[:amnesia] ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΡΑΠΤΟΠΟΥΛΟΣ - ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ

 ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΡΑΠΤΟΠΟΥΛΟΣ - ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ

τελευταίο ποστ της χρονιάς, της δεκαετίας κλπ....
χθες, είχα αρχίσει να ετοιμάζω ένα άλλο ποστ με διάφορα που συνέβησαν τη χρονιά που πέρασε, τι έκανα, τι θα ήθελα να κάνω κλπ. όσο όμως το έγραφα, χτύπησε το κινητό και ήταν ένας φίλος από τους λίγους που έμειναν, πιάσαμε την κουβενταρία, του έβαλα να ακούσει κι ένα πρόχειρο μιξ που είχα φτιάξει λίγο πριν πάρει τηλέφωνο, σχολιάσαμε διάφορα δικά μας και κλείσαμε με τη συμφωνία να πάρουμε τηλέφωνο ο ένας τον άλλο στην αλλαγή του χρόνου. τώρα αν θα το καταφέρουμε με το φόρτο που θα έχουν εκείνη την ώρα οι γραμμές είναι άλλη ιστορία.
αυτή τη στιγμή που γράφω, έχω παραφάει κι έχω πονοκέφαλο νυστάζω και βαριέμαι ταυτόχρονα...
θα σας βάλω να ακούσετε το χθεσινό μιξάκι που είναι και το τελευταίο για φέτος. ελπίζω του χρόνου -σε-λίγες-ώρες-δηλαδή- να φτιάξουμε περισσότερα...


to set το ονόμασα "amnsesia" επειδή ακριβώς δε θέλω να θυμάμαι κάποια πράγματα από την άλλη όμως θέλω να υπάρχει και κάτι να μου τα θυμίζει. αν βγάλατε νόημα, πέστε το και σε μένα.
τρακλιστ κλπ δε χρειάζονται, είναι κομμάτια που έχουν ακουστεί σε παλιότερα_
δε συνεχίζω γράφω γιατί αν συνεχίσω θα μας πάρει η νύχτα_
Αυτά... και ευχές για υγεία, τα υπόλοιπα με τη σειρά τους

και κλείνω μόνο με ένα διάλογο από τα τελευταία λεπτά του τέταρτου επεισοδίου της παλιάς τηλεοπτικής σειράς "Διόδια"
"φαντάζεσαι, λέει, να ξεκινάγαμε τώρα κανονικά για ένα μεγάλο ταξίδι...;
....να 'χαμε μπόλικο ποτό και μπόλικη βενζίνη και να πηγαίναμε για μέχρι όπου μας βγάλει....
να φεύγαμε και να μη γυρίζαμε πίσω, ε;
... αλλά τι λέω; τέτοια πράγματα δε γίνονται....
όλο και κάτι θα βγαίνει στη μέση και θα μας τo χαλάει..."
download

μνήμες aka memories/μην πετάξεις... part 2

... τα παλιά δώρα...
-έχεις κρατήσει εκείνο το παλιό, σχεδόν σαράβαλο που αγαπούσα πολύ όμως, πικάπ που σου είχα κάνει δώρο την πρώτη φορά που είχες έρθει με άδεια χέρια (ήσουν μικρός-δεν ήξερες) στο καινούργιο (τότε) σπίτι μου;
-ναι, κάπου υπάρχει στο υπόγειο καβατζωμένο. δεν ξέρω αν δουλεύει
-λες αλήθεια;
-ασφαλώς, αν ήταν θα στο ΄λεγα...
-ναι καλά, λες και δε σε ξέρω...

τελικά....δε με ξέρεις και τόσο, όσο ισχυρίζεσαι ή θέλεις να πιστεύεις...

ακολουθούν πειστήρια (klick (ήχος περίστροφου που οπλίζει)για μεγένθυνση)

το δισκάκι που χρησιμοποιήθηκε για τη φωτογράφιση είναι ένα όχι και τόσο παλιό 45άρι του Nick Cave με την Kylie Minogue. Το where the wild roses grow

το δισκάκι αυτό του νικ κέηβ, το είχα αγοράσει πριν χρόνια σε μια βόλτα, στη Θεσσαλονίκη από το rollin under παρέα με ένα σωρό άλλα σιντιά, εφτάιντσα, βινύλια κλπ (άφραγκος γύρισα)

μνήμες aka memories/μην πετάξεις...

