Cayetano "THE PAKISTAN" for FREE!

...λοιπόν....
την "εμμονή" μου με τις μουσικές του Cayetano
πιστεύω να την έχετε καταλάβει, οι περισσότεροι...
Έψαχνα το Katamaran κι εγώ δεν ξέρω πόσο καιρό...
Αυτό όμως είναι άλλη ιστορία...

Στό θέμα μας... και το θέμα μας είναι το εξής:
αυτό που λέει κι ο τίτλος



Hello to everybody!

I'm glad to share with you 2 exclusive tracks I've made just for my dj-sets...
I've played them enough (and still playing them though), so I think it's time to share it with all of you!

Tracklist:
1) The Pakistan
2) Last Train To Paris

Just please, when you share the link or the copy, give me the credit! It will be highly appreciated!


http://rapidshare.com/files/239664281/The_Pakistan.zip

***This work is under a Creative Commons License.***

If you want to read more, please click below:

Creative Commons License


Αυτά, από το myspace του Γιώργου "Cayetano" Mπρατάνη
αντεγραμμένο ατόφιο (μαζί με την εικονίτσα)
και το αγαπημένο μου Katamaran στο βίντεο, από κάτω
*

*
Αυτά για σήμερα
κι επειδή τον τελευταίο καιρό
πάσχω από αϋπνίες και κοιμάμαι τη μέρα
λέω να πεταχτώ να κάνω μια βουτιά

Random διάλογοι | Τηλεφώνημα

Περιστατικό παλιό, θα προσπαθήσω να το περιγράψω όσο καλύτερα μπορώ
καθώς έχουν περάσει χρόνια από τότε κι απλά, σήμερα,
μια αλυσίδα σκέψεων, με οδήγησε σε αυτό....


Πάμε λοιπόν...


...είναι γύρω στο 1995, ίσως να ήταν 1996, λίγο μετά τα Χριστούγεννα.
Δούλευα σε μια εταιρεία τέλος πάντων....
Κινητά δεν υπήρχαν, μόνο σταθερά και τηλεκάρτες...
Είναι περίπου 11:00 η ώρα ή κάπου εκεί γύρω...
Χτυπάει το τηλέφωνο (σταθερό) άλλωστε συνέχεια χτυπούσε
και μου φωνάζουν πως είναι για μένα, το σηκώνω και από την
άλλη άκρη, γυναικεία φωνή, άγνωστη σε μένα αλλά,
υπέροχα μελωδική (sic)
- Ναι, λέω...
- Έλα Κωσταντίνε, τι κάνεις; Η Αναστασία είμαι...
σμίξιμο των φρυδιών, εγρήγορση της σκέψης, ανασυγκρότηση
και ανάκτηση δεδομένων από μια ολιγοήμερη καλοκαιρινή σχέση
που διήρκεσε ως και τις πρώτες μέρες του Φθινοπώρου και μετά:
Από δω παν και οι άλλοι. Μπαίνουν οι σκέψεις σε μια σειρά -και καλά-
- Α!! Έλα!, Τι κάνεις; Που είσαι; :D
Στροβιλισμός σκέψεων...
Τι να θέλει αυτή τώρα, μετά από τόσο καιρό και άλλα τέτοια...
- Στο ΚΤΕΛ, κατέβηκα για τριήμερο και είπα να σε δω. Που είσαι;
- Στη δουλειά είμαι!!
(περίεργο μου φάνηκε που ρώτησε αφού, εφόσον, εκεί με είχε πάρει τηλέφωνο).
- Ωραία, να κανονίσουμε να συναντηθούμε, τι ώρα λες; και να σου πω, μου λέει,
τι έχει η φωνή σου; Κάπως περίεργη την ακούω...
- Να, ξέρεις, έκανα κάτι μεροκάματα οικοδομή, βράχηκα και κρύωσα!!!
- Ναι, ε; "Οικοδομή" το λέμε τώρα;
- Εε... αφού ξέρεις. Αλλά, για πες εσύ, τα Χριστούγεννα δεν κατέβηκες,ε;
Νομίζω πως είδα την αδερφή σου, είπα....
- Ποια αδερφή μου;;;;;; Αφού δεν έχω αδερφή..
Κρασσάρισμα της μνήμης....
- Να σου πω, συνεχίζει, ποιος Κώστας είσαι; Δεν είσαι ο...
εδώ είπε ένα όνομα το οποίο δε θυμάμαι
- Όχι, της λέω, είμαι ο... κι εδώ είπα το δικό μου...
- Ααα, τότε μάλλον έχω κάνει λάθος στο νούμερο.
- Ε μάλλον, της λέω, Έτυχαν και τα ίδια ονόματα...
- Ναι, λέει, γελάμε και οι δύο, λέμε "γεια" και κλείνει το τηλέφωνο....


Γαμημένες γραμμές που μπλέκεστε.... κι αυτή η μνήμη.....

οι φωτογραφίες είναι σκαναρισμένες από παλιές τηλεκάρτες_
Papercut - Μες Τα Σύννεφα
Ιsaac Hayes - Fragile
Zac F - Thalasa Platia
Blend - Smoke

μνήμες aka memories |detoxification



..............
Ήταν άλλο ένα πρωϊνό από 'κείνα που 'χε ξυπνήσει με το σφίξιμο στο
στήθος και τον κόμπο στο στομάχι του.
Το στόμα του, είχε για μια ακόμη φορά εκείνη την απαίσια, στυφή και πικρή
γεύση.
Τη γεύση του παρελθόντος.
Ήταν κι εκείνο το όνειρο που είχε δει και δε μπορούσε να θυμηθεί.
Το μόνο που ερχόταν στο μυαλό του, ήταν εκείνο το λαμπερό και
ταυτόχρονα αχνό φως....
(αυτή την περιγραφή μπορούσε να δώσει εκείνη τη στιγμή)
Σαν εκείνο το φως που βλέπεις στην άλλη άκρη του τούνελ, όταν
περνάς από τη μια διάσταση στην άλλη

Και η θάλασσα!

