[:twenty_one_years]

προσπαθώ να θυμηθώ πράγματα/καταστάσεις/οτιδήποτε, από κείνη τη χρονια
μα δεν καταφέρνω τίποτα. 
και καταβάλω προσπάθεια-όχι αστεία
και τίποτα!
προσπαθώ να ανασύρω εικόνες και πάλι τίποτα
μόνο μιά λευκή ομίχλη(;) ή κάτι που μοιάζει μέ τέτοια τέλος πάντων
από την άλλη πάλι, βλέποντας την παραπάνω σελίδα από το inRock
και γενικότερα ολόκληρο το τεύχος, 
αλλά και κάποια άλλα τεύχη,
εκείνες οι εποχές δε φαντάζουν και τόσο μακριά.
νομίζω πως "έτσι" να κάνω το χέρι μου θα τις πιάσω.
όμως όχι.!
όσο και να μοιάζουν έτσι, δεν υπάρχει τίποτα
ή αν θέλες,
δεν υπάρχει κάτι που να τις συνδέει με το σήμερα
μόνο μια λευκή ομίχλη
ή κάτι
που μοιζει με λευκή ομίχλη, μεσολαβει
και δεν υπάρχει τίποτα να καλύψει,
ούτε καν εικόνες

 
ΥΓ: καλά ξεμπερδέματα με τίς γιορτές

[:idriga]

θά μπορούσα νά γράφω γιά ώρες
μή σού πώ γιά μέρες
λέξεις καί λέξεις
λέξεις πάνω στίς λέξεις 
λέξεις μέσα στίς λέξεις
μέχρι τόν τότε μπάρμαν πού πλάκωσε στά
μπουνίδια έναν πελάτη γιά τήν τιμή τού κονιάκ
θά μπορούσα νά σού βάλω καί κανά κομμάτι
από τίς παρακάτω κασσέτες
-μέ κασσέτες παίζαμε τότε μουσική-
αλλά χεράκια έχεις, τά βρίσκεις άν θέλεις
 ..θά σού δώσω όμως ένα κομμάτι 
πού μού άρεσε εκείνη τήν εποχή καί πού τό ζητούσα
από τούς djs όταν δέ βρισκόμουν εκεί.


ΥΓ: μιά μέρα νά πούμε και για 
τόν τάκη τον βέσπα
ΥΓ1: rem.orange crush 

[ink_on_fingers]

μία κάθετη φωτογραφία
κάτι πού μάλλον δέ συνηθίζω
δέ γαμιέται όμως

συνεχίζουμε...
θυμάται μήπως κανένας που είχαμε μείνει;
όχι αλλά καί νά θυμόταν
σιγά μήν έμπαινε στη διαδικασία να
το αναφέρει ή να ασχοληθεί μαζί του.
για ακούστε κάτι:
(αργύρη, εσύ όxι)
ακούστατε;
μπά, ε;
καλά...
συνεχίζω..
πολλά πράγματα στή διάρκεια 
τής πορείας μας
σε αυτόν τόν κόσμο μπορούν
να μας προκαλέσουν ανάμικτα
συναισθήματα,
είτε λυτρωτικά, είτε αγχωτικά.
σκεφτείτε (βάζω δύσκολα, ε;)
τί ανακατατάξεις μπορούν να φέρουν στή ζωή μας
τα ημερολόγια, οι παλιές φωτογραφίες ή 
οι φωτογραφίες γενικά, τα τρένα (ποιά;)
τά παράθυρα μέ θέα στά όνειρα,
μιά κουβέντα γιά ποίηση 
(μέχρι να 'ρθει ο άκυρος κι όλα
νά πάνε περίπατο) 
και για 
αταίριαστες μουσικές 
μιάς καί τό 'φερε η κουβέντα
άκου κί αυτό:
(αργύρη, τόλμα καί σύ)

[:mail_order]

sequel_


"τσιμπημένοι" οι Smashing Pumpkins (4300 δρχ)

από Flowers Of Romance λογικά πρέπει να ήτανε το 
"Pleasure And The Pain", LP + 7inch.
(το 7" στο χρώμα αυτό ⇳)
στέρεο Νόβα δε θυμάμαι

από Honeydive, λογικά το "Frail"

Τα ταχυδρομικά 650 δρχ.

Ωραίες εποχές
...τότε...
20plus years ago..