... τις παλιές φωτογραφίες...

- μην πετάξεις τις παλιές φωτογραφίες
- εντάξει, μείνε ήσυχη (τις είχα πετάξει ήδη....)

Mo Horizons - Foto Viva

τη διπλανή φωτογραφία, τη βρήκα πριν μερικά βράδια, καθώς κατηφόριζα με τα πόδια για καφέ. Ήταν δίπλα από ένα κάδο σκουπιδιών, μέσα στο ρείθρο και τσαλακωμένη..
Στην αρχή μου έμοιασε για κομμάτι χαρτί, λίγο όμως το ασπρόμαυρο πάνω της, λίγο η "κορνίζα-περίγραμμα" του χαρτιού με έκαναν να σταματήσω και να σκύψω να τη μαζέψω..."Δεν έκανα λάθος" είπα στον εαυτό μου... Είχε βρέξει και ήταν βρεγμένη και λίγο ... σαν τσαλακωμένη.
Προχώρησα λίγο πιο κάτω, στο φως της λάμπας και της έριξα μια γρήγορη ματιά.. ήταν σε καλή κατάσταση αν λάβουμε υπόψιν μας το που τη βρήκα και πως είχε βρέξει νωρίτερα.. Κι όχι ψιχάλες...
Νερό.... Σαν τις ταινίες του Νικολαΐδη ένα πράμα....
Την έχωσα στο τσεπάκι του μπουφάν μου, έχωσα και τα χέρια στις τσέπες και προχώρησα σκεφτόμενος ένα κομμάτι από τα ξύλινα σπαθια που από τη μία δε μ' αρέσει πλέον κι από την άλλη μου θυμίζει την τηλεοπτική σειρά, σινκλς
Άσχετα όλα αυτά_
Όταν έφτασα στην καφετέρεια (εμείς της 10ετίας του 80, τις λέμε ακόμα καφετέρειες κι όχι καφέ) την έβαλα πάνω στη μηχανή του εξπρέσσο για να στεγνώσει, μετά από κάμμια ώρα την πήρα, τη δίπλωσα προσεκτικά σε ένα ιλλουστρασιόν διαφημιστικό που υπήρχε εκεί και την ξανάχωσα προσεκτικά στο δεξί τσεπάκι του μπουφάν...
Και την πρώτη φορά, στο δεξί την έβαλα, δεν ξέρω γιατί, ίσως επειδή στην αριστερή είχα το iPod αλλά υποθέτω πως με βόλεψε η δεξιά τσέπη...
Μετέπειτα (σήμερα δηλαδή) στο σπίτι, την ξεδίπλωσα, έβρεξα ένα πανάκιμ το έστιψα καλά κια μ΄αυτό την καθάρισα από τις σκόνες και τα χώματα, τη σκάναρα και νατη.... η νύφη (σικ) :P
Ούτε ξέρω ποια είναι η κοπελίτσα, ούτε μπορώ να φανταστώ, ούτε με νοιάζει κιόλας...
Ίσως να είναι σε γλέντι -υπάρχει κόσμος πίσω και μάλλον αρχές καλοκαιριού_
Αυτά¬

Fotosinth - Εκείνο Το Βράδυ

μνήμες aka memories/Ροζ Πρόβες_εισαγωγή

έπειτα από καιρό και καθώς "καθάριζα" βιβλιοθήκες, γραφείο, πατάρι κλπ
ξανάπεσε στα χέρια μου ένα από εκείνα τα παλιά μπλε τετράδια που μέσα ήταν -ακόμα είναι-
σημειώσεις από τις ΡΟΖ Πρόβες...
.... κι επειδή παλιότερα είχα αφιερώσει σ' αυτήν την ενότητα τρία ποστ και είχα
υποσχεθεί κι ότι θα συνεχίσω αυτού του είδους τις "εκπομπές",
λέω σήμερα να ονομάσω το παρόν ποστ, εκπομπή 4η_
έχουμε πει φυσικά πως έγινε και η εκπομπή πήρε αυτό το όνομα,
όπως έχουμε -εγώ δηλαδή- περιγράψει και το στυλ της,
το ύφος της κλπ, έτσι δεν είναι?
Αυτό που δεν έχουμε πει είναι ποιο ήταν το σήμα της εκπομπής και με τι έκλεινε...
Για το πρώτο θυμάμαι πολύ καλά, για το τέλος όμως, το γέρικο μυαλό μου
αδυνατεί να αντεπεξέλθει, δυστυχώς... όμως, κάπου πρέπει να υπάρχουν και κασέτες
με παλιές εκπομπές.
Αν τις βρω -και βρω και κασετόφωνο +χρόνο ίσως βάλω και ακούσω καμιά τους...

