[:new_price]



αυτές τις μέρες είμαι χωρίς ίντερνετ. κομμένο. από τη ρίζα.
όχι λόγω ιδεαλισμού -αυτά είναι μαλακίες.
απλήρωτο έμεινε

έξω βρέχει...
νωρίτερα, είχε ήλιο και πριν από αυτόν έβρεχε ξανά. το πρωΐ ξύπνησα νωρίς.
δεν υπήρχε λόγος, απλά ξύπνησα... έβρεχε...
βγήκα έξω και πήρα μερικά ξύλα, τα πέταξα στο τζάκι και μετά από λίγο
κάτι ξεψυχισμένα κάρβουνα που υπήρχαν, πήραν ζωή. μέχρι τα ξύλα να φιλοτιμηθούν να ανάψουν, είχα κάνει καφέ, τρία τσιγάρα και είχα κουρέψει λίγο από μόνος μου τα μαλλιά που είχαν μακρύνει...ξανά...
μετά, χάζεψα τη βροχή που έπεφτε δυνατά -που έλεγαν παλιά και οι Λευκή Συμφωνία,
σύνδεσα το iPod να παίζει και κάτι... έτσι για να σπάει η μονοτονία της βροχής...
καθ' ότι η βροχή 
-μη λέμε ξανά  τα ίδια και τα ίδια- 
πάντα μου θυμίζει ταινίες του Νίκου Νικολαΐδη ....
και ξανάπιασα να διαβάζω τη Στεκιά...



Έξω ψιλόβρεχε ακόμα αυτή τη γαμημένη Κυριακάτικη βροχή απόγευμα πριν τη Δευτέρα και το  κεφάλι μου βάραινε καμπάνα το τσιγάρο δεν καθότανε και στο κρανίο μέσα βάλτωνε μια μαλαστούπα στο φινάλε δεν τα βγάζεις πέρα με τις συφιλιάρες άναψα τη σόμπα πήρα τη δόση μου το καυσαέριο σήκωσα απ’ το υγρό μωσαϊκό κι αναποδογύρισα την τσάντα πάνω στη λαχανιά λάκα τουαλέττα Γεωμετρία Χημεία  Κοσμογραφία με σβούριξε κ’ η πρώτη ζαλάδα γαμώ το θεοδόλιχό μου μέσα και μια μάντρα αρχίδια πως θα τελειώσω αυτό το γαμημένο το κωλοσχολείο χτυπούσε και το τηλέφωνο από πάνω γαμησέ τα—τα παράτησα κ’ έπεσα στο κρεββάτι μου και σάπισα μέσα στα ρίγη μέχρι το  πρωί.
  
Μετά βγήκα έξω, φορώντας ένα παμπάλαιο, κατάμαυρο παλτό που ποτέ δεν κατάφερα να αποσαφηνίσω την προέλευσή του
-σήκωσα και τους γιακάδες, περισσότερο για το κρύο και λιγότερο για στυλ, 
φορτώθηκα την τσάντα στον ώμο και κατηφόρισα. Ο ήλιος τώρα την είχε δει καλοκαίρι και βλαστημούσα που δεν είχα πάρει τα γυαλιά μου μαζί. 
Βέβαια, στη συνέχεια επικράτησε το σκηνικό "Λονδίνο τα Χριστούγεννα" και η βροχή ξανάρχισε να πέφτει δυνατά που έλεγαν παλιά και οι Λευκή Συμφωνία, που λέγαμε παραπάνω.
Ο καπνός είχε πάρει άλλη μια φορά την άνοδο και το όλο σκηνικό μου θύμησε άλλη μια φορά τον  Γκέμπελς: ...φήμες λένε πως θα ακριβύνουμε το ψωμί -φυσικά και θα το ακριβύνουμε αλλά όχι στις τιμές που επικαλούνται οι φήμες...
και σε ελάχιστο χρονικό διάστημα το ψωμί είχε πάει τρεις φορές περισσότερο της αρχικής τιμής. κάτι τέτοιο και τώρα.

Μαλακίες μια βροχερής μέρας ήταν όλα τα παραπάνω, πλην της Στεκιάς.
η ουσία του ποστ, βρίσκεται στη μουσική του_

Oscar - Freezer




316










για μια στιγμή σκέφτηκα να γυρίσω πίσω. Να πετάξω τη βαλίτσα μου στο πορτ-μπαγκάζ, να κάτσω στο πίσω κάθισμα ανάμεσα στον μιχαλάκη και τον Μπογκομόλετς, ν' ανάψω ένα μυρωδάτο Τσέστερφηλντ κι όλοι μαζί ν΄αμοληθούμε και να ψάξουμε για τα παιδιά με τα βεσπάκια και τη μάυρη Φόρντ, που κάπου χάθηκαν.
-Φεύγα τώρα, άκουσα δίπλα μου τη φωνή του Τάκη.
Κι αυτό ακριβώς έκανα.