από τό σημερινό mail order όμως
έχουμε αυτό



EDIT: 
Παρέα με το ROLLIN UNDER 
αγοράζαμε εκείνα τα χρόνια και κασσέτες 
από το θρυλικό RADIO OUTOPIA της θεσσαλονίκης.
από μια τέτοια κασσετοσυλλογή -που κατέβασα από το αποπάνω λινκ-
είχα το "Seven" από τους De Traces (right cklick, save as


[:sweet_september]

Sweet September
( υπαρξιακό θρίλερ)

το παρακάτω είναι ένα editorial του Στάθη Τσαγκαρουσιάνου
από το παλιό 01, τότε που τα editorials ήταν σα διηγήματα. Δημοσιεύτηκε
στο τεύχος 21 πού κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβρη τού 1995 (1000 δρχ)


Καθισμένος στο μικρό λόφο, στα Κανόνια, κοιτάω τα κύματα απόψε, στην παραλία του Γέρακα. Επιτέλους νιώθω λίγη ησυχία. Εδώ και χρόνια η ζωή μου είναι μετέωρη.
Και δυσάρεστη.
Δεν εννοώ να χωνέψω ότι έχασα τη στερεότητα, τη λάμψη καί την αλαζονία τής νεότητάς μου. Λίγα πράγματα πιά μου κάνουν εντύπωση. Οι αισθήσεις αδυνατίζουν κι οι παραισθήσεις μου είναι προβλέψιμες. Ο έρωτας έχει να μ' ελεήσει χρόνια και το σέξ είναι πιά ένα εικοσάλεπτο λησμονιάς. Εννοείται ντοπάρομαι όσο μπορώ. Αλλά πόσα ψέμματα πιά νά πεις στον εαυτό σου;
Το ίδιο συμβαίνει σ' όλους τους φίλους μου. Αλλά εκείνοι είναι πιο
μετρημένοι στις εκφράσεις. Υπεκφεύγουν σχεδόν μηχανικά - στην Τέχνη, την τεκνοποιΐα ή την κραιπαλη. εγώ, πάλι, που αποφάσισα να μή γίνω καλλιτέχνης, βρίσκομαι απόψε κάτω απ΄την αχλαδιά στό χείλος τού λόφου. Κοιτάζω τα φύλλα της να θροΐζουν στ΄ασημένιο φως καί σκέφτομαι ανταγωνιστικά κόλπα  και παλιές αγαπούλες όχι απαραιτήτως με αυτή τη σειρά. Μόνο τα φυσικά φαινόμενα με ηρεμούν! Θα πρέπει να 'μαι θηριώδης τύπος (αριστοτελικά ομιλώντας), γιατί στήν κοινωνία ανέκαθεςν ένιωθα ξένο σώμα...
Δεν θέλω όμως να σκέφτομαι τίποτα απόψε, που ο αέρας είναι τόσο γλυκός και βρίσκομαι πάλι στο νησί μου. Ακούω φωνές απ' την παραλία, κάποιοι μεθυσμένοι θά κολυμπάνε. Τα ξερά χόρτα τρίζουν στην πλάτη μου και τ' αργιλόχωμα είναι ζεστό. Τώρα που ερχόμουνα είδα δυό αγόρια κι ένα κορίτσι πάνω σέ μία βέσπα -ήταν αγκαλιασμένοι και τραγουδούσαν το Space Oditty. Τους ακουλούθησα λίγο στα πεύκα τής Ερήμου - διέσχιζαν τό δρόμο καί το άσπρο τος βεσπάκι χανόταν και ξαναεμφανιζόταν σαν άσπρο σκαθάρι στίς σκιές. Μόνο ο μαλακός βόμβος της μηχανής ακουγόταν στην ερημιά κι αν έστηνες αυτί, θ' άκουγες πίσω απ' τά δέντρα τό μαλακό ρόχθο τών κυμάτων.
Σε λίγο θά πάω στό κτήμα του φίλου μου, να πιούμε και να μεθύσουμε με το νέο του κρασί 
(αν κι ελπίζω να 'χει σαμπάνια).
Θα μας πιάσουν οι φιλοσοφικές διερωτήσεις, θα μιλήσουμε λίγο για Σολωμό καί σεξ - θα περιγράψουμε πως ακριβώς κάνει έρωτα η Α. καί ο Δ., θ' ακούσουμε κάνα δίσκο και μετά θα πάμε στα κλαμπ γιά κάνα πυρετό.