η εκπομπή λοιπόν, άρχιζε με ένα ορχηστρικό κομμάτι
από το δίσκο του Νίκου Πιπινέλη που είχε τίτλο Χίλια Σύνορα
Το κομμάτι ήταν το πρώτο, της Α πλευράς, "Ορχηστρικό" ο τίτλος του_
Το ακούμε παρακάτω

Νίκος Πιπινέλης - Ορχηστρικό

στη συνέχεια όμως άλλαξαν οι εποχές, ήρθε το cd, παραγκωνίσθηκε το βινύλιο
(από βινύλιο έπαιζε το 1ο σήμα)
εξελίχθηκε (και καλά) και η εκπομπή κι άλλαξε και το σήμα της
Θεωρούσα τότε πως το κομμάτι του Πιπινέλη ήταν "λίγο" κι έτσι το άλλαξα κι αντί αυτού έβαλα για σήμα το Picture από το δίσκο Treasures των Night Ark, τότε από ένα -δανεικόκιαγύριστο- cd από το περιοδικό ΜΕΤΡΟ, που είχα καβατζώσει από ένα φίλο_ Ακόμα το έχω το εν λόγω cd...
Ακούμε το "Picture".

Οι περισσότεροι από σας θα το γνωρίζουν σαν "Μένω Εκτός" που έγινε ευρέως γνωστό από την Ελευθερία Αρβανιτάκη...
αυτό έγινε και καθιερώθηκε στη συνέχεια και για τα επόμενα χρόνια-όσο κράτησε η εκπομπή το σήμα της. (το έβαλα και φέτος κάποια βραδιά για έναρξη προγράμματος)
Η εκπομπή αυτή νομίζω πως έβγαινε στον αέρα μέχρι το 2000, ίσως και το 2001-δε μπορώ να πω με σιγουριά. Σταμάτησε λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων τότε. Στη συνέχεια μπήκαν στους ραδιοφωνικούς σταθμούς τα κομπιούτερ, τα mp3, οι έτοιμες πλαίη λίστες, ο ανθρώπινος παράγοντας παραγκωνίσθηκε -να μετριαστούν και τα έξοδα- εγώ έτρεχα και δεν έφτανα τότε κι έτσι όλα αυτά πέρασαν σε δεύτερη μοίρα...

εκείνες τις μέρες, χρησιμοποιούσα οποιοδήποτε τρόπο είχα για να βγάλω κομμάτια, άγνωστα στο ευρύ κοινό, στον αέρα. Δίσκους, εφτάιντσα, κασέτες, ηχογραφήσεις από ραδιόφωνο, cd μετέπειτα κλπ. Δε με ένοιαζε τόσο η ποιότητα του ήχου-άλλωστε, ραδιόφωνο ήταν, όσο το να βγουν στον αέρα κομμάτια που όπως είπα παραπάνω δεν παιζόντουσαν πουθενά πλέον...

Τέτοια ήταν και τα κομμάτια ενός συγκροτήματος γνωστοί ως Μοντέλο 63...
Ακούμε παρακάτω το "Tango",

πρώτο κομμάτι από τη δεύτερη πλευρά της κασέτας
"Tango της Σελήνης" το έλεγα εγώ, επειδή το αμέσως επόμενο κομμάτι ήταν ένα ορχηστρικό που ο τίτλος του ήταν "Της Σελήνης" που ακούμε στη συνέχεια...

