μνήμες aka memories | Κυριακάτικο Πρωϊνό

[....]
Το Κυριακάτικο τρένο ήταν σχεδόν άδειο.
Στα καθίσματα από την άλλη μεριά του διαδρόμου, καθόταν
μια γυναίκα με ζαρωμένα μάγουλα.
Βήχοντας, καθάριζε το λαιμό της από τα φλέγματα και τα 'φτηνε
μέσα σε κομματάκια χαρτί που τα 'σχιζε
από την Κυριακάτικη εφημερίδα στα γόνατά της.

Τακτοποιούσε τις λερωμένες χάρτινες μπαλίτσες,
τις έβαζε στη σειρά, πάνω στην αδειανή θέση
απέναντί της. Σα να ήθελε να παρατάξει
στρατό ολόκληρο από τις μύξες της.
Κι ενώ τα χέρια της δούλευαν, η ίδια μιλούσε ασταμάτητα
με μια γλυκιά, απαλή φωνή....

Η μνήμη, μοιάζει με κείνη τη γυναίκα στο τρένο.
Είναι τρελή όταν τακτοποιεί σκοτεινά πράγματα
μέσα σ' ένα ντουλάπι και βγάζει έξω τα πιο απίστευτα -
Τη μυρωδιά του καπνού. Τα γυάλινα μάτια μιας μητέρας.

Μα τα 'χει τετρακόσια όταν αφήνει στη θέση τους
κρυμμένα μεγάλα κομμάτια σκοταδιού.
Χωρίς να τα φέρνει ποτέ στο φως.
Χωρίς να τα θυμάται. [....]

απόσπασμα από το βιβλίο της Αρουντάτι Ρόι,
Ο Θεός Των Μικρών Πραγμάτων
φωτογραφία, σκαναρισμένη σελίδα του περιοδικού 01
γράφτηκε ακούγοντας τον τελευταίο δίσκο
του Federico Aubele, Amatoria...