[:amnesia] ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΡΑΠΤΟΠΟΥΛΟΣ - ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ

 ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΡΑΠΤΟΠΟΥΛΟΣ - ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ

τελευταίο ποστ της χρονιάς, της δεκαετίας κλπ....
χθες, είχα αρχίσει να ετοιμάζω ένα άλλο ποστ με διάφορα που συνέβησαν τη χρονιά που πέρασε, τι έκανα, τι θα ήθελα να κάνω κλπ. όσο όμως το έγραφα, χτύπησε το κινητό και ήταν ένας φίλος από τους λίγους που έμειναν, πιάσαμε την κουβενταρία, του έβαλα να ακούσει κι ένα πρόχειρο μιξ που είχα φτιάξει λίγο πριν πάρει τηλέφωνο, σχολιάσαμε διάφορα δικά μας και κλείσαμε με τη συμφωνία να πάρουμε τηλέφωνο ο ένας τον άλλο στην αλλαγή του χρόνου. τώρα αν θα το καταφέρουμε με το φόρτο που θα έχουν εκείνη την ώρα οι γραμμές είναι άλλη ιστορία.
αυτή τη στιγμή που γράφω, έχω παραφάει κι έχω πονοκέφαλο νυστάζω και βαριέμαι ταυτόχρονα...
θα σας βάλω να ακούσετε το χθεσινό μιξάκι που είναι και το τελευταίο για φέτος. ελπίζω του χρόνου -σε-λίγες-ώρες-δηλαδή- να φτιάξουμε περισσότερα...


to set το ονόμασα "amnsesia" επειδή ακριβώς δε θέλω να θυμάμαι κάποια πράγματα από την άλλη όμως θέλω να υπάρχει και κάτι να μου τα θυμίζει. αν βγάλατε νόημα, πέστε το και σε μένα.
τρακλιστ κλπ δε χρειάζονται, είναι κομμάτια που έχουν ακουστεί σε παλιότερα_
δε συνεχίζω γράφω γιατί αν συνεχίσω θα μας πάρει η νύχτα_
Αυτά... και ευχές για υγεία, τα υπόλοιπα με τη σειρά τους

και κλείνω μόνο με ένα διάλογο από τα τελευταία λεπτά του τέταρτου επεισοδίου της παλιάς τηλεοπτικής σειράς "Διόδια"
"φαντάζεσαι, λέει, να ξεκινάγαμε τώρα κανονικά για ένα μεγάλο ταξίδι...;
....να 'χαμε μπόλικο ποτό και μπόλικη βενζίνη και να πηγαίναμε για μέχρι όπου μας βγάλει....
να φεύγαμε και να μη γυρίζαμε πίσω, ε;
... αλλά τι λέω; τέτοια πράγματα δε γίνονται....
όλο και κάτι θα βγαίνει στη μέση και θα μας τo χαλάει..."
download

μνήμες aka memories/μην πετάξεις... part 2

... τα παλιά δώρα...
-έχεις κρατήσει εκείνο το παλιό, σχεδόν σαράβαλο που αγαπούσα πολύ όμως, πικάπ που σου είχα κάνει δώρο την πρώτη φορά που είχες έρθει με άδεια χέρια (ήσουν μικρός-δεν ήξερες) στο καινούργιο (τότε) σπίτι μου;
-ναι, κάπου υπάρχει στο υπόγειο καβατζωμένο. δεν ξέρω αν δουλεύει
-λες αλήθεια;
-ασφαλώς, αν ήταν θα στο ΄λεγα...
-ναι καλά, λες και δε σε ξέρω...

τελικά....δε με ξέρεις και τόσο, όσο ισχυρίζεσαι ή θέλεις να πιστεύεις...

ακολουθούν πειστήρια (klick (ήχος περίστροφου που οπλίζει)για μεγένθυνση)

το δισκάκι που χρησιμοποιήθηκε για τη φωτογράφιση είναι ένα όχι και τόσο παλιό 45άρι του Nick Cave με την Kylie Minogue. Το where the wild roses grow

το δισκάκι αυτό του νικ κέηβ, το είχα αγοράσει πριν χρόνια σε μια βόλτα, στη Θεσσαλονίκη από το rollin under παρέα με ένα σωρό άλλα σιντιά, εφτάιντσα, βινύλια κλπ (άφραγκος γύρισα)

μνήμες aka memories/μην πετάξεις...

... τις παλιές φωτογραφίες...

- μην πετάξεις τις παλιές φωτογραφίες
- εντάξει, μείνε ήσυχη (τις είχα πετάξει ήδη....)

Mo Horizons - Foto Viva

τη διπλανή φωτογραφία, τη βρήκα πριν μερικά βράδια, καθώς κατηφόριζα με τα πόδια για καφέ. Ήταν δίπλα από ένα κάδο σκουπιδιών, μέσα στο ρείθρο και τσαλακωμένη..
Στην αρχή μου έμοιασε για κομμάτι χαρτί, λίγο όμως το ασπρόμαυρο πάνω της, λίγο η "κορνίζα-περίγραμμα" του χαρτιού με έκαναν να σταματήσω και να σκύψω να τη μαζέψω..."Δεν έκανα λάθος" είπα στον εαυτό μου... Είχε βρέξει και ήταν βρεγμένη και λίγο ... σαν τσαλακωμένη.
Προχώρησα λίγο πιο κάτω, στο φως της λάμπας και της έριξα μια γρήγορη ματιά.. ήταν σε καλή κατάσταση αν λάβουμε υπόψιν μας το που τη βρήκα και πως είχε βρέξει νωρίτερα.. Κι όχι ψιχάλες...
Νερό.... Σαν τις ταινίες του Νικολαΐδη ένα πράμα....
Την έχωσα στο τσεπάκι του μπουφάν μου, έχωσα και τα χέρια στις τσέπες και προχώρησα σκεφτόμενος ένα κομμάτι από τα ξύλινα σπαθια που από τη μία δε μ' αρέσει πλέον κι από την άλλη μου θυμίζει την τηλεοπτική σειρά, σινκλς
Άσχετα όλα αυτά_
Όταν έφτασα στην καφετέρεια (εμείς της 10ετίας του 80, τις λέμε ακόμα καφετέρειες κι όχι καφέ) την έβαλα πάνω στη μηχανή του εξπρέσσο για να στεγνώσει, μετά από κάμμια ώρα την πήρα, τη δίπλωσα προσεκτικά σε ένα ιλλουστρασιόν διαφημιστικό που υπήρχε εκεί και την ξανάχωσα προσεκτικά στο δεξί τσεπάκι του μπουφάν...
Και την πρώτη φορά, στο δεξί την έβαλα, δεν ξέρω γιατί, ίσως επειδή στην αριστερή είχα το iPod αλλά υποθέτω πως με βόλεψε η δεξιά τσέπη...
Μετέπειτα (σήμερα δηλαδή) στο σπίτι, την ξεδίπλωσα, έβρεξα ένα πανάκιμ το έστιψα καλά κια μ΄αυτό την καθάρισα από τις σκόνες και τα χώματα, τη σκάναρα και νατη.... η νύφη (σικ) :P
Ούτε ξέρω ποια είναι η κοπελίτσα, ούτε μπορώ να φανταστώ, ούτε με νοιάζει κιόλας...
Ίσως να είναι σε γλέντι -υπάρχει κόσμος πίσω και μάλλον αρχές καλοκαιριού_
Αυτά¬

