Γιώργος Αντωνίου - Ραδιενεργή Βροχή


To 1987 είχε κυκλοφορήσει ένας δίσκος ενός καλλιτέχνη
από τη Θεσσαλονίκη,
του Γιώργου Αντωνίου,
που είχε τίτλο Ραδιενεργή Βροχή...
Οι ραδιοφωνικοί σταθμοί τότε, δε γνώριζαν τη σημερινή έξαρση
κι ούτε υπήρχαν τόσοι πολλοί,
ούτε άκουγες τα ίδια τραγούδια όσο και να γύριζες τη βελόνα...
Μετά βίας -θυμάμαι- μπορούσα να ακούσω το Δεύτερο Πρόγραμμα από τα FM, καθώς το μικρό τραντζιστοράκι που είχα δεν είχε το κουράγιο....
Όμως... μερικές φορές ήμασταν τυχεροί
και ακούγαμε ενδιαφέροντα πράγματα από τα μεσαία...
Τότε λοιπόν, άκουσα και γι αυτόν το δίσκο (τη Ραδιενεργή Βροχή)...
Ήταν και επίκαιρο, τότε, το θέμα με το Τσερνομπίλ
και ο τίτλος θεωρούνταν πιασάρικος....
Είχε κι ένα videoclip,
με κάτι καπνούς, απ' ότι θυμάμαι, ο ήχος ήταν ηλεκτρικός....
Βέβαια ο δίσκος δε νομίζω να έπιασε κι ούτε άκουσα και για κάποια νέα δουλειά του εν λόγω καλλιτέχνη...
Μόνο πριν δυο - τρία χρόνια, άκουσα
(στο Δεύτερο Πρόγραμμα ξανά)
μια διασκευή του τραγουδιού
που έχει τίτλο "Να Γελάς"
από τον συνθέτη Νίκο Κατσίκα, νομίζω.





αντιγράφω από το οπισθόφυλλο του δίσκου


Οκτώβρης '81, σούρουπο σ' ένα καφενεδάκι στην 
παραλία της Θεσσαλονίκης Ο Γιώργος μ' ένα
τσιγάρο στο στόμα και γω, ο
Νίκος με χακί
φανταρίστικη στολή, ένας βαρύγλυκος,

δυο κουβέντες, πολλά όνειρα
όσα και τα σύννεφα
κι ένας έρωτας
για την ίδια γυναίκα, τη μουσική.

Μια στιγμή μεσ' το χρόνο και μετά ξανά η
ρουτίνα. Και
ξάφνου κάποια άλλη στιγμή του
Απρίλη του '86
πέφτει η "ραδιενεργή βροχή"
και μαζί της
η ιδέα να κάνουμε δίσκο.
Μαζέψαμε λοιπόν σταγόνα-σταγόνα το υλικό της
"βροχής"
ένα υλικό συνεργασίας 6 χρόνων.
Ο Κώστας Γανωσέλης πρόσθεσε τους
ανεκτίμητους
κεραυνούς του DX7 του
μαζί με την απαραίτητη
ενορχηστροτική
ραδιενέργεια αλλά κυρίως
ένα ουράνιο τόξο
ζεστασιάς και αγάπης
και νάτη η "Ραδιενεργή
Βροχή" μας.
Μια προσπάθεια να "λευτερωθούμε
απ' του μυαλού
το μαύρο και της ψυχής το μες"....


Ν.Κ.



Εκείνον τον καιρό δεν υπήρχαν ούτε iPod,
ούτε κινητά με μουσική, ούτε mp3 players...
Κάτι απαρχαιωμένα walkman είχα
(θυμάμαι, δεν έφταναν τα λεφτά για μπαταρίες)με 'κείνα
τα τεράστια ακουστικά με τα πορτοκαλί σφουγγαράκια
(ούτε καν ακουστικά "ψείρες"),
είχα αγοράσει το δίσκο αυτό και σε κασσέτα
-εταιρίας παρακαλώ-και την είχα λιώσει στην κυριολεξία....
Την κασσέτα,όσο κι αν έχω ψάξει,
δε μπόρεσα ποτέ να βρω που την έχω καταχωνιάσει...
Ο δίσκος, έχει γλυτώσει με απειροελάχιστες γρατζουνιές




Γιώργος Αντωνίου - Να γελάς (dropbox d/l)


Μουσική/Στίχοι: Νίκος Κατσίκας

Στην παιδική χαρά στις τραμπάλες προχθές
με παγωτό χωνάκι στο χέρι
γελάς χορευτικά σ' ενός βαλς τις στροφές
ποια μάγισσα εδώ σ' έχει φέρει

Να γελάς κι εγώ θα στο πω
το σ' αγαπώ χορεύοντας ρούμπα
Σαν το Μίκυ σαν το Σαρλό
με δυο γκριμάτσες και με μια τούμπα ...



