μνήμες aka memories | Cart Postale

«Ο έρωτας
μπαίνει από το παράθυρο
σαν παραδείσιο πουλί αλλά,
βγαίνει αργότερα,
την ώρα του χωρισμού,
φτεροκοπώντας
σα νυχτερίδα
και φωλιάζει
στη σπηλιά
με τις
νεκρωμένες αναμνήσεις»





Ψάχνοντας για κάτι άσχετο

-ως συνήθως-
μέσα από ένα παλιό βιβλίο
πετάχτηκε το καρτ ποστάλ
που βλέπετε από πάνω σας !!!!

Στην κατάσταση που το βλέπετε....
Σκισμένο -όχι από μένα-
και ξανακολλημένο -από μένα μάλλον, δε θυμάμαι κιόλας- με σελοτέιπ που πλέον έχει χάσει η κόλλα του τις ιδιότητές της. Μόνο που δε μου έμεινε στα χέρια καθώς προσπαθούσα να το σκανάρω....

Στο πίσω μέρος, έγραφε μεταξύ άλλων πιο προσωπικών και το παραπάνω απόσπασμα
που παλιά θυμόμουν ποιος το έχει πει/ γράψει, τώρα όμως......
Και με ένα search στο διαδίκτυο, πάλι δε βρήκα κάτι...
Ίσως όμως και να μην έψαξα καλά...



Να δω τι άλλο μπορεί να ανακαλύψω όταν αποφασίσω να συμμαζέψω εκείνο το συρφετό από σιντιά, βιβλία περιοδικά κι ότι άλλο μπορεί να βάλει ανθρώπινος νους, που είναι πεταμένα μέσα στο πατάρι σε έναν άμορφο σωρό, το ένα πάνω στο άλλο δηλαδή.