Fotosinth - Εκείνο Το Βράδυ

μνήμες aka memories/Ροζ Πρόβες_εισαγωγή

έπειτα από καιρό και καθώς "καθάριζα" βιβλιοθήκες, γραφείο, πατάρι κλπ
ξανάπεσε στα χέρια μου ένα από εκείνα τα παλιά μπλε τετράδια που μέσα ήταν -ακόμα είναι-
σημειώσεις από τις ΡΟΖ Πρόβες...
.... κι επειδή παλιότερα είχα αφιερώσει σ' αυτήν την ενότητα τρία ποστ και είχα
υποσχεθεί κι ότι θα συνεχίσω αυτού του είδους τις "εκπομπές",
λέω σήμερα να ονομάσω το παρόν ποστ, εκπομπή 4η_
έχουμε πει φυσικά πως έγινε και η εκπομπή πήρε αυτό το όνομα,
όπως έχουμε -εγώ δηλαδή- περιγράψει και το στυλ της,
το ύφος της κλπ, έτσι δεν είναι?
Αυτό που δεν έχουμε πει είναι ποιο ήταν το σήμα της εκπομπής και με τι έκλεινε...
Για το πρώτο θυμάμαι πολύ καλά, για το τέλος όμως, το γέρικο μυαλό μου
αδυνατεί να αντεπεξέλθει, δυστυχώς... όμως, κάπου πρέπει να υπάρχουν και κασέτες
με παλιές εκπομπές.
Αν τις βρω -και βρω και κασετόφωνο +χρόνο ίσως βάλω και ακούσω καμιά τους...

η εκπομπή λοιπόν, άρχιζε με ένα ορχηστρικό κομμάτι
από το δίσκο του Νίκου Πιπινέλη που είχε τίτλο Χίλια Σύνορα
Το κομμάτι ήταν το πρώτο, της Α πλευράς, "Ορχηστρικό" ο τίτλος του_
Το ακούμε παρακάτω

Νίκος Πιπινέλης - Ορχηστρικό

στη συνέχεια όμως άλλαξαν οι εποχές, ήρθε το cd, παραγκωνίσθηκε το βινύλιο
(από βινύλιο έπαιζε το 1ο σήμα)
εξελίχθηκε (και καλά) και η εκπομπή κι άλλαξε και το σήμα της
Θεωρούσα τότε πως το κομμάτι του Πιπινέλη ήταν "λίγο" κι έτσι το άλλαξα κι αντί αυτού έβαλα για σήμα το Picture από το δίσκο Treasures των Night Ark, τότε από ένα -δανεικόκιαγύριστο- cd από το περιοδικό ΜΕΤΡΟ, που είχα καβατζώσει από ένα φίλο_ Ακόμα το έχω το εν λόγω cd...
Ακούμε το "Picture".

Οι περισσότεροι από σας θα το γνωρίζουν σαν "Μένω Εκτός" που έγινε ευρέως γνωστό από την Ελευθερία Αρβανιτάκη...
αυτό έγινε και καθιερώθηκε στη συνέχεια και για τα επόμενα χρόνια-όσο κράτησε η εκπομπή το σήμα της. (το έβαλα και φέτος κάποια βραδιά για έναρξη προγράμματος)
Η εκπομπή αυτή νομίζω πως έβγαινε στον αέρα μέχρι το 2000, ίσως και το 2001-δε μπορώ να πω με σιγουριά. Σταμάτησε λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων τότε. Στη συνέχεια μπήκαν στους ραδιοφωνικούς σταθμούς τα κομπιούτερ, τα mp3, οι έτοιμες πλαίη λίστες, ο ανθρώπινος παράγοντας παραγκωνίσθηκε -να μετριαστούν και τα έξοδα- εγώ έτρεχα και δεν έφτανα τότε κι έτσι όλα αυτά πέρασαν σε δεύτερη μοίρα...

εκείνες τις μέρες, χρησιμοποιούσα οποιοδήποτε τρόπο είχα για να βγάλω κομμάτια, άγνωστα στο ευρύ κοινό, στον αέρα. Δίσκους, εφτάιντσα, κασέτες, ηχογραφήσεις από ραδιόφωνο, cd μετέπειτα κλπ. Δε με ένοιαζε τόσο η ποιότητα του ήχου-άλλωστε, ραδιόφωνο ήταν, όσο το να βγουν στον αέρα κομμάτια που όπως είπα παραπάνω δεν παιζόντουσαν πουθενά πλέον...

Τέτοια ήταν και τα κομμάτια ενός συγκροτήματος γνωστοί ως Μοντέλο 63...
Ακούμε παρακάτω το "Tango",

πρώτο κομμάτι από τη δεύτερη πλευρά της κασέτας
"Tango της Σελήνης" το έλεγα εγώ, επειδή το αμέσως επόμενο κομμάτι ήταν ένα ορχηστρικό που ο τίτλος του ήταν "Της Σελήνης" που ακούμε στη συνέχεια...