Οι μοντέλο 63, ήταν το πρώτο -ας πούμε γκρουπ που σχημάτισε ο Τάκης Μπαρμπέρης που στη συνέχεια κινήθηκε σε πιο Jazz ηχοτόπια. Για αυτόν τον δίσκο είχα ακούσει ένα καλοκαιριάτικο βράδυ στο σπίτι του Κάππα, λίγο πριν τη βραδινή μας έξοδο (sic) σε μια μισάωρη εκπομπή του Δεύτερου προγράμματος που παρουσίαζε αποκλειστικά νέες κυκλοφορίες εκείνης της εποχής από όλο το φάσμα όμως της μουσικής. Καμία σχέση φυσικά με τις μαγνητοφωνημένες Κυριακάτικες εκπομπές τύπου "Η Columpia παρουσιάζει, η MINOS παρουσιάζει" κλπ, που μεταδίδονταν πριν τους ποδοσφαιρικούς αγώνες...
Δεν ξέρω αν αυτή η εκπομπή ήταν μαγνητοφωνημένη ή όχι, ούτε θυμάμαι αν την άκουσα ξανά, σημασία έχει πως έτσι ακούγαμε νέες για τα δικά μας επαρχιώτικα αυτιά μουσικές. Γύρω στις 9+20 παίχτηκε το κομμάτι των Μοντέλο 63 κι αμέσως μετά, ακολούθησε ένα άλλο πρωτοεμφανιζόμενο τότε συγκρότημα, οι Ριφιφί, που στην πορεία κι αυτοί άλλαξαν τελείως τον ήχο τους. Άσχετα όλα τα παραπάνω αλλά είναι τα μόνα που θυμάμαι...

Σε τέτοιο μουσικό κλίμα λοιπόν κυμαίνονταν οι ΡΟΖ Πρόβες με τη μόνη διαφορά πως ανάμεσα στα κομμάτια, διάβαζα αποσπάσματα από βιβλία, στίχους κλπ (έχουμε ξαναπεί για αυτά)
Όταν τα κείμενα ήταν μακροσκελή, φρόντιζα να βάλω κάποιο ορχηστρικό από πίσω , έτσι για να σπάει η μονοτονία, αλλιώς ... μόνο .... λόγος.... :)
Ένα αγαπημένο μου ορχηστρικό, ήταν "Η Πτήση" από το δίσκο "Αιολία" του Μιχάλη Νικολούδη

Αυτές λοιπόν ήταν οι ΡΟΖ Πρόβες μια εκπομπή που κράτησε σχεδόν πέντε χρόνια, άλλαξε όσα είδη ύφους, μουσικής και ρεπερτορίου μπορεί να αλλάξει μια εκπομπή που παρουσιάζει ένας ερασιτέχνης που αλλάζει τα ακούσματά του τρεις-τέσσερις φορές το μήνα... ακόμα το κάνω αυτό, μη σας πω πιο συχνά από τότε...
Βασικά, στην αρχή του ποστ, είπα να κάνω άλλο ένα σαν τα προηγούμενα, δηλαδή,
φωτογραφίες, αποσπάσματα, κομμάτι και πάει λέγοντας, όσο έγραφα όμως μου βγήκε περισσότερο η ανάγκη να μιλήσω για τα παραπάνω και ν' αφήσω την "εκπομπή" για κάποιο επόμενο ποστ, κάάάποια άλλη στιγμή....

... και κλείνουμε με ένα κομμάτι από τον καινούργιο δίσκο του Σωκράτη Μάλαμα, με τίτλο "Πέρασμα" σε στίχους Άλκη Αλκαίου
Το Ποτάμι ΙΙ

"Κάνουν κύκλους μες τα χρόνια, οι αγάπες σαν φαντάσματα
ήλιοι που 'γιναν φεγγάρια στα σκληρά παζάρια...
Ρόδισε η μέρα κι έβγα να σε δω φεύγει το ποτάμι κι είμαι πάντα εδώ"

...μέχρι την επόμενη φορά, μείνετε ακατανόητοι, σκοτεινοί και κακόγευστοι...
...δείξτε πως...



οι φωτογραφίες δικές μου
τα κομμάτια από cd τα περισσότερα και από τον ιστό κατεβασμένα ορισμένα. 
tuxedomoon - in a manner of speaking

update: ανάλογη photo
click to enlarge :)

