μνήμες aka memories | χίλιες λέξεις

.... μια εικόνα.... χίλιες λέξεις....

one thousand words
...είναι μια φωτογραφία που τράβηξα κάποιο καλοκαίρι πριν 13 -ίσως και 15- χρόνια πριν...
τότε που η "φωτογραφία" ήταν η μόνιμη δεύτερη απασχόλησή μου...
η πρώτη, ήταν οι γυναίκες...
βέβαια τώρα, έχω τελείως παρατήσει τη δεύτερη απασχόλησή μου... τελείως...
Η φωτογραφικές μηχανές "σαπίζουν" -αν μπορεί να το πει κάποιος αυτό για τις φωτογραφικές μηχανές- πάντως, είναι παρατημένες μέσα σε ένα δωμάτιο του σπιτιού που τελεί χρέη αποθήκης -το δωμάτιο-.
Κάπου στο πατάρι, είναι και τα εξαρτήματα του σκοτεινού θαλάμου μαζί με τα υγρά, ληγμένα πλέον, χαρτιά, αυτά δε θυμάμαι αν λήγουν, κουτιά με ασπρόμαυρα αχρησιμοποίητα φιλμ και διάφορα άλλα... φίλτρα, φακοί κλπ...

Τη φωτογραφία αυτή την είχα τραβήξει με μια Nikon F50 και είναι νομίζω, η δεύτερη από τις τρεις που τράβηξα με "αυτό το θέμα"...
Τώρα, χρόνους, διαφράγματα κλπ, δεν τα θυμάμαι καν....

Αυτή τη φωτογραφία [η ποιότητά της δεν είναι και τόσο καλή πλέον, καθώς έχουν περάσει τόσα χρόνια αλλά καθώς και η μεταφορά της από το χαρτί σε ψηφιακή μορφή και επεξεργασία δεν είναι και κάτι που το κάνω με ιδιαίτερη ευχαρίστηση] αυτή τη φωτογραφία λοιπόν,
την έβαλα επειδή μόλις την είδα, το μυαλό κάλπασε με ασύλληπτη ταχύτητα πίσω στο χρόνο....

από 'κείνα τα χρόνια, δεν έχει μείνει κάτι που να το νοσταλγώ... όσο και να προσπαθώ δε μπορώ να βρω κάτι που να μου έχει λείψει... αν θα έπρεπε να πω κάτι, αυτό το "κάτι" θα ήταν η ατέλειωτη όρεξη που είχαμε να τα προλάβουμε όλα....
Τώρα, η όρεξη αυτή έχει από καιρό μεταναστεύσει για άλλα μυαλά, πιο γόνιμα... εδώ δεν υπάρχει πλέον... επίσης, πολλά από τα standard εκείνης της εποχής .... απλά... δεν υφίστανται...
...έτσι λοιπόν -πάλι "λοιπόν" λέω- καθώς η Άνοιξη έρχεται δεν πρόκειται ν' αλλάξει και κάτι...
η ζωή μας, την ίδια ρουτινιάρικη τροχιά θα έχει....

..όμως...
από αλλού ξεκίνησα κι αλλού αυτό με πάει...
So, the real reason που έβαλα αυτή τη φωτογραφία είναι, πως μόλις την είδα και σκέφτηκα όλα όσα γράφω πιο πάνω, για μένα κι άλλες δυο χιλιάδες πράγματα που δεν αναφέρω εδώ,

αναλογίστηκα...

τι αλλαγές θα έχουν υποστεί οι ζωές των ατόμων που η φωτογραφία απεικονίζει.. Αυτό είναι κάτι που μάλλον δε θα μάθει
ποτέ κάποιος από μας...

αυτά για σήμερα...
η θλίψη ας με ντύσει σαν ένδυμα
εκπέμπω και δεν υπάρχει κανείς να ακούσει

Play:
Ion - Chicago Skyline
Roberto Sol And Chris Le Blanc - Sueno De Amor
Everything But The Girl - Missing (Todd Terry Radio Mix)

6 σχόλια [ποστ γιουαρ]:

Artemis V. said...

Όμορφο.
τα "κάτι" που είχε και έχει ο καθένας είναι απόλυτα σχετικά..
μπορεί οι γυναίκες να ήταν η πρώτη σου απασχόληση.. αλλά εσύ περισσεύεις από αυτήν την φωτογραφία..
Καλύτερα κάποια πράγματα να τα αφήνουμε μαζί με τον δικό τους μύθο. Δυστυχώς η λύση δεν είναι πάντα η απάντηση..

I guess you don't live there anymore
It's years since you've been there
And now you've disappeared somewhere
Like outer space
You've found some better place..

miliokas said...

@ The Girl Who Fucked Up Ur Mind

πάλι με μπέρδεψε η απάντησή σου. Ίσως επειδή άλλες εικόνες έχω εγώ στο μυαλό μου γράφοντας κι άλλες σχηματίζεις εσύ καθώς το διαβάζεις...

από την άλλη ίσως να φταίει και η ηλικία...

Artemis V. said...

ναι, δίκιο έχεις..
μάλλον το 2 είναι. Το χάσμα μεγαλώνει..

restless said...

Μέ έκανες να πάω να ξεθάψω παλιά κουτιά και να μουδιάσουν τα πόδια μου να κάθομαι στο πάτωμα, να μουδιάσουν και τα μάτια μου να αναγνωρίσω παλιές μορφές, να μουδιάσει το μυαλό να θυμηθεί παλιες ιστορίες που ψυθίριζαν οι φωτογραφίες.
Ευχαριστώ όπως και να'χει.

Leviathan said...

kairos na xanapiaseis ti mixani kai na arxiseis na fotografizeis kai pali...einai iperoxo pados na anatrexeis se palies fotografies...emena maresei poli..kalo savvatokiriako!

restless said...

Νομίζω ότι η όρεξη ξαναέρχεται όταν οι στιγμές σε κυνηγούν και όχι εσύ εκεινες.