Οι μοντέλο 63, ήταν το πρώτο -ας πούμε γκρουπ που σχημάτισε ο Τάκης Μπαρμπέρης που στη συνέχεια κινήθηκε σε πιο Jazz ηχοτόπια. Για αυτόν τον δίσκο είχα ακούσει ένα καλοκαιριάτικο βράδυ στο σπίτι του Κάππα, λίγο πριν τη βραδινή μας έξοδο (sic) σε μια μισάωρη εκπομπή του Δεύτερου προγράμματος που παρουσίαζε αποκλειστικά νέες κυκλοφορίες εκείνης της εποχής από όλο το φάσμα όμως της μουσικής. Καμία σχέση φυσικά με τις μαγνητοφωνημένες Κυριακάτικες εκπομπές τύπου "Η Columpia παρουσιάζει, η MINOS παρουσιάζει" κλπ, που μεταδίδονταν πριν τους ποδοσφαιρικούς αγώνες...
Δεν ξέρω αν αυτή η εκπομπή ήταν μαγνητοφωνημένη ή όχι, ούτε θυμάμαι αν την άκουσα ξανά, σημασία έχει πως έτσι ακούγαμε νέες για τα δικά μας επαρχιώτικα αυτιά μουσικές. Γύρω στις 9+20 παίχτηκε το κομμάτι των Μοντέλο 63 κι αμέσως μετά, ακολούθησε ένα άλλο πρωτοεμφανιζόμενο τότε συγκρότημα, οι Ριφιφί, που στην πορεία κι αυτοί άλλαξαν τελείως τον ήχο τους. Άσχετα όλα τα παραπάνω αλλά είναι τα μόνα που θυμάμαι...

Σε τέτοιο μουσικό κλίμα λοιπόν κυμαίνονταν οι ΡΟΖ Πρόβες με τη μόνη διαφορά πως ανάμεσα στα κομμάτια, διάβαζα αποσπάσματα από βιβλία, στίχους κλπ (έχουμε ξαναπεί για αυτά)
Όταν τα κείμενα ήταν μακροσκελή, φρόντιζα να βάλω κάποιο ορχηστρικό από πίσω , έτσι για να σπάει η μονοτονία, αλλιώς ... μόνο .... λόγος.... :)
Ένα αγαπημένο μου ορχηστρικό, ήταν "Η Πτήση" από το δίσκο "Αιολία" του Μιχάλη Νικολούδη

Αυτές λοιπόν ήταν οι ΡΟΖ Πρόβες μια εκπομπή που κράτησε σχεδόν πέντε χρόνια, άλλαξε όσα είδη ύφους, μουσικής και ρεπερτορίου μπορεί να αλλάξει μια εκπομπή που παρουσιάζει ένας ερασιτέχνης που αλλάζει τα ακούσματά του τρεις-τέσσερις φορές το μήνα... ακόμα το κάνω αυτό, μη σας πω πιο συχνά από τότε...
Βασικά, στην αρχή του ποστ, είπα να κάνω άλλο ένα σαν τα προηγούμενα, δηλαδή,
φωτογραφίες, αποσπάσματα, κομμάτι και πάει λέγοντας, όσο έγραφα όμως μου βγήκε περισσότερο η ανάγκη να μιλήσω για τα παραπάνω και ν' αφήσω την "εκπομπή" για κάποιο επόμενο ποστ, κάάάποια άλλη στιγμή....

... και κλείνουμε με ένα κομμάτι από τον καινούργιο δίσκο του Σωκράτη Μάλαμα, με τίτλο "Πέρασμα" σε στίχους Άλκη Αλκαίου
Το Ποτάμι ΙΙ

"Κάνουν κύκλους μες τα χρόνια, οι αγάπες σαν φαντάσματα
ήλιοι που 'γιναν φεγγάρια στα σκληρά παζάρια...
Ρόδισε η μέρα κι έβγα να σε δω φεύγει το ποτάμι κι είμαι πάντα εδώ"

...μέχρι την επόμενη φορά, μείνετε ακατανόητοι, σκοτεινοί και κακόγευστοι...
...δείξτε πως...



οι φωτογραφίες δικές μου
τα κομμάτια από cd τα περισσότερα και από τον ιστό κατεβασμένα ορισμένα. 
tuxedomoon - in a manner of speaking

update: ανάλογη photo
click to enlarge :)

μνήμες aka memories/tangles_

την τελευταία φορά που τον συνάντησα, είχε περάσει αρκετό διάστημα και ήταν τελείως αλλαγμένος απ' ότι τον θυμόμουν, διαφορετικός... σα να μην είχε μεσολαβήσει εκείνο το τεράστιο διάστημα που δεν είχαμε νέα ο ένας του αλλουνού, πιάσαμε και συνεχίσαμε την κουβέντα από κει που είχε μείνει. Σα να μην έτρεχε τίποτα. Και στην ουσία δεν έτρεχε...
Μου έλεγε διάφορα. Για ταξίδια, γκόμενες, νίλες που είχε πάθει, για τη θάλασσα και για όνειρα...
Την τελευταία φορά που ονειρεύτηκε,δηλαδή, την τελευταία φορά που θυμόταν αποσπασματικά κομμάτια από ένα όνειρο που είχε δει λίγες μέρες πριν συναντηθούμε...
Είχα δει πως είχα πιάσει ψείρες...
Για την ακρίβεια, όχι ακριβώς ψείρες αλλά μια και μοναδική μεγάλη ψείρα -ψείραστοόνειρο- κιτρινωπή-διάφανη που έκοβε βόλτες στο κάτω μέρος του σακακιού που φορούσα....