Τίποτα σπουδαίο. Δεν έχω τι να πω. Ύπουλα φεύγει τό καλοκαίρι - ο γλυκός Σεπτέμβρης χτυπάει να του ανοίξουμε, οι καλοκαιρινές αγάπες διαλύονται μέ τις βροχές, εξατμίζονται τα φιλιά, ένα ποτό στο Σάντο Ντομίνγκο, ένα χωριατόπαιδο πού εξακολουθεί νά χορεύει μόνο στην πίστα, κάτι κερασμένα φιλιά, βεβιασμένα ταξίδια - κι απόψε τό απόλυτο κενό, μ' ένα τραγούδι του Richard Strauss κολλημένο στά μηνίγγια... Ίσως είναι μιά απλή διάθεση, μή δίνεις σημασία.
Όλα πρόκειται νά γίνουν καθώς πρέπει. Οι τριανταφυλλιές θα ξεραθούν, θα 'χουμε άνοδο κυκλοφορίας, θα αρχίσουν τά νέα σίριαλ, θα διαλυθεί τό ΠΑΣΟΚ, θα αποθεωθεί ο Neil Young, θα φύγουν κι άλλες τρίχες από πάνω σου, θα βαρεθείς να πλένεις το πουλί σου, θα έρθει ο χειμώναςς καί μετά πάλι η άνοιξη καί μετά πάλι το καλοκαίρι...
Σκέφτομαι αν ένας τόσο κουρασμένος άνθρωπος, αν καί μένα, έχει τό δικαίωμα νά μιλάει στους ευέξαπτους πιτσιρικάδες, νά γράφει στο περιοδικ΄τους, νά τούς προκαλεί γλυκό πυρετό. Ίσως θα 'πρεπε να φυτεύω φασολιές στην αυλή τού σπιτιού μου καί νά μεταφράζω William Carlos Williams καί νά γράφω ένα βιβλίο για τη μοναστική πυραμίδα τών παλαιστών σούμο. Δε θα 'ταν άσχημο νά φτιάξω ένα ξυλόσπιτο στην Αναφωνήτρα καί να μιλάω μέ τά φαντάσματα υπό τήν βασιλικήν δρύν. Να γίνω αυτό πού πάντα ήθελα: Ένα γλυκό ανθρωπάκι, πλασμένο από γαλήνη καί μέσους όρους, θρησκευόμενο καί απολύτως straight, που να τού χαϊδεύει μιά χοντρή γυναίκα τήν καράφλα και τά παιδάκια του να τού τραβάνε τίς τσέπες (γιά κανά τριπάκι).
Κλείνω τά μάτια καί ρουφάω τον αέρα τής θάλασσας. Αισθάνομαι τό διάφραγμα (που κατά τόν Όμηροκρατάει τούς μίσχους τής ανάσας) ν' ανεβοκατεβαίνεςι στήν κοιλιά μου. Καημένο σώμα μου, πόσο καλά μέ υπηρέτησες!... Τ' 'άστρα καίγονται, οι φωτιές τού φεγγαριού φωτίζουν τήν ήσυχη θάλασσα. Τα μυρμήγκια έχουν ανέβει πάνω μου, διασχίζουν τα μεταξωτά αρχιγράμματα στό πουκάμισό μου -Σ.Τ., όπως Σάρκα μου Τρελαμμένη, όπως Σαρωτικό Τέλος, όπως Σχιζοειδή Τριαντακάτι, όπως Σώπα γλυκέ μου Τρόμε.
Έλα, σύνελθε, η νύχτα μέ όλα τά μάγια της περνάει, οι φίλοι σέ περιένουν, αύριο θά ξαπλώσεις στήν άμμο, τό απομεσήμερο καί θά κλείσεις τά μάτια. Ελαφριά καί διαφανή θά περάσουν τά σύννεφα, η σκιά καί τό φως θά δώσουν δραματική ένταση στήν ανία σου -τό κύμα θα γίνει αφρός, καί ο άνεμος θά τό πάρει, θά τό στριφογυρίσεισέ μιά δίνη μικρής ολκής καί μετά θά το κάνει μια αχνή ολόδροση ίριδα: μόνο φώς κι αέρα.
Έτσι καί συ: είσαι στην άμμο, είσαι στο χώμα -αλλά είσαι μόνο ματαιωμένο φώς.
Σήκω, προτού σε φάνε οι ψύλλοι, μοναδικέ μου φίλε, εντιμότατε Σ.Τ.