μνήμες aka memories/tangles_

την τελευταία φορά που τον συνάντησα, είχε περάσει αρκετό διάστημα και ήταν τελείως αλλαγμένος απ' ότι τον θυμόμουν, διαφορετικός... σα να μην είχε μεσολαβήσει εκείνο το τεράστιο διάστημα που δεν είχαμε νέα ο ένας του αλλουνού, πιάσαμε και συνεχίσαμε την κουβέντα από κει που είχε μείνει. Σα να μην έτρεχε τίποτα. Και στην ουσία δεν έτρεχε...
Μου έλεγε διάφορα. Για ταξίδια, γκόμενες, νίλες που είχε πάθει, για τη θάλασσα και για όνειρα...
Την τελευταία φορά που ονειρεύτηκε,δηλαδή, την τελευταία φορά που θυμόταν αποσπασματικά κομμάτια από ένα όνειρο που είχε δει λίγες μέρες πριν συναντηθούμε...
Είχα δει πως είχα πιάσει ψείρες...
Για την ακρίβεια, όχι ακριβώς ψείρες αλλά μια και μοναδική μεγάλη ψείρα -ψείραστοόνειρο- κιτρινωπή-διάφανη που έκοβε βόλτες στο κάτω μέρος του σακακιού που φορούσα....

Θυμάμαι, αργότερα, ξύπνησα αγχωμένος και με μια κακή διάθεση.
Θα έχει συμβεί και σε σας πιστεύω αυτό. Το να ξυπνήσετε είτε κακοδιάθετοι,
είτε νευριασμένοι, είτε αγχωμένοι, είτε δεν ξέρω κι εγώ πως... θλιμμένοι ίσως.
Κι αυτό το παθαίνω μερικές φορές αλλά περισσότερο την άνοιξη, όμως τώρα δεν είναι άνοιξη και η άνοιξη -ημερολογιακά είναι πολύ μακριά -έτσι τουλάχιστον νομίζουμε- κι έξω κάνει κρύο ή καλύτερα, κάνει κρύο. Γενικά. Κι έξω και μέσα...
Και τα λουλούδια, συνεχίζουν να ξεραίνονται στο μπαλκόνι...
Η ερμηνεία του ονείρου, καθόλου δε με πτόησε, άλλωστε τα όνειρα -νομίζω- είναι η ζωή μας σε κάποιο άλλο σύμπαν...
Ακόμα κι όταν τα πράγματα ψιλοστράβωσαν δεν έδωσα σημασία μέχρι εκείνη την ημέρα της συνάντησης... όταν αποχαιρετιστήκαμε -χειραψία εγκάρδια κλπ- κανονίσαμε συνάντηση "για αύριο", όπως είπε, την επόμενη μέρα δηλαδή...
Μόνο που η επόμενη μέρα δεν έχει έρθει ακόμα... το "αύριο" -στα όνειρα- αργεί. Όπως και η άνοιξη που λέγαμε παραπάνω. Θυμάστε?
Κάποια στιγμή μόνο, σε κάποιο νούμερο κινητού που ελάχιστοι γνωρίζουν, έσκασε ένα μήνυμα από άγνωστο αριθμό.
"Αυτός είναι ο καινούργιος αριθμός μου. Απλά να το ξέρεις κι ελπίζω ποτέ να μη χρειαστεί να τον χρησιμοποιήσεις. Κeep it secret, συνέχιζε στ΄αγγλικά, δεν τον ξέρουν πολλοί_ τελείωνε...

Δυο μέρες μετά πέταξα την κάρτα sim χρησιμοποιούσα χρόνια τώρα, έβαλα μια καινούργια
και οι επαφές που έχει μέσα τώρα πια, χωράνε στη χούφτα μου...

οι φωτογραφίες δικές μου_
το παρόν γράφτηκε υπό τους ήχους των κάτωθι κομματιών
S. Malamas & Xainides - Tsigaraki Mou Strifto
FLeck - Remember (feat. Pelina Pefou)
Cantoma - Gambarra
Cantoma - Gambarra (Lexx Remix)
Vassilikos - Sealed With A Kiss
B-Tribe- ¡Libera Me!
Maxima - Bye Bossa

γράμμα ανώνυμου αυτόχειρα

Τo 1987 είχε κυκλοφορήσει ένας δίσκος ενός καλλιτέχνη
από τη Θεσσαλονίκη,
του Γιώργου Αντωνίου, που είχε τίτλο
Ραδιενεργή Βροχή κλπ (μπορείτε να μάθετε εδώ για το δίσκο αυτό)

