παράνοια

...κοιμόμουν.... χθες....
και κάποια στιγμή ονειρεύτηκα....
-.... ήμουν λέει, στο σπίτι ενός γνωστού [δε μπορώ να πω "φίλου" γιατί δεν είναι] και ήταν σούρουπο. Αυτός, λέει, είχε δύο παιδιά, ένα αγοράκι κι ένα κοριτσάκι [στην πραγματικότητα δεν έχει κανένα] κι εγώ, όπως γίνεται στα όνειρα, δεν ήξερα καν πως βρέθηκα εκεί.... θυμάμαι πως κρατούσα κάτι σαν κορνίζα φωτογραφίας και βρισκόμουν λέει ξαπλωμένος σε ένα μονό κρεββάτι το οποίο ακουμπούσε στον τοίχο του δωματίου και προς τη μεριά του τοίχου, ήταν ξαπλωμένο δίπλα μου το κοριτσάκι / κόρη του γνωστού. Ξαφνικά, έσπασε το γυαλί / κορνίζα που κρατούσα, πάνω στο κρεββάτι κι εγώ είπα στο κοριτσάκι -"κάνε λίγο πιο πέρα ή μην πειράζεις τίποτα [δε θυμάμαι καλά] γιατί έχει γυαλιά και θα κοπείς".... τότε αυτό, άρχισε να φωνάζει κι εγώ έντρομος σκέφτηκα -στο όνειρο πάντα- "....ρε πούστη μου, θα με κατηγορήσουν ότι του βάζω χέρι, για παιδεραστία κλπ".... εν τω μεταξύ του ξαναείπα να κάνει λίγο στην άκρη για να μην κοπεί κλπ....

....την επόμενη στιγμή, βρίσκομαι στο κέντρο του δωματίου, με κομμένο από το γυαλί το δεξί μου χέρι στο πάνω μέρος του καρπού και με το αίμα να βγαίνει συντριβάνι....
"-... ρε πούστη μου, λέω, -στο όνειρο πάντα- θα έκοψα κάμμια φλέβα.... αλλά, σκέφτομαι πάλι οι φλέβες είναι από την κάτω μεριά. Ασυναίσθητα, πίεσα το άλλο μου χέρι πάνω στην πληγή και τότε αυτή σταμάτησε να τρέχει αίμα. Μόλις το άφηνα όμως, συντριβάνι το αίμα.... θυμάμαι, είχε γεμίσει ο τόπος αίματα. από το πουθενά ακούω μια άγνωστη φωνή γριάς να λέει: "-τι αίματα είναι τούτα"? εγώ εν τω μεταξύ πίεζα το αριστερό μου χέρι πάνω στην πληγή για να σταματήσω την αιμορραγία Ξαφνικά, σταμάτησε η αιμορραγία κι εκεί που το πίεζα, έκανε μι μεγάλη φουσκάλα η οποία έσπασε κι άρχισε να βγάζει ένα άσπρο σα γάλα υγρό, και μετά σταμάτησε.... Τότε, κοίταξα την πληγή η οποία είχε ανοίξει και μέσα έβλεπα κάτι σαν σκουλήκια τράβηξα ένα και βλέπω πως ήταν ένα κομμάτι λάστιχο σαν αυτά που χρησιμοποιούν οι ταχυδρόμοι για να έχουν μαζεμένα τα γράμματα....
Οι επόμενες σκέψεις, θυμάμαι, ήταν πως θα πάω για δουλειά και πως θα οδηγούσα τη μηχανή με το χέρι κομμένο. Στη συνέχεια του όνειρου βρέθηκα σε ένα δρόμο, εδώ που μένω αλλά ήταν σα να βρισκόμουν στην Αθήνα, κρατώντας στα χέρια ένα μπόγο με ρούχα και φορώντας παλιόρουχα. ήταν σα σούρουπο. η ατμόσφαιρα είχε ένα γλυκό χρώμα ενώ δεξιά κι αριστερά υψώνονταν πολυκατοικίες ενώ ο δρόμος ήταν άδειος με ένα μόνο γκρίζο αυτοκίνητο παρκαρισμένο κάπου στο βάθος στη δεξιά του πλευρά. Άνθρωποι, τίποτα εκτός από μία άγνωστη γυναίκα γύρω στα πενήντα. κι ενώ στεκόμουν στη μέση του δρόμου μη ξέροντας πουείμαι με φτάνει αυτή η γυναίκα...
-Συγγνώμη, της λέω, να σας ρωτήσω κάτι...?
-Ναι, μου λέει...
-Μήπως μπορείτε να μου πείτε που ακριβώς βρίσκομαι?
-ΧΑ χα χα, άρχισε να γελάει. βρίσκεσαι ακριβώς εκεί που βρίσκεσαι, μου είπε...

______________
Πετάχτηκα.... "Όνειρο έβλεπα" μονολόγησα και την επόμενη στιγμή ένιωσα να παγώνω...
τεντώθηκα λίγο και ξανακοιμήθηκα...
______________
.....προς τα ξημέρωμα... ήμουν, λέει, σε ένα ένα άγνωστο μέρος / χωριό και είχα βρεθεί εκεί για δουλειά... ένα παράξενο είδος δουλειάς... πήγαινα να σοβατίσω κάτι αλλά στο μέρος που πήγαινα δεν ήταν κανένας και τελικά θα έφευγα... έτσι κι έγινε... ξεκίνησα για την πλατεία του χωριού που ήταν στο κάτω μέρος από εκεί που ήμουν... ξαφνικά, σε ένα μπαλκόνι βλέπω κάποιον να μου φωνάζει: "έλα εδώ".... ήταν ο πατέρας μου... [σημειωτέον, ο πατέρας μου πέθανε πέρυσι σαν τώρα, περίπου]... -έρχομαι, του λέω και συνέχισα να πηγαίνω προς το μέρος όπου υποτίθεται ήταν το ΚΤΕΛ για να βγάλω εισιτήριο για να φύγω αργότερα....
Κατέβηκα κάτι σκάλες, πολλές, κι έφτασα σε μια πλατεία με πλατάνια, ασπρισμένα με κάτι γερόντια να κάθονται στις καρέκλες και να πίνουν καφέ... Τους χαιρέτησα, μου ανταπόδωσαν το χαιρετισμό και συνέχισα προς τα πάνω.... Στο χέρι, θυμάμαι, κρατούσα ένα τσιγάρο στριφτό, χοντρό και κακοστριμμένο το οποίο είχα ανάψει αλλά ενώ το είχα ανάψει, αυτό καιγόταν από τη μέση και πίσω...... μετά, με θυμάμαι να ξαναγυρίζω και να κάθομαι με τα γερόντια. στον πατέρα μου δεν πήγα.....
__________
Από το όνειρο με έβγαλε το κουδούνισμα του τηλεφώνου, είχα αργήσει να πάω για δουλειά