μνήμες aka memories | Γιατί..... miliokas

Το "όνομά" μου το διαδικτυακό, το "miliokas" δηλαδή, είναι κάτι που προέρχεται από τα μαθητικά τα χρόνια....
Τα χρόνια της νιότης.....
Ήταν τότε, περί το 1985, όταν ο Γιάννης ο Μηλιώκας, είχε κυκλοφορήσει την πρώτη του δισκογραφική δουλειά, το δίσκο: "Εδώ Θεσσαλονίκη"...
Αργότερα, όντας πλέον μαθητής πρώτης Λυκείου, το 1986 νομίζω, είχε κυκλοφορήσει η δεύτερη προσωπική του δουλειά.
"Για το καλό μου", ο τίτλος της...
Βέβαια στη νέα γενιά ίσως και να μη λέει τίποτα ο δίσκος..
Ήταν, θυμάμαι, μια ημερήσια εκδρομή στην πρώτη Λυκείου
-δε θυμάμαι τη διαδρομή- αλλά η τελευταία στάση ήταν στην Πάτρα.
Τα παιδιά, οι συμμαθητές δηλαδή θα πήγαιναν στη ντίσκο....!!!
Smile, νομίζω την έλεγαν [τη ντίσκο]
*

*
- το παραπάνω κομμάτι -"Η Γιούλα και η άλλη"- έχει τρομερό funky ρυθμό-

Εγώ, μόλις σταματήσαμε, πήδηξα πρώτος - πρώτος από το πούλμαν και την έκανα για το κέντρο της πόλης, ψάχνοντας δισκάδικο για να αγοράσω τον εν λόγω δίσκο...
Βρίσκω ένα, μπαίνω μέσα με ύφος ζητάω το δίσκο -σε κασέτα τότε καθ' ότι πικάπ κλπ ήταν πολυτέλειες για μας, όχι πως τώρα δεν είναι- και ζητάω από τον πωλητή το δίσκο
καθώς ούτε πως ήταν το εξώφυλλο δεν ήξερα...
Φανταστείτε, τέτοια ενημέρωση...
Ότι ακούγαμε από το ραδιόφωνο και από την κρατική ραδιοφωνία συγκεκριμένα...

Παίρνω την κασέτα, περιχαρής, 950 δρχ είχα πληρώσει... πάω στη ντίσκο....
.... και κάποια στιγμή επιτέλους... φύγαμε...
Στο πούλμαν δίνω την κασέτα στον οδηγό, τη βάζει αυτός, γνωστός ο Μηλιώκας τότε... στο πρώτο κάθισμα εγώ να ακούω και δίπλα μου η καθηγήτρια των Αρχαίων, άκουγε κι αυτή...
φτάνει το πρώτο τραγούδι στο στίχο που λέει:
".... είδα το δάσκαλο να με χτυπάει με ζήλο...."
*
*
και με μια χαρά η καθηγήτρια των Αρχαίων άρχισε να το φωνάζει στους συναδέλφους της..
- "Ακούσατε τι είπε"; έλεγε με την ηδονή ζωγραφισμένη στην άσχημη φάτσα της...
- "Το δάσκαλο να με χτυπάει με ζήλο..."
και πάλι γέλια και χαρές, σα να της είχε πετύχει η ερωτική πράξη... η καμμένη κι αυτή...

Στις εξετάσεις του Ιούνη ήταν αυτή που μου έβαλε 8 και με "έκοψε" ενώ ήθελα δωδεκάμισι για να περάσω... και κάνοντας αναθεώρηση γραπτού -δε θυμάμαι πόσο ήταν τότε το παράβολο-
πήρα δώδεκα... Στην ουσία για μισή μονάδα δεν πέρασα τα Αρχαία με τη μία αλλά, αυτό είναι άλλη ιστορία... !!!

Τω καιρώ εκείνο, λοιπόν, είχαμε με κάτι άλλα παιδιά ένα μικρό ραδιοφωνικό σταθμό...
εκεί έκανα κι εγώ εκπομπή, με Ελληνικά τραγούδια που παίζαμε από κασέτες...
Το να παίξεις ένα νεας κυκλοφορίας δίσκο για τα δεδομένα εκείνης της εποχής, ήταν καινοτομία...
Έτσι λοιπόν, την επόμενη μέρα... "τσουπ" εγώ... Σκάω στο σταθμό με την κασέτα και τη βάζω να παίζει από την αρχή μέχρι το τέλος...
Το δε "Για το καλό μου", τρεις φορές παρακαλώ....
Η κασέτα έλιωσε στην κυριολεξία. Την αγόρασα ξανά. και ξανά σε κασσέτα. κι ακόμα σε κασέτα την έχω... Εκτός βέβαια από την ψηφιακή της μορφή...
Τις εκπομπές, όπως καταλαβαίνετε, τις άκουγε όλο το σχολείο σχεδόν...
δεν είχαμε παράπονο...

Την επόμενη μέρα λοιπόν, σε κάποιο από τα διαλλείματα, παίζαμε βόλλεϋ στην αυλή του σχολείου. Ήταν να κάνω το σερβίς και καθυστερούσα.... Πετούσα τη μπάλα ψηλά .... και... - ο έξυπνος- την άφηνα να ξαναπέσει.... Τότε, εκνευρισμένος ένας από την αντίπαλη ομάδα, κωρδώνεται και μου λέει:
- τι θα γίνει ρε Μηλιώκα, θα σερβίρεις σήμερα; !!!
Ε αυτό ήταν, κόλλησε το "όνομα" με αποτέλεσμα να μη γνωρίζουν πολλοί το κανονικό μου επώνυμο...
Θυμάμαι, πήρα τηλέφωνο στο Δημαρχείο μια φορά να ρωτήσω κάτι...

- "Γειά σας, ο Κώστας ο .... .είμαι.."
- "Ο.. ποιος;;;"
- "Ο Μηλιώκας, μωρέ"
- Αααα !!! Έτσι πες μας..."
- "ναι...." !!!!!

___________________________________________________

Αυτά λοιπόν....
και με τα χρόνια το συνήθισα κι εγώ....

...είδα το δάσκαλο να με χτυπά με ζήλο..
...με κάπα και σκαλισμένη γκλίτσα...

Κυριακή 31 Μάη 2009 - 18:42
Upadate τα εξώφυλλα της κασσέτας
Έξω + μέσα...