Download mp3

on mediadire

Ο δίσκος αυτός είχε αρκετά κομμάτια που μου άρεσαν (όλα για την ακρίβεια)
αλλά δε θα αναφερθώ στο δίσκο, δεν είμαι κριτικός δίσκων-άλλωστε
οι περισσότεροι από μας έχουμε συνδυάσει μουσικές και κομμάτια με διάφορες περιόδους της ζωής μας. Αυτό είναι κι ένας λόγος που δεν ακούω Ελληνικά πλέον. Λέγοντας "Ελληνικά", εννοώ με ελληνικούς στίχους...
Η δεύτερη πλευρά του δίσκου λοιπόν, έκλεινε με ένα κομμάτι που είχε τίτλο:
Γράμμα ανώνυμου αυτόχειρα.
μετά το "Να Γελάς", ήταν το αγαπημένο μου από αυτόν τον δίσκο ...
Καθώς πέρασαν τα χρόνια και ήρθε το διαδίκτυο στη ζωή μας το "Να Γελάς" ήταν το πρώτο βίντεο που ανέβασα στο YouTube... επειδή ήταν το αγαπημένο μου, επειδή, όπως προείπα το είχα συνδυάσει με κάποιες στιγμές της εφηβείας μου (καλά κρατάει αυτή ακόμα)
επειδή... επειδή... επειδή...
Θα μπορούσα να γράψω ένα σωρό "επειδή" αλλά νομίζω πως ο καθένας θα έχει το δικό του "επειδή παύλα λόγο" να θυμηθεί ακούγοντάς το...
Αιτία να κάτσω να το ριπάρω, ήταν κάποια μέηλ που πήρα από τον Acro καθώς και τα σχόλια από το άλλο στο youtube.
Η αλήθεια είναι πως με κούρασε λίγο επειδή είχα ξεχάσει πως γίνεται το vinyl rip, από την άλλη δε μου έβγαιναν οι ρυθμίσεις αλλά, όσο το άκουγα, τόσο ήθελα να τα καταφέρω και κάποια στιγμή, επιτέλους, το καρδιογράφημά του, εμφανίστηκε στην οθόνη...

Βρέχει στους δρόμους της Σαλονίκης
bacardi-cola, μήνυμα νίκηςμπαράκι, αγώνας και τα φιλιά σου
σημαία κόκκινη η αγκαλιά σου...
...όμοια στρατόπεδα μοιάζει η ζωή μου
χιλιάδες Φι, σέρνω μαζί μου
κι εκείνο το παιδί με το ξυράφι
άλλα δυο χρόνια που πήγαν στράφι
κι έτσι αφού έμαθα όσα γνωρίζω
σκλάβος, ελεύθερος τώρα γυρίζω...
... και μια αγάπη εφηβική, μέσα μου έκρηξη πυρηνική... 
 


κλασικές σκηνές από ταινία της 10ετίας του 80 οι στίχοι του κομμάτιού
Αυτά για σήμερα μην το παρακάνουμε με τις αναρτήσεις
κι αν ο Κάππας διαβάζει το blog, ελπίζω να χαρεί με την ανάρτηση
και να ταξιδέψει μαζί μας πίσω στο χρόνο

τα εΚατό χαμόγελα

... ή αλλιώς warm days in winter

 
ένα, μιας ώρας και είκοσι λεπτών μιξαρισμένο σετ σκεπτόμενος
πόσο σπάνιο είναι να δεις τη σήμερον ημέρα 
κάποιον να χαμογελάει, να σου χαμογελάει και...
το βασικότερο
να χαμογελούν και τα μάτια του καθώς σου μιλά_
πφφφ... μελαγχόλησα πάλι... (και καλά)
ας αφήσουμε τη μουσική να μιλήσει, καλύτερα θα τα πει...

DETAiLS
Trackz: 23
Start Time: 13:07:15
Duration: 01:20:58
Release date: Friday, December 3, 2010
Size: 185 MB
Quality mp3/320 kbps convert from aiff with Switcher
TRACKLIST (ενδεικτική)
Buena Vista Social Club - Chan Chan
Cayetano - Day After Day (ft. Valia Athanasiadou)
Thievery Corporation - Philosopher's Stone
Tape Five - Pantaloons (feat. Yuliet Topaz)
Dusty Feat. Carla Valet - Rhythmo 
Asa - Maybe 
Dub Pistols - I'm In Love 
Mop Mop - Ash 
Blank & Jones - Revealed (Late Night Dub) 
Parov Stelar - Promise (feat. Klaus Hainy) 
Thievery Corporation - Lagos Communique

download link