ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΣΧΑΛΗΣ - ΚΩΜΩΔΙΑ

Ψαχουλεύοντας για κάτι άσχετο στο πατάρι σήμερα, κάτω από κάποια cd, βιβλία παλιά και καινούργια και κάποια περιοδικά, βρήκα καταχωνιασμένη μια ποιητική συλλογή του Στρατή Πασχάλη με λίγο φθαρμένο το εξώφυλλο -αυτό συμβαίνει με τα βιβλία όταν τα παρατάμε για καιρό στο πατάρι.

ΚΩΜΩΔΙΑ ο τίτλος της εν λόγω ποιητικής συλλογής και κυκλοφόρησε το 1998 από τις εκδόσεις Τό ΡοΔΑΚΙό

Για τον Στρατή Πασχάλη, αντιγράφω:

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1958. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες στη Νομική Σχολή Αθηνών. Στα γράμματα παρουσιάστηκε το 1977 με την ποιητική συλλογή Ανακτορία, ένα βιβλίο καθαρού λυρισμού μέσα σε καιρούς έντονης πολιτικοποίησης μετά την πτώση της δικτατορίας. Έκτοτε δημοσίευσε άλλα έξι ποιητικά βιβλία όπου αντικατοπτρίζεται η ανάγκη του να πειραματίζεται, να αλλάζει, να μην τελματώνεται Αν και τον χαρακτηρίζει βαθιά η μουσικότητα, δεν διστάζει να οικειοποιηθεί στοιχεία από την σεπτότητα ή την ειρωνεία. Ο κόσμος του κινείται ανάμεσα στη πόλη και τη φύση. Εκδηλώνει έντονη μεταφυσική διάθεση με μια χροιά ενόρασης. Ασχολήθηκε επίσης με τη μετάφραση, κυρίως τη θεατρική, μεταφέροντας για πρώτη φορά στη κοινή ελληνική γλώσσα τρεις διασημότερες τραγωδίες του Ρακίνα (Φαίδρα, Ανδρομάχη, Βερενίκη). Το τελευταίο του βιβλίο, η Κωμωδία, είναι μια μικρή σύνθεση διάφορα λακωνικά λυρικά δρώμενα μέσα σε ένα κλίμα θεατρικό και σκηνογραφικό.

σελ.9 τη νύχτα εκείνη διαισθάνθηκα τα γεγονότα να πλησιάζουν αφού ο καιρός είχε αλλάξει δραματικά η βροχή πύκνωνε τά φώτα λιγόστευαναν οι μέρες ήταν πένθιμες και αργές και τά όνειρά μού μιλούσαν όλο καί πιό ανάγλυφα

σελ 13 άκουσα τη βροχή σαν ένα μυστήριο να πέφτει έξω από τα παράθυρο τη νύχτα στις γυμνές ακακίες και πεθύμησα τότε βαθιά ένα σπίτι χαμένο πέρα απ' τα περίχωρα του πιό ξεχασμένου τόπου να με δεχτεί

σελ.18 ήρθε η ίδια η Απουσία κάτω απ' τα δέντρα στη βροχή μου λέει «έλα» της λέω «φύγε» κι όλα ξανάγιναν απ' την αρχή πάλι και πάλι

σελ. 30

(εξέλιξη γνωριμίας) κάτι οξύ και βέβαιο πίσω από μια κουρτίνα φωνή να λέει ευγενικά, όπως η μοίρα, χαιρετίζοντας, «εις το επανιδείν» αντί για ένα απλό «θα ξαναϊδωθούμε»

σελ. 33 είδα προχθές την Ομορφιά να μπαίνει αδιάφορη σ' ένα βαγόνι στο δρόμο οι άνθρωποι περνούσαν αγέλαστοι ανεξερεύνητοι κι ίσως μοιραίοι φωτογραφίες: © E.KE.BI, 2001. Ορδόλης

(συνεχίζεται)