Θυμάμαι, αργότερα, ξύπνησα αγχωμένος και με μια κακή διάθεση.
Θα έχει συμβεί και σε σας πιστεύω αυτό. Το να ξυπνήσετε είτε κακοδιάθετοι,
είτε νευριασμένοι, είτε αγχωμένοι, είτε δεν ξέρω κι εγώ πως... θλιμμένοι ίσως.
Κι αυτό το παθαίνω μερικές φορές αλλά περισσότερο την άνοιξη, όμως τώρα δεν είναι άνοιξη και η άνοιξη -ημερολογιακά είναι πολύ μακριά -έτσι τουλάχιστον νομίζουμε- κι έξω κάνει κρύο ή καλύτερα, κάνει κρύο. Γενικά. Κι έξω και μέσα...
Και τα λουλούδια, συνεχίζουν να ξεραίνονται στο μπαλκόνι...
Η ερμηνεία του ονείρου, καθόλου δε με πτόησε, άλλωστε τα όνειρα -νομίζω- είναι η ζωή μας σε κάποιο άλλο σύμπαν...
Ακόμα κι όταν τα πράγματα ψιλοστράβωσαν δεν έδωσα σημασία μέχρι εκείνη την ημέρα της συνάντησης... όταν αποχαιρετιστήκαμε -χειραψία εγκάρδια κλπ- κανονίσαμε συνάντηση "για αύριο", όπως είπε, την επόμενη μέρα δηλαδή...
Μόνο που η επόμενη μέρα δεν έχει έρθει ακόμα... το "αύριο" -στα όνειρα- αργεί. Όπως και η άνοιξη που λέγαμε παραπάνω. Θυμάστε?
Κάποια στιγμή μόνο, σε κάποιο νούμερο κινητού που ελάχιστοι γνωρίζουν, έσκασε ένα μήνυμα από άγνωστο αριθμό.
"Αυτός είναι ο καινούργιος αριθμός μου. Απλά να το ξέρεις κι ελπίζω ποτέ να μη χρειαστεί να τον χρησιμοποιήσεις. Κeep it secret, συνέχιζε στ΄αγγλικά, δεν τον ξέρουν πολλοί_ τελείωνε...

Δυο μέρες μετά πέταξα την κάρτα sim χρησιμοποιούσα χρόνια τώρα, έβαλα μια καινούργια
και οι επαφές που έχει μέσα τώρα πια, χωράνε στη χούφτα μου...

οι φωτογραφίες δικές μου_
το παρόν γράφτηκε υπό τους ήχους των κάτωθι κομματιών
S. Malamas & Xainides - Tsigaraki Mou Strifto
FLeck - Remember (feat. Pelina Pefou)
Cantoma - Gambarra
Cantoma - Gambarra (Lexx Remix)
Vassilikos - Sealed With A Kiss
B-Tribe- ¡Libera Me!
Maxima - Bye Bossa

γράμμα ανώνυμου αυτόχειρα

Τo 1987 είχε κυκλοφορήσει ένας δίσκος ενός καλλιτέχνη
από τη Θεσσαλονίκη,
του Γιώργου Αντωνίου, που είχε τίτλο
Ραδιενεργή Βροχή κλπ (μπορείτε να μάθετε εδώ για το δίσκο αυτό)

Download mp3

on mediadire

Ο δίσκος αυτός είχε αρκετά κομμάτια που μου άρεσαν (όλα για την ακρίβεια)
αλλά δε θα αναφερθώ στο δίσκο, δεν είμαι κριτικός δίσκων-άλλωστε
οι περισσότεροι από μας έχουμε συνδυάσει μουσικές και κομμάτια με διάφορες περιόδους της ζωής μας. Αυτό είναι κι ένας λόγος που δεν ακούω Ελληνικά πλέον. Λέγοντας "Ελληνικά", εννοώ με ελληνικούς στίχους...
Η δεύτερη πλευρά του δίσκου λοιπόν, έκλεινε με ένα κομμάτι που είχε τίτλο:
Γράμμα ανώνυμου αυτόχειρα.
μετά το "Να Γελάς", ήταν το αγαπημένο μου από αυτόν τον δίσκο ...
Καθώς πέρασαν τα χρόνια και ήρθε το διαδίκτυο στη ζωή μας το "Να Γελάς" ήταν το πρώτο βίντεο που ανέβασα στο YouTube... επειδή ήταν το αγαπημένο μου, επειδή, όπως προείπα το είχα συνδυάσει με κάποιες στιγμές της εφηβείας μου (καλά κρατάει αυτή ακόμα)
επειδή... επειδή... επειδή...
Θα μπορούσα να γράψω ένα σωρό "επειδή" αλλά νομίζω πως ο καθένας θα έχει το δικό του "επειδή παύλα λόγο" να θυμηθεί ακούγοντάς το...
Αιτία να κάτσω να το ριπάρω, ήταν κάποια μέηλ που πήρα από τον Acro καθώς και τα σχόλια από το άλλο στο youtube.
Η αλήθεια είναι πως με κούρασε λίγο επειδή είχα ξεχάσει πως γίνεται το vinyl rip, από την άλλη δε μου έβγαιναν οι ρυθμίσεις αλλά, όσο το άκουγα, τόσο ήθελα να τα καταφέρω και κάποια στιγμή, επιτέλους, το καρδιογράφημά του, εμφανίστηκε στην οθόνη...

Βρέχει στους δρόμους της Σαλονίκης
bacardi-cola, μήνυμα νίκηςμπαράκι, αγώνας και τα φιλιά σου
σημαία κόκκινη η αγκαλιά σου...
...όμοια στρατόπεδα μοιάζει η ζωή μου
χιλιάδες Φι, σέρνω μαζί μου
κι εκείνο το παιδί με το ξυράφι
άλλα δυο χρόνια που πήγαν στράφι
κι έτσι αφού έμαθα όσα γνωρίζω
σκλάβος, ελεύθερος τώρα γυρίζω...
... και μια αγάπη εφηβική, μέσα μου έκρηξη πυρηνική... 
 


κλασικές σκηνές από ταινία της 10ετίας του 80 οι στίχοι του κομμάτιού
Αυτά για σήμερα μην το παρακάνουμε με τις αναρτήσεις
κι αν ο Κάππας διαβάζει το blog, ελπίζω να χαρεί με την ανάρτηση
και να ταξιδέψει μαζί μας πίσω στο χρόνο

τα εΚατό χαμόγελα

... ή αλλιώς warm days in winter

 
ένα, μιας ώρας και είκοσι λεπτών μιξαρισμένο σετ σκεπτόμενος
πόσο σπάνιο είναι να δεις τη σήμερον ημέρα 
κάποιον να χαμογελάει, να σου χαμογελάει και...
το βασικότερο
να χαμογελούν και τα μάτια του καθώς σου μιλά_
πφφφ... μελαγχόλησα πάλι... (και καλά)
ας αφήσουμε τη μουσική να μιλήσει, καλύτερα θα τα πει...