στην πρώτη φωτογραφία -πάνω - πάνω- είναι τα κομμάτια:
ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΕΥΧΟΣ ΣΤΗΘΗΚΕ ΑΚΟΥΓΟΝΤΑΣ
εγώ τό αντέγραψα ακούγοντας τελείως διαφορετικά κομμάτια -δείγμα παραθέτω παρακάτω κί έχοντας στο μυαλό μου εικόνες από τότε.
από περίεργους, μακρυνούς Σεπτέμβρηδες, περασμένως δεκαετιών

Raoul Guillaume Et Son Groupe - Mas Eleve
Mulatu Astatqe - Mulatu's Mood
Captain Planet - Chingata (ft. ChigiyoMaster) 

[:diarabi]

[...] ο Κάππας γύρισε καί μέ κοίταξε μέ ονειροπόλο βλέμμα.
― Οι αναμνήσεις μετράνε... άρχισε νά λέει.
― Άι στο διάβολο, τού είπα τσαντισμένος. [...]

[:wild_hills]

—φεύγω, είπα. πάω νά βρώ τόν Ντάννυ.
Υπήρχε κάτι πού δέ μέ άφηνε νά ησυχάσω. 
Άν ο Ντάννυ ήταν νεκρός,
πράγμα πιθανότερο, δεν είχε καί μεγάλη σημασία. 
Αλλά άν ήταν πληγωμένος;
Άν ήταν πεσμένος κάπου εκεί  έξω αργοπεθαίνοντας;

Ρίχνοντας τή σέλα στο άλογό μου, έφυγα μέ τόν ήλιο 
ακόμα ψηλά στόν ουρανό. Νότια καί ανατολικά ήταν
η γή τών Καϊόβα καί τών Κομάντσι καί εδώ μία από
τίς πιό επικίνδυνες πςριοχές τής χώρας. Ακόμα καί τα
καραβάνια μέ τίς προμήθεις από τά γύρω ράντσα τή
διέσχιζαν μόνο μέ βαριά οπλισμένη συνοδεία. 
Καί σ' αυτή τήν περιοχή ταξίδευα τώρα εγώ...
μόνος.

 Ο Φουέντες είχε απομακρυνθεί μέ κάποιες Μεξικάνες 
πού γνώριζε, καί ο Μπέν Ρόπερ έπινε μέ φίλους.
Στεκόμουν λοιπόν μόνος νά παρακολουθώ τό πλήθος.
Μερικοί πάντως κοίταζαν εμένα μέ περιέργεια.
Στό κάτω - κάτω ήμουν ξένος.
Τό κουστούμι μου ήταν ραφτό, καί οί περισσότεροι  άντρες
γύρω μου ήταν πιό άσχημοι από μένα. Είχα μιά αδυναμία,
πού τήν πήρα από τόν πατέρα μου καί τόν αδερφό μου,
τόν Βαρνάβα, γιά τά καλά καί ακριβά πράγματα στή ζωή,
κι έτσι υποχωρούσα στήν αδυναμία μου όταν μού τό 
επέτρεπαν τά οικονομικά μου. Φυσικά ακόμα καί το γεγονός
ότι ήμουν ξένος σέ μιά τέτοια γιορτή ήταν αρκετό γιά νά
τραβάει τήν προσοχή.
 ☂

Άρχισε ή μουσική κι έμεινα γιά ένα-δυό τραγούδια νά 
παρακολουθώ. Η Τσάινα Μπέν καί η Άν Τίμπερλη
 χόρευαν καί οί δύο υπέροχα, αλλά όταν αποφάσισα
νά μπώ στόν χορό στό τρίτο τραγούδι ζήτησα τήν 
Μπάρμπι Άνν. Χόρευε αρκετά καλά, παρόλο πού η
προσοχή της ήταν στραμμένη αλλού. Έστρεφε συνεχώς
τό κεφάλι της καί κοίταζε γύρω της, περιμένοντας
προφανώς τήν είσοδο τού Ρότζερ Μπάλτς.

[:rainy_west]


μιά βροχερή μέρα
στά δυτικά τής τύχης,
μέ σπασμένη ομπρέλα καί
τρύπιες μπότες.
κινούμασταν πρός τη θάλασσα
χωρίς νά μιλάμε μεταξύ μας
παρακαλώντας νά έρθει η νύχτα
όσο τό δυνατόν πιό γρήγορα

[:part(l)y_report]