(το παραπάνω τραγούδι το έχω
ripάρει από τον δίσκο,
οπότε μην περιμένετε + τήν
καλύτερη απόδοση...
Πάντως, αν κάποιος ενδιαφέρεαι,ας αφήσει σχόλιο
να τού δώσω λινκ για ολόκληρο το δίσκο...)



14 σχόλια [ποστ γιουαρ]:

Anonymous said...

Ψαχνω παρα πολυ καιρο να βρω το συγκεκριμμενο τραγουδι σε cd αφου φοιτητης τον ειχα αγορασει αλλα περασαν τα χρονια και δεν μπορω πια να τον χρησιμοποιησω, σε ευχαριστω που μου το θυμησες και θα ηθελα αν γινοταν να ειχα το mp3 του. Εχει εκπληκτικους στοιχους και ερμηνεια και ειναι απο τα τραγουδια που δεν ξαναβγαινουν ευκολα...
Ευχαριστω Μανος Ηρακλειο Κρητης

Ye-Olde said...

εκείνα τα χρόνια είχαμε έναν πειρατικό σταθμό, που έπαιζε μουσική 18-20 ώρες τη μέρα...
Λέγονταν Μουσικός Δίαυλος Θεσσαλονίκης, και ήταν μια 'συνεργατική' προσπάθεια..

το είχαμε λειώσει το τραγούδι...

πριν τα χρισοτύγεννα του 87 νομίζω, τραβούσα και μια καψούρα, και το μετέδιδα συνέχεια...

τοψάχνω και εγώ...
αν το έχει κανείς, ας μου το στείλει με ένα μέηλ..

και ευχαριστώ το Μαρινάκι που μου το θύμησε.... :)

miliokas said...

Λοιπόν...
Επειδή οτιδήποτε "παλιό" μέσο αναπαραγωγής ήχου [sic] :)
δλδ, πικαπ, κασσετόφωνο κλπ, δεν υπάρχουν πλέον στο σπίτι, μου είναι λίγο δύσκολο να rippάρω τα τραγούδι από το δίσκο γιατί πρέπει να τραβηχτώ σε σπίτι φίλου και αυτόν τον καιρό είναι κομματάκι δύσκολο...
Όμως, πιστέψτε με, θα είναι το πρώτο που θα κάνω, με την πρώτη ευκαιρία γιατί ούτε κι εγώ το έχω να το ακούω...

@Roula from Evosmos, πέρασα κι εγώ μια παρόμοια φάση την ίδια περίπου χρονιά και είχα λιώσει την κασσέτα -τότε- όπως λέω και στο ποστ...
Τον δίσκο τον αγόρασα καιρό αργότερα....
Θα φροντίσω όμως να τον ανεβάσω εδώ κάποια στιγμή...

Anonymous said...

Χρόνια είχα να ακούσω κάποιον να θυμάται τον Μουσικό Δίαυλο Θεσσαλονίκης, έναν σταθμό που συνόδεψε τα χρόνια της εφηβείας μου και που τον άκουγα μανιωδώς ακόμα και τη νύχτα με ακουστικά στο δωμάτιο που κοιμόταν και η αδελφή μου.

Αξέχαστες εκείνες οι εποχές με τον καλύτερο σταθμό που υπήρξε ποτέ τους συντελεστές του, τους ακροατές του και τα απίθανα πάρτυ-συναντήσεις.

Το τραγούδι αυτό από τότε έχω να το ακούσω αν και το έχω ψάξει αρκετές φορές στο διαδίκτυο. Αν κάποιος φίλος το έχει βρει ή το έχει "ριπάρει" και δεν έχει πρόβλημα να το μοιραστεί η διεύθυνσή μου είναι
kalatheris@gmail.com

Επίσης θα ήθελα να κουβεντιάζαμε κι άλλα πράγματα για τον υπέροχο εκείνο σταθμό

Άκης

Anonymous said...

Yπάρχει το τραγούδι πιο πάνω, μέσα στο ποστ...
Το "Να Γελάς", εννοώ...
Τα υπόλοιπα του δίσκου ευελπιστώ να καθίσω το Χειμώνα να τα ripάρω...

Anonymous said...

Χίλια ευχαριστώ παιδιά, δεν γνώριζα πως μπορώ να το κατεβάσω έτσι απλά και μπλέχτηκα με κάτι itunes και τέτοια.
Χίλια ευχαριστώ και πάλι

miliokas said...