DETAiLS
Trackz: 23
Start Time: 13:07:15
Duration: 01:20:58
Release date: Friday, December 3, 2010
Size: 185 MB
Quality mp3/320 kbps convert from aiff with Switcher
TRACKLIST (ενδεικτική)
Buena Vista Social Club - Chan Chan
Cayetano - Day After Day (ft. Valia Athanasiadou)
Thievery Corporation - Philosopher's Stone
Tape Five - Pantaloons (feat. Yuliet Topaz)
Dusty Feat. Carla Valet - Rhythmo 
Asa - Maybe 
Dub Pistols - I'm In Love 
Mop Mop - Ash 
Blank & Jones - Revealed (Late Night Dub) 
Parov Stelar - Promise (feat. Klaus Hainy) 
Thievery Corporation - Lagos Communique

download link

my youTube nights/take your time_

[:take your time]



μ' αρέσει το video, μ΄αρέσει ο γέρο-Louie και ο τρόπος που περιγράφει τα πράγματα/καταστάσεις, μ΄αρέσει και το κομμάτι και τα τριξίματα του δίσκου που έχει στην αρχή...
ακόμα και το στυλ της κοπέλας στο video μ΄αρέσει...
έχω βίτσια... τι να κάνουμε...
στο παρακάτω κολάζ, μπορείτε να δείτε κάποιες φωτογραφίες, άλλες παλιές, άλλες καινούργιες.
φωτογραφίες από ένα χόμπυ που είχα παρατήσει και δειλά-δειλά ξαναπιάνω...\
δαπανηρό χόμπυ btw...
μπορείτε να τις δείτε στο photobucket ή εναλλακτικά εδώ στο tumblr
οι φωτογραφίες (οι περισσότερες) είναι τραβηγμένες με το iPhone
και επεξεργασμένες με τα φίλτρα instagram

backto80s_ Γόβες+φουλάρια

Το ραντεβού είχε δοθεί το βράδυ ενός χώρου όπου γινόταν μία συναυλία, από κάποιον τοπικό σύλλογο που τώρα πια δεν υπάρχει...
Ο Κάππας πιτσιρικάς τότε. και περίμενε την κοπέλλα καθισμένος σε αναμένα κάρβουνα. Καλοκαίρι και όλοι ήθελαν τις κοπέλες που έρχονταν να παραθερίσουν.
Ήρθε η κοπέλα, μίλησαν λίγο και φιλήθηκαν, ήταν το πρώτο "επίσημο" φιλί του Κάππα...
αμέσως μετά, η κοπέλα έφυγε τρέχοντας... "έρχεται η μάνα μου", ο Κάππας λοξοκοίταξε και είδε τη μητέρα της. Έστριψε να πάει κοντά στη σκηνή έχοντας στο μυαλό του την εικόνα της κοπέλας...
Ίσως και να ήταν ερωτευμένος. Τζην φούστα, κοντή, τζην μπουφάν, φανελάκι από μέσα και εκείνες οι κόκκινες γόβες. Αυτές ήταν που τον είχαν εντυπωσιάσει περισσότερο... Ωραία γυναικεία πόδια με γόβες. Στη σκηνή, η Γλυκερία, ο Ιπποκράτης Εξαρχόπουλος κάποιοι άλλοι που δε θυμάται κι ο Γιάνης Κούτρας, με τζην κι αυτός, μούσι κι ένα κόκκινο φουλάρι στην κωλότσεπη ο οποίος έσκασε στη σκηνή εντυπωσιακά (έτσι το είδε τότε ο Κάππας) με ένα σάλτο...
σαν τον Springsteen, είχε σκεφτεί και το κόκκινο έσκασε κι αυτό μες στο μυαλό του....
Γόβες και φουλάρια...
Υπό τους ήχους του Τσικαμπούμ είχε χώσει τα χέρια στις τσέπες κι έφευγε από το χώρο. ¨Οταν η γλυκερία τραγουδούσε "Ζαλίστηκα" ήταν αρκετά μακρυά και τα έβλεπε όλα κόκκινα...
Έβγαλε το walkman κι έβαλε το αγαπημένο του -τότε- τραγούδι...
με την κοπέλλα βρέθηκαν κανα δυο φορές ακόμα, αντάλλαξαν μερικά φιλιά + χάδια
και όπως γινόταν τότε, μετά από λίγες μέρες η κοπέλλα βγήκε με κάποιον άλλο, ο Κάππας απλά την είδε, ίσως και να πόνεσε μέσα του αλλά ποτέ δεν είπε τίποτα...
Ξαναβρέθηκαν μετά από λίγο καιρό, "ένας φίλος ήταν" αντάλαξαν τηλέφωνα, ο Κάππας ακόμα θυμάται το σταθερό χωρίς το 210 μπροστά, δεν το χρησιμοποίσε ποτέ όμως ... Δεν την ξαναείδε από τότε, όχι νωρίς τουλάχιστον, ίσως και να την ξέχασε(?) -ήταν ο πρώτος του έρωτας-
Την είδε τυχαία μετά από χρόνια, τελείως αλλαγμένη "εκδικητικός ο χρόνος ρε φίλε" είχε πει χωρίς να περιμένει απάντηση...
Ο Κάππας ποτέ δε φόρεσε κόκκινα από τότε και πάντα κοιτάζει στις γυναίκες τι παπούτσια φοράνε_
Ο Κάππας είμαι εγώ

apologize + απολογισμός_

θέλω απλά να πω πως μερικά από τα ποστ που έκανα τις τελευταίες μέρες
και περισσότερο, τον τελευταίο καιρό δε μου άρεσαν καθόλου
και γιαυτό οφείλω να ζητήσω μία συγγνώμη για όσους διαβάζουν
(αν διαβάζουν)
που παραθέτω -κατ εμέ- ανούσια πράγματα κλπ...
γιαυτό και κάποια στιγμή θα σβήσω αρκετά από αυτά
ή θα τα μεταφέρω εδώ...
εννοείτε πως μέσα σε εκείνα που θα στείλω στο διάβολο
θα είναι και το παρόν ποστ...