το καλοκαίρι που μας πέρασε, όσοι από σας επισκεπτόσασταν αυτό το blog
και ρίχνατε και καμμιά ματιά στο τσατ στα δεξιά (σας)
θα είχατε διαβάσει πως τα περισσότερα βράδυα του Ιούλη και το Αυγούστου
διάλεγα μουσικές σε κάποιο καλοκαιρινό μαγαζί ονόματι
"γλάρος" ή "καντίνα" ή "seagull" ή όπως τέλος πάντων
και εδρεύει στα Ιόνια παράλια της Πελοποννήσου
(όλες οι λεπτομέρειες υπάρχουν ακόμα στο τσατ στα δεξιά (σας)
και που κανένας δε μπήκε ποτέ στον κόπο να ρίξει έστω μια ματια
-όσο πολύχρωμο κι άν το έκανα -ενυγουαίυ)

εκεί λοιπόν ακούστηκαν μουσικές πολύχρωμες, χωρίς πρωτόκολο
και χωρίς περιορισμούς με χωρούς στα σανίδια και στην άμμο
από νωρίς το βράδυ, μέχρι αργά το πρωΐ
ή αργά το βράδυ - νωρίς το πρωϊ -ότι βολεύει τον καθένα...

προς το τέλος του Αυγούστου ήμουν σχεδόν σίγουρος πως είχα παίξει
από κομμάτια... ότι είχα και δεν είχα, όμως όταν τελείωσε
ο Αύγουστος για τα καλά τότε είδα πως 40 με 50 στάνταρ κομμάτια
δε βρήκαν το δρόμο προς τα ηχεία. οκ..

στις αρχές του Σεπτέμβρη ένα απόγιομα θλιμμένο που λέει και το
λαϊκό άσμα, ρώτησα από τα παιδια του προσωπικού και μερικούς
πιο συχνούς πελάτες που βρίσκονταν εκεί να μου κάνουν μια λίστα
με κομμάτια που άκουσαν και τους έμειναν.
μου τα έγραψαν σε ένα χαρτί -αυτό της  φωτογραφίας στο τέλος.
μερικοί περισσότερα από ένα αλλά έγραφαν πρώτο αυτό που τους
ερχόταν στο μυαλό... όπως τους ερχόταν...

εκείνη τη μέρα είχα σκοπό να τα κάνω όλα ένα .ζιπ και να τα ανεβάσω
να τα έχει όποιος θέλει, μετά όμως σκέφτηκα ότι κάτι τέτοιο
δε λειτουργει σε αυτό το blog κι αυτό επειδή στα .zip βάζω password
που αποκτά κάποιος με mail κι εκτός από μεμονωμένες περιπτώσεις
κανένας δε μπαίνει στον κόπο να κάνει δυο-τρία κλικ παραπάνω
και να γράψει 2,3 αράδες κλπ...
τρανό παράδειγμα τα downloads από τα προηγούμενα ποστς
με τα κομμάτια από το ράδιο. μονός αριθμός το d/l
από την άλλη πάλι -θα μου πεις- είναι και θέμα πρεστίζ
ότι και ναναι, no hard feelings που θάλεγε κι ο Κάππας..
τελεία εδώ, καλό φθινόπωρο_

















PS: mia gefsi mporeite na parete apo edo
από τό χαρτί, λείπουν οι δικές μου προτάσεις-επιλογές

[:summer_rain]

radioactive episode #396
•βρέχει συνέχεια και πρέπει ν' αδειάζω το λάκκο
 από τα βρωμόνερα
•βρισκόμαστε στον τροπικό του ταύρου
•οι ανεμιστήρες ανακατεύουν τον βρωμερό αέρα
•στην οθόνη, προβάλονται στο "βουβό" διάφορα επισόδεια της Γρανίτας από Λεμόνι
•το ξεχαρβαλιασμένο στερεοφωνικό, αναπαράγει τα σάουντρακ από κασέτες παρακαλώ
• τέσσερις μέρες τώρα, βρέχει κάθε απόγιομα
  •τα σάουντρακ από το "Γρανίτα από λεμόνι" δεν περίμενα να βρεθεί μέρος που να τα παίζει
 •...και η βροχή να κοπανάει στους τσίγγους
•άγνωστα, γευστικότατα κοκταίηλς...
°για όσο υπάρχει ακόμα καλοκαίρι
 
 •στο σχόλιο θα βρείτε το λινκ από τό #396 radioactive episode
°στο mail που θα μου στείλετε -όσοι μπείτε στον κόπο-
θα σας δώσω το pass για το .zip
•enjoy
...and stay inlove_

[:ain't_no]

..children
..mouse
..drink
..money
..gaz
..coffee
two (2) traxx from the yesterdeyan set at seagull

enjoy and keep alive


scotty  children children
nouvelle vague ft julie delpy laLaLa pd edit
FOXY Madamoiselle

[:no_plan_b]

no plan b

















(photo via)