Η θάλασσα, τον τελευταίο καιρό, πάντα τον επισκέπτεται
στα όνειρά του.
Κι όχι μόνο τον τελευταίο καιρό. τα περισσότερα όνειρα ήταν στη
θάλασσα.
Ο κόμπος στο στομάχι...
Σαν ένα ζευγάρι παλάμες να τον κρατούσαν από τις άκρες και
να τον τραβούσαν.
Βολτάρισε στο άδειο δωμάτιο. Έριξε μια ματιά στα γραφεία στην άκρη.
Οι υπολογιστές ανοικτοί κι αυτή η αέναη ανταλλαγή - μεταφορά δεδομένων.
Κάθε byte και μια στιγμή. Κι αυτά τα bytes στα οποία είχε αφιερώσει
πολύ και πολύτιμο χρόνο της ζωής του, ήταν εκατομμύρια.

Δισεκατομμύρια στιγμές....
χαμένες...
και οι χαμένες στιγμές δε γυρίζουν πίσω. Μπορεί να ξαναζήσεις
τα ίδια πράγματα με διαφορετικό πρόσωπο και να νομίζεις πως
τίποτα δεν έχει αλλάξει αλλά, τίποτα δε θα είναι ίδιο...
Τίποτα!!
Υπήρχε μια παλιά, πράσινη πολυθρόνα στο δωμάτιο. Την κοίταξε
και δε μπορούσε να θυμηθεί πως είχε βρεθεί εκεί...
Η πολυθρόνα.
Πλησίασε κοντά της και τίναξε τη σκόνη από τα μπράτσα της
και βούλιαξε μέσα της, σα να βούλιαζε σε γυναικεία αγκαλιά....
Κοίταξε απέναντι τις οθόνες κι απόμεινε κοιτάζοντάς τες
να βουλιάζει στην αγκαλιά της....

.... ήταν, λέει, ξανά στη θάλασσα. Σε ένα μέρος στη μέση του
πουθενά. Δεν ήξερε πως είχε βρεθεί εκεί, ούτε τι τον είχε σπρώξει
να πάει σε 'κείνο το μέρος. Υπήρχε μια καντίνα κι από κάπου
ακούγονταν υπέροχες μουσικές.
Πλησίασε.. Μια τεράστια οθόνη, έδειχνε τα τραγούδια...
"Ξανά οθόνες" μουρμούρισε...
... βρέθηκε μετά, λέει, να κάθεται και να μιλά στο τηλέφωνο
προσπαθώντας να λύσει ένα πρόβλημα σχετικά με υπολογιστές.
Απέναντι, ο ήλιος έδυε βάφοντας τον ορίζοντα και τα κύματα
με υπέροχα χρώματα.

Έμεινε με το στόμα ανοιχτό. Το θέαμα τον άφησε άφωνο. Είχε
ξεχάσει πόσο όμορφα ήταν τα ηλιοβασιλέματα. Άλλωστε,
το τελευταίο που είχε δει, ήταν χιλιάδες χρόνια πριν
απ΄όσο μπορούσε να θυμηθεί.

Χιλιάδες χρόνια = χιλιάδες ηλιοβασιλέματα =
= εκατομμύρια στιγμές χαμένες...

(έκανε την εξίσωση στο μυαλό του σα να την έγραφε σε πληκτρολόγιο)

Κάτι μουρμούρισε - όχι και πολύ κολακευτικό - κι έβαλε τα πόδια
του πάνω στο τραπέζι. Παραξενεύτηκε με αυτήν του την
κίνηση.
Δεν ήταν κάτι που συνήθιζε να κάνει Χάζευε το ηλιοβασίλεμα
κι έτσι όπως ρουφούσε τις στιγμές και τα χρώματα....

.... ξύπνησε...
Ιδρωμένος!

Βρισκόταν ακόμα ξαπλωμένος στο δωμάτιο, πάνω στην πράσινη
πολυθρόνα που ακόμα δε μπορούσε να θυμηθεί πως είχε βρεθεί
στην κατοχή του...
Το δωμάτιο μισοσκότεινο...
Μόνο οι υπολογιστές συνέχιζαν την αέναη ανταλλαγή
δεδομένων - στιγμών...
Ντύθηκε και βγήκε έξω.
ανέβηκε στη μηχανή κι έφυγε. Δεν έμαθε κανείς που πήγε...
Και τα bytes μετακινούνται αέναα
Σαν τις στιγμές που φεύγουν...
*

___________________________________________________
Κάτια Δανδουλάκη - Επιστροφή Στο Ρέθυμνο (Απαγγελία)
Σωκράτης Μάλαμας - Τα Διόδια
Youssou N Dour - Sama Guent Gui
Σωκράτης Μάλαμας - Σήματα Φωσφορικά
Pleasure - Back To You (feat. Brett Anderson)
Μιλτ. Πασχαλίδης & Αν. Μουτσάτσου - Το Blues Του Κόσμου