κι επειδής αυτό είναι ακόμα ένα ανούσιο ποστ
(τουλάχιστον διευκρινίζει κάτι)
θα το στολίσω με μια φωτό που τράβηξα με το iPhone μου
κι επεξεργάστηκα με το instagram



Αυτό που θα ήθελα από εσάς (όσοι έχετε όρεξη δηλαδή)
είναι να προτείνετε τα ποστ που θεωρείτε
πως τους αξίζει να τα πάρει ο διάβολος
Αυτά_
κι επίσης, μέσα από τα tweets μου στο twitter
μπορείτε να δείτε κι άλλες φωτογραφίες
όπως κι εδώ

The Better Man_

.... από τον επερχόμενο δίσκο του cayetano, back home
όχι τίποτ' άλλο αλλά, το κομμάτι μου θυμίζει λίγο το
"Καλοκαιρινή Νύχτα" από τους Στρογγυλό Κίτρινo_
•chek το κομμάτι

dont turn it off_

- που πας;
- φεύγω...
- κι εσύ;
- γιατί; μαλάκας είμαι εγώ;
- τι έκανα;
- τίποτα, δε φταις εσύ.
- θα ξανάρθεις;
- φεύγω, είπα.
- ...
- ωχού, μην κλαις πάλι, δεν μπορώ.
- να σου φτιάξω κάτι για το δρόμο;
- δεν το καταλαβαίνεις; τελείωσε.
- ....
- αντίο, τα λέμε.

(βήματα, πόρτα-ανοίγει-κλείνει, σιωπή,
σιωπή σιωπή, μηχανή, σιωπή)

40 Thieves - Don't Turn It Off (Brennan Green Mix)
40 Thieves - Don't Turn It Off
photo via

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΡΚΟΥ - ΟΜΙΧΛΗ ΩΣ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ

ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

ΑΓΓΙΓΜΑΤΑ
Ἀνυπόμονα περιμένω κάποιο ἀληθινό ἂγγιγμα
ἱκανό νά μέ στείλει στό νοητό παράδεισο
τῆς τιποτένειας φαντασίας
μου ἒστω καί γιά λίγο.
Ψάχνω καινούριες ἀπολαύσεις
μέσα στά ἄχρωμα μάτια τους
πού μέ κοιτάζουν μ' ἀπορία
χωρίς νά προσπαθήσουν ποτέ νά καταλάβουν
κλείνουν τίς ἐπιθυμίες μου
σέ δωμάτια γεμάτα ὑποσχέσεις
καί λίγο ἁργότερα τίς ξεχνούν...



Trumpet Thing - La Sonadora
Parov Stelar - You And Me (Feat. Lilja Bloom) - cd rip
Parov Stelar - Letoile (Feat. Max The Sax) - cd rip
Javier Paxarino - Temura cd rip
Bob Marley & The Wailers - Duppy Conqueror (Fort Knox Five Remix)
Vis-A-Vis - Obi Agye Me Dofo

βροχήαέραςλάσπη_

cmd + space: Πάμε!! απόγιομα Πέμπτης.στο σπίτι.ακούγοντας μουσική που καθόλου δε μ' αρέσει.ξεσκαρτάρισμα.πέταμα όλης της σαβούρας από μπ3 που έχουν μαζευτεί στο mac.ολικό delete.από τη ρίζα.χωρίς δεύτερη σκέψη.καφές.σκέτος.και κακάο.ΙΟΝ.γλυκό.και ζεστό.ταυτόχρονα.ζέστη.βροχή.λάσπη.κράνος + αδιάβροχο γέμισαν από αυτή.χθες αυτό.αλλα και σήμερα το ίδιο ήταν.ήλιος τώρα.καφές το πρωΐ.μερική ταξινόμηση και στο καφέ με το mac.σκάει ένας:γεια σου milioka.γεια.θα μου γράψεις ενα σιντι;με τι;μ΄αυτά τα δικά σου.δεν έχω σιντι πάνω μου.θα πάω να πάρω.πήγαινε.βροχή.με το τουλούμι.και αερας.έπεσε μια σκαλωσιά.από τον αέρα.χτύπησε δύο αυτοκίνητα.λίγο.μπάτσοι, πυροσβεστική, αργόσχολοι.κι άλλοι αργόσχολοι.βροχή.ήρθε ο τυπάκος.με μια δεκάδα σιντι.δεν είχε ένα.δεν πειράζει.γράψε μου ένα και κράτα τα υπόλοιπα.τι να τα κάνω;δεν ξέρω.καλά.γράφω το σιντι.αφαντος αυτός.καφές.βροχή.αέρας.μαθήτριες.κακοντυμένες.για τα δικά μου γούστα.και με παραπάνω κιλά.επίσης για τα δικά μου γούστα.πολιτικές συζητήσεις.σταρχιδιαμου αυτές.στο σπίτι ξανά.μουσική.κι άλλη μουσική.delete συνεχώς.αναρωτιέσαι τις συνθήκες υπό τις οπποίες κατέβαζες το εκάστοτε μπ3.δεν ξέρω/εις.ή ήπως ξέρεις;αμφιβάλλω.ματαιοδοξία.μια φωτογραφιά από τη σημερινή μέρα. κι ένα μπ3 που μου άρεσε.

Sonar Kollektiv Orchester - Rej (Ame Cover)

telegram_

μπαλκονόπορτα ανοικτή//ψιχαλίζει έξω//μουντός καιρός//μουσική από τα ηχεία//ξύπνημα νωρίς σήμερα//χωρίς λόγο//μουσική από τα ηχεία//για καφέ//στο δρόμο καλημέρισα τέσσερις (4) και κανείς δε μου απάντησε//για λίγο ένοιωσα αόρατος και χάρηκα//λίγο κράτησε η χαρά//συνεχίζει να ψιχαλίζει//μουσική από τα ηχεία//περπάτησα στον κεντρικό δρόμο που ήταν τελείως άδειος από ανθρώπους//ανακουφιση//κι άλλος καφές//χάλια ήταν, ως συνήθως//μουσική από τα ηχεία//κι αυτή χάλια//στον καφέ, μόνος, ως συνήθως//ανάγνωση φτηνού αστυνομικού μυθιστορήματος//στο σπίτι αυτό//μουσική από τα ηχεία//volume up//σιέστα και τα ρέστα//one more cup of coffee, 3rd//cmd+space// συνοδεία τσιγάρου//γουλιά καφέ//μορφασμός//Κυριακή//10.10.10//μουσική από τα ηχεία//χειμωνιάζει;//άλλη μια μέρα χαμένη//older than yesterday//σκέψεις, κομμάτια δειλινού//απόγιομα είναι//όχι//οχι?//απομεσήμερο//καλά..//μουσική από τα ηχεία//volume up περισσότερο//αλλη μια γουλιά καφέ//χωρίς μορφασμό τώρα//φωτογραφίες//λύπη//αναίτια όμως//ποιος είμαι κι από που ξεκίνησαν όλα?//cmd+v//one love is on the future together//άγνωστες λέξεις//αγάπη//μουσική από τα ηχεία//κι άλλη μουσική//cmd+space//ayta_

