ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΡΚΟΥ | ΟΜΙΧΛΗ ΩΣ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ

ΒΡΟΧΗ

Εφιαλτικά όνειρα τρυπώνουν στο δωμάτιό μου
έξω βρέχει κι οι αστραπές φωτίζουν
το σκοτάδι μου
Κραυγές καταδικασμένων χαϊδεύουν τ' αυτιά μου
καθώς δεν υπάρχει κάποιος να βοηθήσει
Άδεια πρόσωπα τριγυρίζουν τους φόβους μου
-γυρεύω κάτι που δεν υπάρχει-
Χαμένος σ' ένα δωμάτιο
Παρέα με τη μουσική της βροχής
Υπάρχει κάτι που να με κάνει να γελάσω;
...να κλάψω;
Περιμένοντας τις αστραπές να δω αν τυφλώθηκα
Περιμένοντας να δω τι θα υπάρξει μετά
Περιμένοντας να τρελαθώ
Ενώ έξω βρέχει δυνατά.