The Heptones - Why Did You Leave Me To Cry

[:395_radio_days_in_july]

on radioactive 91.3
episode #395

το επεισόδιο 395 ακούστηκε από τη συχνότητα του
RadioActive 91.3 την Κυριακή 12 ιουλίου αλλά
λόγω φόρτου εργασίας συν ότι είναι καλοκαίρι
που σημαίνει αυξημένα ποσοστά τεμπελιάς και ραστώνης
είπα να κάνω πουστιά και να το αφήσω να παίξει και σήμερα
Παρασκευή 17 ιούλη αλλά σιγά μην έπαιξε. 
έπαιξε στη θέση του το #228 (εδώ η λίστα).
αλλά εδώ είμαστε για το #395 που ολόκληρη τη λίστα
τη βρίσκεις εδώ.

ενδεικτικά κάποια κομμάτια
Jean Claude Gavri - Kalifornia Dreamin' (Jean Claude Gavri re-touch)
Boco - Running The Mardi Gras
Jimmy Hiacynthe - Yatchiminou
Henri Guedon - Sainte Marie 

στο 1ο (και μοναδικό) σχόλιο
έχω σε .zip ένα φακελλάκι μέ όλα τά κομμάτια
πού έπαιξαν στήν εκπομπή -αν θέλεις το κατεβάζεις
και μ' ένα μέηλ στο skylos_mayros@yahoo.gr
έχεις το pass για το .zip
απλά πράγματα
πάντως μπορεί και να έκανα μαλακία που δεν πήγα για μπάνιο
η θάλασσα μπορεί να είναι εκεί και θα είναι για πάντα
εμείς όμως όχι

[:394_radio_days_in_july]

on radioactive 91.3, #394 























ενδεικτικά τρακς - εδώ ολόκληρη η  tracklist-
στο λινκ, μέσα στο πρώτο σχόλιο
βρίσκετε το ζιπαρισμένο αρχείο με όλα τα κομμάτια
(ask for password /w  email - skylos_mayros@yahoo.gr)

Tzimmis Panousis - Pigolampida
Jimmy Salcedo - Maranguango
Karl Bryan - Money Generator
Redbone - The Witch Queen Of New Orleans
Helene Smith - You Got To Be A Man (Teza Cappuccino Remix)

☉▲♬☟
episode 395 coming soon

[:companion]

*
...βράδυ ιούλιος και βρέχει τροπικό κλίμα καί έτσι
για λίγο έμοιασε σεπτέμβρης καί έβαλα να θυμηθώ κάτι από
τό καλοκαίρι που (δεν) πέρασε...
ευτυχώς πρόλαβα κι επανήλθα..
και στο παρόν και στο blog
το blog είναι κάπως παρατημένο. σωστά μέχρι εδώ; τι όχι;
σιγά που δε θα μου δείξω επιείκεια. "κάπως" θα πω και συ θα κάνεις πως είναι αλήθεια.
ωραία! πολύ χαίρομαι που τα βρίσκουμε κάπως, μην παίρνεις και θάρρος όμως..
η αλήθεια είναι πως πολλές φορές έχω σκεφτεί να γράψω κάτι κι όσο κρατάω σημειωσεις σε χαρτί να ξέρεις πως αυτές δε βρίσκουν ποτέ το φως του blog. εκτός απο εξαιρετικές περιπτώσεις.
μετά σκέφτηκα να ανεβάζω φωτογραφίες που τραβάω σχεδόν καθημερινά
και να τις συνοδεύω με το πιο ωραίο κομμάτι που άκουσα εκείνη την ημέρα αλλά έτσι όπως το σκέφτηκα, έτσι το ακύρωσα. τι γιατι; είναι άλλη ιστορία αυτό και προτιμώ να στην πω κατ' ιδίαν.
ανεβάζω βέβαια μερικές φωτογραφίες στο instagram, ή στο flickr ή στο tumblr (έχω απ' όλα όπως βλέπεις) αλλά οι αγαπημένες μου δεν έχουν ανέβει σε καμμία πλατφόρμα ακόμα ακριβώς επειδή δεν κατάφερα να αποφασίσω ποια απ' όλες θα δεχόταν να τη φιλοξενήσει. 
πάντως -έτσι για να ξέρεις- οι φωτογραφίες της σειράς Radioactive Covers είναι από αυτές που θεωρώ αξιόλογες και περισσότερο προσεγμένες από αρκετές άλλες και από τις πιό αγαπημένες μου.
αυτά.
εδώ στο λινκ υπάρχουν τρία από τα κομμάτια που συνόδευσαν τη συγγραφή αυτό του και καλά πόστ. δε σου βάζω τίτλους. πρέπει μια φορά και συ να δείξεις εμπιστοσύνη σε αυτό που προτείνω.
Η φωτογραφία που είναι πάνω - πάνω τραβήχτηκε κάποια άνοιξη χρόνια πριν. νομίζω ήταν το 2015 χωρίς να μπορώ να πω με σιγουριά.
απεικονίζει ένα μέρος από την επιφάνεια ενός τραπεζιού στη βεράντα κάποιου αγροτόσπιτου που βρέθηκα εκείνη την άνοιξη του 2015. ωραίο τραπέζι και θα ήθελα να κοσμεί -με λίγη συντήρηση- το δικό μου μπαλκόνι αλλά τελικά έμεινε εκεί που ήτανε. 
μέχρι και σήμερα δεν έχω νέα του.
[sat, july 11 00:46]

