[...] τότε, πολύ πίσω, στα μέσα της 10ετίας του '80 που τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά σε σχέση με σήμερα, ακόμα και στη μουσική, ο δίσκος του Γιάννη Μηλιώκα, "Εδώ Θεσσαλονίκη", ανήκε στους πρώτους -Ελληνικούς- που αγόρασα...
Άσχετα αν τώρα κινούμαι σε διαφορετικά μουσικά ακούσματα,
πάντα βάζω να ακούσω με νοσταλγία τους δίσκους του....
Ο δίσκος "Εδώ Θεσσαλονίκη" έπεσε εντελώς τυχαία στα χέρια μου -σε ψηφιακή μορφή-
κι έβαλα να τον ακούσω μετά από πολύ καιρό .... με διαφορετικά -σε σχέση τότε- συναισθήματα, είναι η αλήθεια.... Άλλωστε, όπως έχω ξαναπεί, μια μουσική κι ένα άρωμα, έχουν τη δυνατότητα να σε μεταφέρουν με ασύλληπτες ταχύτητες πίσω στο χρόνο....
να σου θυμίσουν καταστάσεις που τις έχεις -ίσως- στα πιο σκοτεινά υπόγεια της μνήμης...
...να σε κάνουν να στηρίξεις το κεφάλι στα δυο σου χέρια, απλά να ακούς
[για τη μουσική λέω] και να κοιτάς σα μαλάκας την οθόνη του πισιού χωρίς όμως να βλέπεις τίποτα ή μάλλον, να βλέπεις αυτά που εσύ θέλεις....
Όλα αυτά σκέφτομαι καθώς ακούω τον εν λόγω δίσκο με τα χέρια στηριγμένα στο κεφάλι κοιτάζοντας σα χαζός την οθόνη....
...κι έρχονται στο μυαλό μου τα λόγια ενός περιπτερά, τις προάλλες:
-Μηλιώκα, απευθυνόμενος σε μένα, ο δικός σου [για τον καλλιτέχνη] επιστρέφει.
προφανώς είχε δει τις εμφανίσεις του στην τιβι... ευτυχώς [;;;] που ήσουν κι εσύ και μας τον θύμιζες [!!!]
...δεν είπα κάτι, κούνησα, αόριστα, το κεφάλι, πλήρωσα και την έκανα....
[...] μου αρέσουν περισσότερο τα οπισθόφυλλα στους δίσκους. τους δίνουν μια άλλη διάσταση, πιο προσωπική....
...έχουν μια δική τους υπόσταση... μια... μελαγχολία [...]
.jpg)
0 σχόλια [ποστ γιουαρ]:
Post a Comment