ΤΡΙΤΗ 14 ΟΚΤ. 2003 - 7:35 μμ
Ο χώρος ήταν κακοφωτισμένος και οι εικόνες θολές.
Προσπάθησα να καταλάβω τι με είχε ξαναφέρει εκεί.
Μου φαινόταν τόσο ξένο και τόσο οικείο ταυτόχρονα. Έκλεισα τα μάτια και οι μουσικές δυνάμωσαν. Τα τραγούδια κάτι θύμιζαν μα ήταν διαφορετικά παιγμένα. Προσπάθησα να ηρεμήσω και να τα βάλω όλα σε μια σειρά. Η ομίχλη όμως μέσα στο μυαλό μου απλωνόταν και κάλυπτε τα πάντα.
Έσβησαν στιγμιαία τα φώτα - πτώση τάσης - μα άναψαν. Κι εκείνο το στιγμιαίο σκοτάδι το ένιωσα τόσο οικείο - τόσο δικό μου. Σα να ήθελα να ξαναγυρίσω. -
Σηκώθηκα να περπατήσω στο χώρο. Κακώς υπάρχω εδώ - σκέφτηκα.
Με έπιασε πανικός.
Τίναξα από πάνω μου τις ακτίνες φωτός και έκλεισα τα μάτια. Πολύχρωμα φώτα άστραφταν και χιλιάδες χοροπηδούσαν. Δε με κοιτούσε κανείς. Σα να μην υπήρχα.
Ξαφνικά μας είδα.
Πιασμένοι από τους ώμους χοροπηδούσαμε.
Τα ένιωσα πάλι όλα κοντά μου, μα τόσο μακριά
Σαν κάτι να είχε παγώσει τις μνήμες μου.
Προσπαθούσα να ξεπαγώσω τις μνήμες. Ήθελα να θυμηθώ.
Έφερνα στο μυαλό μου εικόνες - μα ήταν πάντα τόσο θολές-
Και τότε, κάτι διέκρινα στο βάθος.
Έτρεξα προς τα κει. Ήταν το σημείο απ' όπου είχα ξεκινήσει.
Έκανα κύκλους....
__________________________________________________
*
Ane Brun - To Let Myself Go
Bill Withers - Don't You Want To Stay
Oi Va Voi - Photograph
Μου φαινόταν τόσο ξένο και τόσο οικείο ταυτόχρονα. Έκλεισα τα μάτια και οι μουσικές δυνάμωσαν. Τα τραγούδια κάτι θύμιζαν μα ήταν διαφορετικά παιγμένα. Προσπάθησα να ηρεμήσω και να τα βάλω όλα σε μια σειρά. Η ομίχλη όμως μέσα στο μυαλό μου απλωνόταν και κάλυπτε τα πάντα.
Έσβησαν στιγμιαία τα φώτα - πτώση τάσης - μα άναψαν. Κι εκείνο το στιγμιαίο σκοτάδι το ένιωσα τόσο οικείο - τόσο δικό μου. Σα να ήθελα να ξαναγυρίσω. -
Σηκώθηκα να περπατήσω στο χώρο. Κακώς υπάρχω εδώ - σκέφτηκα.
Με έπιασε πανικός.
Τίναξα από πάνω μου τις ακτίνες φωτός και έκλεισα τα μάτια. Πολύχρωμα φώτα άστραφταν και χιλιάδες χοροπηδούσαν. Δε με κοιτούσε κανείς. Σα να μην υπήρχα.
Ξαφνικά μας είδα.
Πιασμένοι από τους ώμους χοροπηδούσαμε.
Τα ένιωσα πάλι όλα κοντά μου, μα τόσο μακριά
Σαν κάτι να είχε παγώσει τις μνήμες μου.
Προσπαθούσα να ξεπαγώσω τις μνήμες. Ήθελα να θυμηθώ.
Έφερνα στο μυαλό μου εικόνες - μα ήταν πάντα τόσο θολές-
Και τότε, κάτι διέκρινα στο βάθος.
Έτρεξα προς τα κει. Ήταν το σημείο απ' όπου είχα ξεκινήσει.
Έκανα κύκλους....
__________________________________________________
Ατόφιο κείμενο, που δε γνώριζα καν την ύπαρξή του
ούτε και το θυμόμουν
Απλά, το βρήκα χθες βράδυ μπροστά μου
Να ήταν άραγε τυχαίο;;
και η μουσική που το συνόδεψε μέχρι να έρθει σε σας
*ούτε και το θυμόμουν
Απλά, το βρήκα χθες βράδυ μπροστά μου
Να ήταν άραγε τυχαίο;;
και η μουσική που το συνόδεψε μέχρι να έρθει σε σας
*
Bill Withers - Don't You Want To Stay
Oi Va Voi - Photograph
___________________________________________________
.jpg)
5 σχόλια [ποστ γιουαρ]:
<< εκείνο το στιγμιαίο σκοτάδι το ένιωσα τόσο οικείο - τόσο δικό μου. Σα να ήθελα να ξαναγυρίσω. -
Σηκώθηκα να περπατήσω στο χώρο. Κακώς υπάρχω εδώ - σκέφτηκα.
Με έπιασε πανικός.>>
...τιποτα δεν ειναι τυχαιο..
@ sefirah Πανικοβλήθηκες κι εσύ;
-μiliokas aka skylos_mayros-
Στην αρχή νόμιζα πως ήταν ρετρό διαφήμιση.
Μετά πρόσεξα το γραπτό, αν δεν ήμουν τσαπατσούλης θα χαιρόμουν να βρίσκω τέτοιες αναμνήσεις απο το παρελθόν, γιατί χαρά είναι.
Ντρεντ
οταν το σκοταδι ειναι οικειο και θες να ξαναγυρισεις ο πανικος ειναι σωτηριος,[σαν την λιποθυμία που σε γλιτώνει απο το εγκεφαλικό], γιατι οπως ειπε μια σπουδαια κυρια:ο ανώτερος εαυτος δεν χωραει στο ανθρωπινο σωμα- το σωμα ειναι σαν στενο ρουχο,θα ξεχειλώσει.
Ισως ισορροπία να ερθει οταν συμφιλιωθει κανεις με το σκοταδι επιτρέποντας λιγο αχνό φως μεσα του.
Έλα ρε φίλε...
αν δεν ειναι αυτο "αναμνησεις" τοτε τι είναι;;;
Post a Comment