⦿


[:toll_post]

[:toll_post]
Fri, May 22 09:02

[...έριξε κι 'Ολιβερ στα πλατώ ένα αργό μάμπο...]






















Ramito - Lo Que Tu No Sabes
El Rego & Son Ensemble Typique - Bambino Blue
Claudia - Com Mais De 30

[:bipolar_days]

Osmar Milito e Quarteto Forma - America Latina 
(link)
‘America Latina’ is taken from the soundtrack to the Rede Globo soap opera "Selva De Pedra”, released on Som Livre in 1972. A cheerful, upbeat MPB song with a killer chorus drop.

Milito began his career in 1964 artists as Nara Leão, Maria Bethania, Vinicius de Morais, Gilberto Gil, Jorge Ben and Elis Regina amongst others. He worked in the USA with Chico Buarque and Sergio Mendes for several years in the 70’s, also appearing alongside artists including Liza Minelli, Mark Murphy, Spanky Wilson and Sammy Davis Jr.

As sampled on Madvillain ft. M.E.D 'Raid', and featured in the Floating Points and Fourtet Plastic People mix!
 
 Azimuth - Manha
(link)
 
Key track from their all-time classic self-titled 1975 LP on Som Livre. Lush percussion laden, rhodes driven jazz-fusion groover.
The legendary trio are one of the most well-known and most loved Brazilian exports, still regularly touring, including dates worldwide. Most prolific during their time signed to Milestone, where they released 10 LP’s between 1979 and 1988.


**από το mail order μου
(link)

[:sun|days]

















...τι κυριακές βρέχει
μερικές φορές, οι μέρες είναι τόσο ξεπατικοσούρα η μιά της άλλης
που δεν καταλαβαίνεις καν ότι είναι κυριακή
το πολύ-πολύ να στο θυμήσει εκείνη η μεταλλική γεύση
που υπάρχει ακόμα στο στόμα με το πρωϊνό ξύπνημα
και που συνήθως την εντόπιzες περισσότερο τις κυριακές.
...τις κυριακές -τώρα πιά δεν τις απολαμβάνει όπως άλλοτε
στην αρχή νόμισε ότι ήταν ιδέα του. μετά το άκουσε κι αλλού,
σε παρέες, στα σόσιαλ μήντια, σε αφίσες κωδικοποιημένες.
κάποια στιγμή τέθηκε ζήτημα κι αν θα συνεχίσει να ονομάζεται
έτσι αυτή η μέρα, μέχρι και στο κοινοβούλιο έφτασε το θέμα..
χτύπησε το τηλέφωνο: "θα ναι οι άλλοι -πάμε σε συγκέντρωση
στην πλατεία. το θέμα με την κυριακή παίρνει διαστάσεις"
..το τηλέφωνο συνέχισε να χτυπά..
κοίταξε γύρω του να δει από που ερχόταν ο ήχος [...]