Σε περίπτωση που δεν το κατέβασες πάρτο απο ΕΔΩ

Anonymous said...

Να'σαι καλά.
Το έψαχνα χρόνια.

Δεν είναι πάντως παράξενο πως γίνονται κάποια κομάτια επιτυχία, και μετά από 4-5 χρόνια ξαναπαίζονται συνεχώς μόνο 1-2 εκείνης της φουρνιάς? Έχει συμβεί και με άλλα τραγούδια αυτό ακόμη και του ίδιου καλλιτέχνη.

Acro said...

Από τον ίδιο δίσκο (που τον είχα και έγινε "δανεικός και αγύριστος"), χρόνια τώρα αναζητώ και το "Γράμμα ανώνυμου αυτόχειρα". Η ενορχήστρωση, και ο τρόπος παιξίματος των πραγματικά μεγάλων μουσικών που συμμετέχουν, κάνει το τραγούδι (και το άλμπουμ όλο σε γενικές γραμμές), να θεωρείται για 'μένα ένα από τα εξαφανισμένα διαμάντια της Ελληνικής μουσικής.

miliokas said...

@ Acro
Προσπαθώ αυτές τις μέρες να καταφέρω έναν τύπο που έχει ακόμα πικαπ (και τα υπόλοιπα μηχανήματα) να φέρει το πικαπ να ριπαρω τον δίσκο. Τον είχα ριπάρει πριν κάτι χρόνια αλλά χάθηκαν όλα παρέα με έναν εξωτερικό δίσκο που κράσαρε...
Θα του το ξαναθυμήσω απόψε-να κατεβάσει το πικαπ να κάτσω μια μέρα να τον φτιάξω...
Άσχετο αλλά πριν λίγες μέρες ξαναδιάβαζα το taxiblog σου... έτσι... κάτι σαν επανάλλειψη...
Όταν (και αν) έχω στα χέρια μου σε ψηφιακή μορφή τον Αντωνίου, θα σε ενημερώσω...

miliokas aka skylos_mayros

Acro said...

@miliokas, Με συγκινείς διπλά. Actualy, τριπλά. :)
α) που κάποιος μπορεί να "ξανα"διαβάζει το blog μου, που είναι ανενεργό εδώ και ενάμιση χρόνο. (Και η πρώτη ανάγνωση μου φαίνεται μεγάλη τιμή.)
β) που κάποιος ξέρει και ασχολήθηκε τόσο με τον εν λόγω δίσκο.
γ) με το θέμα του Μηλιώκα-"για το καλό μου". Στην ηλικία των 16 που το πρωτοάκουσα, επίσης είχα λιώσει την original κασέτα στο εν λόω τραγούδι, κάνοντας τη μάνα μου να ανησυχεί... (Ήταν και που είχαμε βρεθεί με μετάθεση του πατέρα μου (Μόνιμος Αεροπορίας) στη Λήμνο, και οι συνθήκες δεν ήταν οι καλύτερες για ένα παιδί με τρελή ακμή στην έναρξη της εφηβείας του)

Τα λέμε, και χάρηκα και πάλι...

Maria said...

Χίλια ευχαριστώ και είναι και λίγα!
Τους ακούγαμε φοιτητές που έπαιζαν το τραγούδι "Να γελάς" μαζί με άλλα τραγούδια τους σε κάποιο μαγαζί στη Θεσσαλονίκη - ήμασταν τακτικοί θαμώνες του μαγαζιού τα χρόνια εκείνα... Και φυσικά μέσα από το Μουσικό Δίαυλο. Από τότε έχω να το ξανακούσω. Μεγάλωσα τα παιδιά μου νανουρίζοντας τα με το "Να γελάς". Πόσο χαίρομαι που μετά από είκοσι και κάτι χρόνια μπορώ να το ξανακούω! Νά'σαι καλά!

Anonymous said...

Ο δίσκος έπιασε εκείνη την εποχή με τον τότε επίκαιρο τίτλο "Ραδιενεργή βροχή", Ο εν λόγω καλλιτέχνης που τυχαίνει να είναι και θείος μου, μπορεί να μην έκανε άλλο δίσκο, διέγραψε μια πολύ αξιόλογη καριέρα, με διακρίσεις στο Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης την δεκαετία του 80, συναυλίες με Μίκη Θεοδωράκη και Θάνο Μικρούτσικο, εμφανίσεις σε κέντρα της Θεσσαλονίκης, όπως το "Κόρους", την "Λά βαλ μπον" "Πολιτεία"(στο Φιλίππειο)κ.λ.π.

Anonymous said...

άκρως συγκινητικό τραγούδι! με εκανε να δακρύσω!