music from my iPhone
Anane - Rock The Cradle
Jazzbox - Sound Of Silence
Wasis Diop Feat. Grace - Let It Go (DJ Pippi & Tuccillo Afro Balearic Chill Mix)
Victoria Abril - Luna Negra (Cayetano Remix) / 2003
Parov Stelar - Dandy (Feat. Yola B.) - 320 CD RiP

cooking ... @ kitchen_

μου αρέσει οι γυναίκες να φοράνε τακούνια (γόβες)
όμορφα τακούνια, λεπτά και φινετσάτα κι όχι
κάτι χοντροκομμένα που κυκλοφορούν τώρα τελευταία και τα φοράνε όλες...
διορθώνω: ευτυχώς, όχι όλες...
κι όταν τα όμορφα τακούνια συνοδεύονται από ένα ζευγάρι όμορφα πόδια
κι από ένα εξίσου ωραίο πρόσωπο, δε θέλω τίποτα άλλο...
μου αρέσει επίσης τα κομμάτια να έχουν σαξόφωνο,
σαξόφωνο που να το ακούω και να το θεωρώ γαμηστερό ....
σαν αυτό που έχουν στα κομμάτια τους ο νίκος διαμαντόπουλος και
ο sunset blvd...
μου αρέσουν κι άλλα αλλά, δε θα τα αναφέρουμε τώρα αυτά, έτσι...? ;)

autumn comes galloping_
...things are different today
are different today...

small_

Ψιχάλισε....
βγήκε για λίγο στο μπαλκόνι και έριξε τη ματιά του προς τη δύση
η μέρα αργοπέθαινε βάφοντας τα πάντα γύρω της κόκκινα...
προσπάθησε να χαμογελάσει μ' αυτή του τη σκέψη αλλά το μόνο που κατάφερε
ήταν να μορφάσει...
έχωσε τα χέρια στις τσέπες και κατρακύλησε στα σκαλιά....
παραλίγο να τσακιστεί, ορθοπόδησε βλαστημώντας...
τράβηξε για το σταθμό... των τρένων...
μπορεί να μην είχε να πάει κάπου, μάλλον, δεν είχε πουθενά να πάει
και δεν είχε και κανέναν να τον περιμένει....
αυτός περίμενε όμως... δεν ήξερε τι... αλλά... απλά περίμενε...
είχε εκείνο το σφίξιμο στο στομάχι, όχι το γνωστό.... το άλλο...
αυτό που είναι σα να σου λείπει ένα κομμάτι από το παζλ...
έφτασε στο σταθμό, έχωσε τα χέρια βαθύτερα στις τσέπες του
και βολτάρησε στην αποβάθρα...
Ακόμα κι αν δεν είχε να πάει κάπου ο σταθμός του έδινε την ψευδαίσθηση
της ελευθερίας, πως ανά πάσα στιγμή μπορεί να πηδήξει στο πρώτο τραίνο και να φύγει...
με αυτές τις σκέψεις, έστριψε ένα τσιγάρο, το άναψε και γύρισε την πλάτη του
στο σταθμό μουρμουρίζοντας κάτι για σταθμούς και τραίνα και τη σχέση τους
με τις σχέσεις των ανθρώπων αλλά.... αυτό είναι άλλη ιστορία
και δεν ξέρω κι αν θα 'θελε να σας την πει....

από τα ακουστικά που κρέμονταν από τους ώμους του ξεχώρισα:

iON - Time Flies Like A Ghost (Live)
TJ Kong n Nuno Dos Santos ft. Nicolette - Birthday
Sokratis Malamas - Pies
(τρία κομμάτια που μ' έκανα να νιώσω νοσταλγία)

ΙΟΝ – Live At Synch EP

Ηχογραφημένο ζωντανά στο Synch στο Λαύριο, τον Ιούλη του 2005, το νέο EP του ION είναι κάτι παραπάνω από μια απλή live εκτέλεση τριών κομματιών από το άλμπουμ του “No Camera” (πριν καν αυτό κυκλοφορήσει). Τα “Time Flies Like A Ghost”, “My Heart Is A Motor” και το “May Nothing But Laughter” ακούγονται εδώ σαν αυτόνομα tracks – παραλλαγμένα σε μορφή και διάρκεια – χτίζοντας ένα νέο θαυμαστό σύμπαν αυθεντικής deep electronica. ~ Μανώλης Κρανάκης

Το ΙΟΝ – Live At Synch EP είναι η πρώτη κυκλοφορία που ανοίγει τη σειρά “No Camera Archive Series” και διατίθεται σε δωρεάν digital downloading από το Bandcamp.



original post @ nocamera_

μνήμες aka memories / 22 μπλε_

looking at an old coat pocket_
(click to enlarge)


Υπερπολυτελείας
50 Δραχμαί

Το "Regiment" των Brian Eno και David Byrne, είναι ένα κομμάτι
που μ' αρέσει "ν' ανοίγω" τα προγράμματά μου ....
Dunya Yunis - Abu Zeluf είναι το κομμάτι από το οποίο χρησιμοποίησαν το sample
της φωνής στο προηγούμενο (regiment)
Καλο μήνα + πάλι
...και πάλη για το πάλι....

The last summer night on earth_

η τελευταία καλοκαιρινή νύχτα στον πλανήτη_

Πριν δυο χρόνια, έγραφα αυτά ¡¡¡ Πριν ένα χρόνο, έχω την εντύπωση
πως δεν έγραψα τίποτα....
Και για φέτος τίποτα δεν ήθελα να γράψω -άλλωστε γράφω μόνο όταν μου 'ρχεται κάτι
κι όχι επειδή (ίσως) πρέπει να γράψω....
Παρ' όλα αυτά, μια βόλτα στη θάλασσα-τη γνωστή θάλασσα- την έκανα και σήμερα
και γύρισα με τα παλιά μου AllStar ξανά γεμάτα με άμμο... και με μια θλίψη....
την ώρα που ετοιμαζόμουν να φύγω, φυσούσε ένας Νοτιάς κι από την άλλη, έμοιαζε να θέλει να βρέξει.... έτσι... σαν αποχαιρετισμός...