... έχεις καταλάβει τώρα τι έχει συμβεί, έτσι; το ποστ αυτό το βρήκα 
μισοτελειωμένο και ξεχασμένο στα πρόχειρα του blog,
η φωτογραφία, είναι μεταγενέστερη αλλά "δένει" και είπα να την κοτσάρω..
βασικά, το είχα ξεκινήσει κάποιο πρωϊνό Κυριακής που έβρεχε, μετά όμως
πέρασε η ώρα κι έπρεπε να την κάνω σιγά-σιγά. το άφησα λοιπόν
σχεδόν σίγουρος ότι θα θυμάμαι τι ήθελα να γράψω παρακάτω
πράγμα που ξέχασα όχι πριν βγω από την πόρτα αλλά με
 την πρώτη γουλιά καφέ μη σου πω.
μέχρι να επιστρέψω, είχα ξεχάσει κι ότι ήθελα να κάνω ανάρτηση και γενικά 
είχα ξεχάσει όπως γίνεται με όλα όσα δε σημειώνουμε κάπου επειδή
εκείνη τη στιγμή, είμαστε σίγουροι ότι θα το θυμόμαστε και για πάντα
μη σου πω. αρχίδιαόμως_
αυτό όμως έχει τα υπέρ, έχει και τα κατά.
τα κατά είναι πως έτσι και γραφτεί σε χαρτί -τελείωσε- δε βρίσκει ποτέ το δρόμο
για το ιστολόγιο. παράδειγμα το μαύρο moleskine που λέγαμε παλιότερα.
στα υπέρ τώρα, το γεγονός ότι βρίσκουν το δρόμο τους για τον ιστό
έστω και μισοτελειωμένα, όπως ετούτο δω καλή ώρα

DJ Snatch - Deep Inside Gloria
Erick Jaimez - Ciriguaya
K.Frimpong : Abogyewaa

[:random_dialogoi]

[:overtone]
»-...να, ο κώστας θα ξέρει!
milioka, πες μας ρε μαν, ποιός λέει το κολεγιάλα;;
»- illusionistas (;) αλλά το έχουν ρεμιξάρει και κάποιοι δικοί
μας!
»-δικοί μας;
»-'Ελληνες ρε!!
»-βάλτο ρε απ' όποιον να 'ναι!! από χθες θέλω να το ακούσω
κι ο DJ βάζει συνέχεια το τε λα πόνγκο...
»-...


[:days]

το προηγούμενο βράδυ ονειρεύτηκα ότι βρισκόμουν στην κορυφή
μιας ψηλής, τσιμεντένιας σκάλας κι ότι ήταν άνοιξη
κι απέναντι ήταν ο ήλιος που μόλις έβγαινε από την κρυψώνα του.
έριξα μια ματιά στη σκάλα και ήταν μια ευθεία που δεν έβλεπα 
να κατλήγει κάπου αλλά εγώ ήμουν στην κορυφή 
κι απο απέναντι έσκαγε ο ήλιος όπως σου είπα κι αυτό 
ήτανε κάτι, όσο να πεις.
μετά, έβγαλα από το τσεπάκι του πουκάμισου ένα στριφτό τσιγάρο,
κάπως στραπατσαρισμένο αλλά τη δουλειά του την έκανε,
το άναψα μ' έναν ξελιγωμένο ζίππο και πήρα μια βαθειά ανάσα
που ένιωσα τη νικοτίνη μέχρι τα νύχια των ποδιών!
Το πρωΐ που ξύπνησα είχε μείον 5° C και οι βρύσες δεν έβγαζαν νερό.



Φέτος και καλά, στολίσανε -έτσι για αλλαγή του είπε
 -ένα πρασινο δεντράκι πάνω στο τζάκι. 
Για στολίδια, του έβαλε μερικά αρωματικά ελατάκια τριγύρω.
Με το που τελείωσαν οι γιορτές κι εκείνη έλειπε στη λαϊκή,
αυτός, άναψε ένα τσιγάρο -στριφτό, στραπατσαρισμένο που το
τράβηξε από το τσεπάκι του πουκαμίσου του, 
το άναψε με μια κάφτρα από το τζάκι και φύσηξε τον καπνό
μέσα σε αυτό κι ευχήθηκε να μη μυρίζει το σπίτι γιατί 
ποιός άντεχε τη γκρίνια της μετά!
Με το που κάπνισε τα μισό, την άκουσε στη σκάλα.
Πέταξε το τσιγάρο στο τζάκι... 
το πράσινο δεντράκι με τα αρωματικά ελατάκια 
ήταν αυτό που το ακολούθησε


αυτές τις μέρες, το blog κλείνει γύρω στα 7 xρόνια ύπαρξης
και από τα πρώτα ποστ -τότε, το μακρυνό 2007 δεν έχει μείνει 
σχεδόν ούτε ένα.
ήτο η άσχετη πληροφορία μιας και η επισκεψιμότητα που 
έχει είναι σχεδόν ανύπαρκτη αλλά αυτό δεν πάει να πει 
ότι θα το αφήσω κι έρμαιο του διαδυκτίου, έτσι δεν είναι;
έτσι, έτσι..
χαίρομαι που συμφωνούμε.
 ♬