - Johnny Guitar

«...και τη βρίσκει μετά από πέντε χρόνια και της λέει...
μπορώ να σε δώ... είναι παράξενο.
Πάντως δεν τον ξέρω...
Ούτε και τ’ όνομά του μου λέει τίποτα...»

Cayetano - Will You Be Mine
 «Θέλεις να έρθεις να με δεις;
Θα μου φέρεις και τις φωτογραφίες;
Αυτές που έβγαλα στο μέρος εκεί που δεν πήγα ποτέ...
Έλα όποτε θέλεις, δεν με πειράζει.
Εγώ θα είμαι εδώ έτσι κι αλλοιώς...» 

Patchworks - Tribute To Mulatu
- Κι αφού η Βέρα πέθανε, ήρθες μαζί μου; 
- Πρίν. 
- Τι θα πει αυτό, τι πριν; 
- Πριν πεθάνει. 
- Και η Βέρα τόξερε; 
- Όχι, δεν νομίζω...

Nostradamos - Ta Paramithia Tis Giagias
«Δεν θυμάσαι, ένα σπίτι γεμάτο δέντρα;
Πεύκα ήτανε η κάτι τέτοιο... 
Βγαίνανε μέσα απ’ το πάτωμα... 
Υπάρχει και μια φωτογραφία σου εκεί μέσα.»
. . .last days of December

 Τα κείμενα στο τέλος είναι από την ταινία του 
κάποιες φωτογραφίες μπορείτε να δείτε και σε αυτό το πόστ!
Επίσης, αυτό το πόστ, έχει και μια "αστεία" παρατήρηση
όσον αφορά τις φωτογραφίες που το συνοδεύουν
αλλά κι αυτό είναι επίσης μια άλλη ιστορία κι όχι
-όπως και τόσα άλλα- της παρούσης.
Οι φωτογραφίες είναι δικές μου_
Αυτά λοιπόν για άλλη μια φορά_

[:fakin_christmas]














  
Karriem Riggins - Summer Madness S.A

Χριστούγεννα, σου λέει ο άλλος. 
Γαμημένα, άφραγκα Χριστούγεννα.
Τι να 'γινε η Μόλλυ και το σινεμά Νινόν. . . 
Κανένας πούστης δε 
σφυρίζει πια τη Τζέζαμπέλ.
 Τι να 'γινε το σινεμά Νινόν κι αυτό το κορίτσι. . . 
Η ταμίας του Πάνθεον, όταν έπαιζε το Γκάγκα Ντιν κι η άλλη 
του Αττικόν με το ρουμπινί αγκορά κι η πιο ωραία απ' όλες, 
με τα μάτια χρώμα γαλαζόπετρα.
Φύγαν και χάθηκαν όλες ήσυχα, μαζί με τα παλιά κτήρια, τις πλατείες 
και τις στέρνες.
Χριστούγεννα, σου λέει ο άλλος. 
Γαμημένα, άφραγκα Χριστούγεννα.

rainy days_




Έβρεχε μέχρι το μεσημέρι και μετά το πλάκωσε σε θύελλα βροντές μπουμπουνητά κεραυνοί έμεινα κουκουλωμένος στο κρεββάτι σιγά ρε φίλε που έιμαστε Καταιγίδα στούς Τροπικούς με την Μπέττυ Νταίηβις έβαλα τον αμερικάνικο κ' είχε κάτι χριστουγεννιάτικα τραγούδια γαμώ τη θλίψη μου μέσα και το λούκι της βροχής στον τοίχο πάνω απ' το κεφάλι μου κατέβαζε το νερό απ' το ταρατσάκι και με νανούριζε τσίγκινα κοιμόμουνα ξυπνούσα βάραγε το τηλέφωνο―η Μπέττυ αν είμαι καλά αυτή καλά είναι―ο Μάνος την έκανε κοπάνα κι αυτός τι θα φορέσουμε το βράδυ είχε βρει αυτοκίνητο στις 6 να κατέβω δυο στενά κάτω απ' το σπίτι στα σκαλάκια να με πάρει να πάμε Στέκι μετά έχει ραντεβού με Στέλλα Όλιβερ Μπογκομόλετς και δυο αφρόμουνα να πάμε όλοι παρέα στο πάρτυ Καλαμάκι ο Τάκης κι ο Βιθέντε θα κατέβουν από Φιλοθέη έπρεπε να λουστώ κι από πάνω.
Σηκώθηκα κατά τις 4 φουσκωμένος σαν τη φράπα και η βροχή συνέχιζε έκανα δυο φλυτζάνια καφέ τρία τσιγάρα άναψα τη σόμπα κ' έβγαλα τα ρούχα για το πάρτυ μπλέ σακάκι παντελόνι γκρι πουκάμισο μπεζ και μια ριγέ στενή γραββάτα Μπάντυ Χόλλυ είχα και μαντηλάκι για την τσέπη κίτρινο αλλά δεν το 'βρισκα.

