καλημέρα!
σάββατο 18 ιουνίου 2016 08:36, ώρα υπολογιστή
και μπροστά μας (μου) υπάρχει ένα τριήμερο που κανένας δεν ξέρει τι θα του φέρει και φυσικά δε μοιάζει και με κανένα προηγούμενο
-μιλώντας πάντοτε σε προσωπικό επίπεδο- εγώ, δε θυμάμαι καν τέτοιου είδους τριήμερα στο παρελθόν. υπήρχε διαφορετική μονάδα μέτρησης στιγμών, αρχής διάφορων περιόδων και τα λοιπά.
καιρό είχαμε, εγώ δηλαδή, να πιάσουμε αυτό το blog, θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί άνετα πως ήταν παρατημένο, ένα μπλογκ-φάντασμα σαν τα χιλιάδες που κυκλοφορούν πλέον στη στρατόσφαιρα του διαδικτύου και πολλά επισης είναι αποθηκευμένα και στους σελιδιδείκτες του υπολογιστή μου.
Πάντως δε νομίζω να πήρε κανένας χαμπάρι κάτι τέτοιο. Από τη μία κανένας δε μπαίνει πλέον εδώ κι από την άλλη, τον παλιό καλό καιρό, όποιος και να έμπαινε δε μιλούσε ποτέ κι έτσι πάλι σα να μην έμπαινε ήτανε, οπότε.... μία η άλλη
από το τελευταίο-προηγούμενο ποστ που αναρτήθηκε 1η Μάη 2016 δεν έχει περάσει και πολύς καιρός, ούτε καν πενήντα μέρες είναι όμως αρκετός για να αλλάξει τα στάνταρς, τις συνήθειες, τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων κι επίσης την ΟΓ από την οποία βλέπει/παρατηρεί κάποιος πράγματα και καταστάσεις.
κι έτσι, βρίσκομαι εδώ, σε αυτήν τη θέση, μακριά από όλα όσα είχα συνηθίσει τόσον καιρό, [απ]ασχολούμενος με άσχετα πράγματα και χωρίς(;) να γνωρίζω το λόγο που συμβαίνουν όλα αυτά, ξοδευοντας χρόνο σαν υπνωτισμένος. περιστοιχιζόμενος από ανθρώπους που οι περισσότερες κουβέντες και οι συζητήσεις είναι ακίνδυνες επαναλήψεις -στην πιο εχτρήμ κατάσταση- και η καθημερινότητα στην πιο λάιτ.
περιστοιχιζόμενος από καφέδες και άπειρους κόκκους σκόνης και άμμου, ελάχιστης μουσικής κι ακόμα λιγότερης ανάγνωσης βιβλίων. κι επίσης από ενα σκύλο που με ακολουθεί σχεδόν παντού χωρίς ποτε όμως να με ακούει.
δεν υπάρχουν και πολλά πράγματα να περιγράψω αυτή τη στιγμή βασικά, υπάρχουν αλλά από που να αρχίσει κάποιος αυτή τη στιγμή. Νομίζω πάντως πως όλα είναι θέμα προτεραιοτήτων και σωστής χρονικής στιγμής καθώς και συναισθηματικής πληρότητας.
από την άλλη πάλι, ουκ ολίγες οι φορές που κάνουμε πράγματα νομίζοντας πως αυτό είναι που θέλουμε να κάνουμε εκείνη κι εκ των υστέρων να αποδεικνύεται πως τελικά ... μούφα κατάσταση καθώς
...συνηθίζουμε να θυσιάζουμε το παρόν προς όφελος του μέλλοντος...
αυτό δε θυμάμαι που το άκουσα
φωτογραφία δεν έχει αυτό το ποστ, το κινητό που περισσότερο ως φωτογραφική μηχανη το χρησιμοποιώ κι όχι ως κινητό, φορτίζει και είναι και κλειστό και βαριέμαι να πάω και να το φέρω και να το ανοίξω και να διαλέξω φωτογραφία. φωτογραφίες
εδώ
Άλλωστε όλον αυτόν τον καιρό που δεν έχω γράψει στο blog -σχεδόν δεν έχω μπει για να λέμε την αλήθεια- υπήρξαν πάρα πολλά πόστ που "χάθηκαν" περνόντας κάποια στιγμή από το μυαλό μου...
μπορεί λοιπόν να μην έχω τα παραπάνω, έχω όμως μερικά μουσικά θέματα κι ... (εδώ ξέχασα τι ήθελα να γράψω-γράφω και το μυαλό μου ανασύρει εικόνες από το παρελθόν) όπως μία ή δύο (;) συναυλίες στο ποτάμι παλιά καλοκαιρινά βράδια χωρίς να θυμάμαι ημερομηνίες
nine rain rainy jaranero
το κομμάτι το θυμήθηκα από μια περιγραφή του στο βιβλίο του Μπάμπη Αργυρίου "Προτιμώ Τα Παλιά Τους" (σελ 171) περισσότερα
εδώ
τα υπόλοιπα κομμάτια είναι αυτά που άκουσα στο iPod μόλις ξύπνησα, σήμερα το πρώΐ
Pete Dunaway - Supermarket
Toni Tornado - Podes Crer, Amizade
Artie Shaw & His Orchestra - Nightmare
Camille Yarbrough - Take Yo 'Praise
Η λίστα έχει κι άλλα, εγώ (ξανά) έβαλα τα παραπάνω για να ακούσω
ΥΓ: ακόμα θεωρώ πως κινουμαι/zω μέσα σε χρονοδιάγραμμα
αυτά για την ώρα
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-6308635-1416133192-1294.jpeg.jpg)
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-3119431-1318374615.jpeg.jpg)
.jpg)