Το καλοκαίρι που πέρασε ήταν σα να μην πέρασε, σα να μην ήρθε ποτέ, να το πω καλύτερα.....
Όλα έγιναν τόσο γρήγορα και κράτησαν τόσο λίγο που δε μπορώ να θυμηθώ κάτι που να μου έμεινε...
Ούτε καν ένα τραγούδι που να μου έκανε την εντύπωση...
Αφού, σκεφτόμουν να ποστάρω κάποια στιγμή μια λίστα με τα most played traxx και μόλις αποφάσισα να ασχοληθώ λίγο, ανακάλυψα πως πέρα από δυο-τρία, άντε, κανά πεντάρι,
δεν υπήρξαν most played traxx φέτος... Εκτός κι αν τα έχετε βρει εσείς....

όμως, πιστεύω πως κάποια στιγμή θα τα βρω και θα τα ποστάρω...
Αυτά.... και....
καλό μήνα + καλή εποχή...
Και τα κομμάτια... παλιά...

The Flowers Of Romance - The Last Summer Night On Earth
Magnet - Last Day Of Summer (Cosmos Vox)

swan song_

κάθε φορά που ετοιμάζομαι να φύγω για να πάω να παίξω μουσική, την ώρα που ετοιμάζω την τσάντα κι αρχίζω να ντύνομαι, νοιώθω μια θλίψη να με ντύνει, έναν κόμπο -σφίξιμο.
Αυτό βέβαια, συμβαίνει απ' όσο θυμάμαι να συμβαίνει (ίσως από πάντα, εννοω) αλλά εξαφανίζεται με το που ανεβαίνω στη μηχανή και διανύω τα πρώτα μέτρα, σα να το ξεχνάω...

Χθες ήταν η τελευταία φορά που έπαιξα για φέτος. με ένα πρόχειρο search στο mac και στον εξωτερικό, βρήκα δεκάδες κομμάτια που δεν έπαιξα, που ήθελα να παίξω και δεν πρόλαβα, που ξέχασα και φακέλλους που δεν ανοίχτηκαν ποτέ...
μη μου πεις: "την επόμενη-φορά", όλοι ξέρουμε πως "επόμενη-φορά",
σχεδόν ποτέ δεν υπάρχει, υπάρχει μόνο
"κάποια-άλλη-στιγμή-κι-αν-το-θυμηθώ" πράγμα που ποτέ δε συμβαίνει
κι όπως λέει κι ο φίλος μου ο HamaN: "τα-καλύτερα-δεν-έχουν-παιχτεί-ακόμη"

το χθεσινό πρόγραμμα ήταν ίσως το καλύτερό μου για φέτος, μάλλον επειδή έπαιξα χωρίς να με νοιάζει τι θα παίξω, ούτε αν ταίριαζαν μεταξύ τους τα κομμάτια, ούτε αν έβαζα κομμάτια που έχω ξαναπαίξει ή έχουν χιλιοακουστεί..
Αφού στο τέλος έβαλα και κομμάτια που ζητήθηκαν ξεχνώντας τις φράσεις:
Don't make my balls dizzy + i'm not a JukeBox

swan song (2010-08-28_21h27m42) λοιπόν



το 14ο ολόκληρο σετ-υπάρχουν κι άλλα δύο που δεν έχουν αναρτηθεί
θα γίνει κι αυτό εν καιρώ και θα τα βρείτε εδώ
υπάρχουν και κάποια που δε γράφτηκαν από κακούς δικούς μου χειρισμους

DETAiLS
Trackz: 110±
Start Time: 21:27:42
Duration: 06:32:40
Release Date: Sunday August 28, 2010
Size: 359.6 MB (convert from WAV w/iTunes @ 128 kbps)
Track ID: http://www.multiupload.com/H5J9BVHQ7P

Ganga - Heart Of Wax Ganga Mix (start)
Nina Simone - Baltimore (Ex-Friendly Refix)
Nneka - Africans
Cayetano - After All (It's Bossa)
Blue Pilots Project - Hallelujah
Chambao - Chambao
Soul Electrico - Strangers No More
Makossa & Megablast - Mama Feat. 3gga
Three Minutes With Mark Murphy - Secrets (Crystal Cru Remix)
Cayetano - The Pakistan
Thievery Corporation - Ambicion Eterna (Feat. Verny Varela)
Christophe Goze - Manana
The Blue Velvets - Summertime
Nikonn Feat. Maria Papadopoulou - Trip
Yonderboi- Were You Thinking Of Me
R.L. Burnside - It's Bad You Know
Sonny J - Handsfree (If You Hold My Hand)
Jazzbox - EIA
Smoove & Turrell - You Don't Know
Karuan - Poem Of The Five Finger Family
Sara Schiralli - Paranoid
Louie Austen - Amore (I Love You)
Soulfire - Papa Was A Rolling Stone
Jolly Boys - Rehab (Modern Mento Version)
Papercut - Sta Sinnefa
Zac F - Thalassa Platia
Cayetano - The Killer Swan (last track)

the gaze #2

...πολλά καλοκαίρια πριν...
φωτογραφίες τραβηγμένες περίπου στα τέλη της προηγούμενης δεκαετίας
με μια NIKON F50, ίσως να χρησιμοποίησα και ένα Soligor C/D7 teleconverter
for NIKON + SIGMA φακό 80/200 νομίζω (έχω ξαναπεί πως δεν τον έχω πιά)
Φωτογραφίες από την παραλία του Καϊάφα... τότε που περνούσαμε
ατέλειωτες ώρες εκεί, τώρα... απλά δε πατάμε το πόδι μας_
Συνέχεια του προηγούμενου ποστ
Click to Enlarge














τις φωτογραφίες τις τράβηξα πολύ παλιά (σχετικά :P)
αν κάποιος αναγνωρίζει τον εαυτό του (πράγμα αδύνατο)
ή νομίζει πως προσβάλλεται (που δεν το νομίζω. Όλοι ήμαστε οφθαλμολάγνοι)
αφήνει κομμεντ ή στέλνει μέηλ και απλά την αφαιρώ. ΟΚ?
Στις παραπάνω φωτογραφίες απεικονίζεται η όμορφη (!!) πλευρά,
ΟΓ, ή ότι άλλο θέλει να σκεφτεί κάποιος.
Σε αυτήν τη φωτογραφία βλέπουμε πως ο χρόνος τελικά είναι αμείλικτος

ΥΓ: post dedicated to FroMars

Jolly Boys - Rehab (Modern Mento Version)