από τo κεφάλαιο 25 του βιβλίου 
"μια στεκιά στο μάτι του μοντεζούμα" του ΝΝ. 
σελ. 128

Apurimac - ultimo tango


Kάτω στην πλατεία Μαβίλη έβρεχε ωραία.
Τ' ασημένιο αδιάβροχο είχε γλυστρίσει ελαφρά από τους ώμους της, αυτή προχωρούσε μπροστά κι εγώ την ακολουθούσα. Κάθε τόσοσ γύριζε να βεβαιωθεί αν ήμουνα εκεί και μου χαμογελούσε. Πήγε και σταμάτησε μπροστά σ' ένα πράσινο Εμ-Τζι Μαρκ ΙΙ.
―Συγγνώμη αλλά δε μου αρέσει να μπαίνω σε ξένα αυτοκίνητα. Θα πάρουμε το δικό μου, είπε κι άρχισε να ψάχνει μες στη σανέλ για τα κλειδιά της.
―Και να 'θελες πάλι το δικό σου θα παίρναμε, παρατήρησα. 
Με κοίταξε με υποψία και μετά από μια μικρή αμήχανη σιωπή με ρώτησε αν στ' αλήθεια δεν είχα αυτοκίνητο. Τόσο απίστευτο της φαινόταν. Κι ύστερα συμπλήρωσε δειλά:
―Τι δουλειά κάνεις;
Πήρα το γύρο του αυτοκινήτου, την πλησίασα κι ακούμπησα τους αγκώνες μου πάνω στο βρεμένο ουρανό του Εμ-Τζι.
―Δεν ήξερα ότι για να βγεί κανείς μαζί σου πρέπει πρώτα να σου μοστράρει τη φορολογική του δήλωση.
―Δεν είναι απαραίτητο, μουρμούρησε.
Άφησα λίγο τις σταγόνες της βροχής να ταξιδέψουν πάνω στο μπουφάν μου κι άρχισα ν' απαγγέλω την εισαγωγή απ' τα Παιδιά της Οδού Κυβέλης:

από το κεφάλαιο 26 του βιβλίου 
Γουρούνια στον άνεμο (1992)
του ΝΝ σελ. 213

Bas Lexter Ens - No Te Meta


Η βροχή μόλις είχε σταματήσει. Η Machules ήταν μούσκεμα. Είχε να τη δει τρεις ολόκληρες μέρες. Πάνω στα νίκελ της γυαλίζανε οι χοντρές σταγόνες, καθώς γλυστρούσαν και ταξίδευαν προς τα κάτω. Το κάθισμα είχε μαζέψει λίγο νερό στο γούβωμά του. Πέρασε την παλάμη του πάνω απ' τη σέλα και τίναξε το νερό. Ύστερα έβγαλε ένα μαντίλι από την κωλότσεπη και καθάρισε το στροφόμετρο και το ταχύμετρο. Πέρασε και τα δύο καθρεφτάκια. Το τίναξε λιγάκι και τ' άπλωσε και το 'συρε πάνω στο ρεζερβουάρ. Πήρε λίγο και τα μπροστινά φανάρια της. έπειτα το 'στυψε και το 'βαλε στην τσέπη του.
Η Machules δεν πήρε με την πρώτη, γιατί ήταν κρύα. Όταν άναψε με τα πολλά, τη μαρσάρισε κάργα και την αμόλησε λίγο με τον τροχό ψηλά, μετά της έκανε μερικά μικρά χτυπηματάκια τραβώντας απότομα το τιμόνι προς τα πάνω και πέρασε σα σίφουνας το σταυροδρόμι, ό,τι και να γινόταν.

από το βιβλίο
"Ο Οργισμένος Βαλκάνιος" (1979)
του ΝΝ σελ. 257

tom waits - union square

Το βράδυ έιχε βρέξει άγρια και το πρωΐ ο ασβεστόλακκος ήταν γεμάτος νερό.

[. . .] Πήγε στην κάμαρή του, έβγαλε το μπλε σακάκι, μάζεψε τη σάκα κι άρχισε να ψάχνει για το πράσινο στιλό του. Δεν το βρήκε πουθενά και σκέφτηκε πως θα το 'χασε στο δρόμο.
Σε λίγο μπήκε η μητέρα του φέρνοντας τη λάμπα. Περίμενε να 'ρθεί να τον φιλήσει. έσκυψε το κεφάλι και δε μίλησε.
Αυτή δεν ήρθε.
Έξω έβρεχε για τα καλά.
Σκέφτηκε τον πατέρα του που θα 'τρωγε όλη τη βροχή από την προτελευταία στάση μέχρι το σπίτι. μετά θα 'ρχόταν με βρεγμένα του χέρια, τα κρύα χέρια, να τον ξυπνήσει και να τον χαϊδέψει.
Αυτό κάθε βράδυ.
Κάθε βράδυ να τον φιλήσει.
Σηκώθηκε, πήγε στην κουζίνα, πήρε τη λάμπα, την άναψε και την έφερε στο δωμάτιό του.
Κλείδωσε μετά την εξώπορτα.
Κάθισε μπροστά στο μικρό τραπεζάκι. . . έβγαλε τα βιβλία. . . Προσπαθησε να σκεφτεί κάτι ευχάριστο και θυμήθηκε την Κυριακή.
_________Την Κυριακή θα τον πήγαινει ο πατέρας του στην πόλη. Στο σινεμά θα έβλεπε το έργο δυο φορές, μετά θα μπαίναν στο λεωφορείο για να κατεύουν στην προτελευταία στάση. . .

"Οι Τυμβωρύχοι" (1966)
ΝΝ
Την Κυριακή ή το ωραίο 
τραγούδι που έλεγε
ο εργάτης φεύγοντας...

winston mcanuff - ras child