μνήμες aka memories/μην πετάξεις...

... τις παλιές φωτογραφίες...

- μην πετάξεις τις παλιές φωτογραφίες
- εντάξει, μείνε ήσυχη (τις είχα πετάξει ήδη....)


Mo Horizons - Foto Viva

τη διπλανή φωτογραφία, τη βρήκα πριν μερικά βράδια, καθώς κατηφόριζα με τα πόδια για καφέ. Ήταν δίπλα από ένα κάδο σκουπιδιών, μέσα στο ρείθρο και τσαλακωμένη..
Στην αρχή μου έμοιασε για κομμάτι χαρτί, λίγο όμως το ασπρόμαυρο πάνω της, λίγο η "κορνίζα-περίγραμμα" του χαρτιού με έκαναν να σταματήσω και να σκύψω να τη μαζέψω...
"Δεν έκανα λάθος" είπα στον εαυτό μου... Είχε βρέξει και ήταν βρεγμένη και λίγο ... σαν τσαλακωμένη.
Προχώρησα λίγο πιο κάτω, στο φως της λάμπας και της έριξα μια γρήγορη ματιά.. ήταν σε καλή κατάσταση αν λάβουμε υπόψιν μας το που τη βρήκα και πως είχε βρέξει νωρίτερα.. Κι όχι ψιχάλες...
Νερό.... Σαν τις ταινίες του Νικολαΐδη ένα πράμα....
Την έχωσα στο τσεπάκι του μπουφάν μου, έχωσα και τα χέρια στις τσέπες και προχώρησα σκεφτόμενος ένα κομμάτι από τα ξύλινα σπαθια που από τη μία δε μ' αρέσει πλέον κι από την άλλη μου θυμίζει την τηλεοπτική σειρά, σινκλς
Άσχετα όλα αυτά_
Όταν έφτασα στην καφετέρεια (εμείς της 10ετίας του 80, τις λέμε ακόμα καφετέρειες κι όχι καφέ) την έβαλα πάνω στη μηχανή του εξπρέσσο για να στεγνώσει, μετά από κάμμια ώρα την πήρα, τη δίπλωσα προσεκτικά σε ένα ιλλουστρασιόν διαφημιστικό που υπήρχε εκεί και την ξανάχωσα προσεκτικά στο δεξί τσεπάκι του μπουφάν...
Και την πρώτη φορά, στο δεξί την έβαλα, δεν ξέρω γιατί, ίσως επειδή στην αριστερή είχα το iPod αλλά υποθέτω πως με βόλεψε η δεξιά τσέπη...
Μετέπειτα (σήμερα δηλαδή) στο σπίτι, την ξεδίπλωσα, έβρεξα ένα πανάκιμ το έστιψα καλά κια μ΄αυτό την καθάρισα από τις σκόνες και τα χώματα, τη σκάναρα και νατη.... η νύφη (σικ) :P
Ούτε ξέρω ποια είναι η κοπελίτσα, ούτε μπορώ να φανταστώ, ούτε με νοιάζει κιόλας...
Ίσως να είναι σε γλέντι -υπάρχει κόσμος πίσω και μάλλον αρχές καλοκαιριού_
Αυτά¬


Fotosinth - Εκείνο Το Βράδυ

5 σχόλια [ποστ γιουαρ]:

Unknown said...

(κι εμεις της δεκαετιας του 90 ακομα καφετεριες τις λεμε)

φαντασου τωρα να μπει η κοπελιτσα μεσα εδω και να βρει τον εαυτο της..χμ.ευτυχες σεναριο καλογυρισμενης αμερικανικης ταινιας.

Anonymous said...

sefirah,
Σαν να λυπήθηκες που την πέταξαν έτσι ορφανή την φωτογραφία[μες την βροχή] και την περιμάζεψες.
Χαρά στο κουράγιο σου,με φρικάρουν οι παλιές φωτογραφίες ειδικά με παιδάκια.

miliokas said...

@alis: "καφέ" τα λένε μάλλον οι νεότεροι τότε-τουλάχιστον έτσι έχω ακούσει εγώ ή απλά χρησιμοποιούν το όνομα του εκάστοτε μαγαζιού-Η κοπελίτσα δε νομίζω να μπει ποτέ εδώ κι από την άλλη το πιθανότερο είναι να μη γνωρίζει καν την ύπαρξη της φωτογραφίας αλλιώς θα τη φύλαγε ;)

@sefirah: κρίμα ήταν, εγώ δεν έχω δικές μου-καταστράφηκαν όλες κι από την άλλη είναι στιγμές ζωής κι αφού κάποιος τις πέταξε, κάποιος άλλος βρέθηκε και τις μάζεψε :)

Niithadni said...

Να πω το γνωστό και τετριμμένο??
Μόνη μας πατρίδα τα παιδικά μας χρόνια!!!
ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΠΟΛΛΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΕΥΤΥΧΙΑΣ MILIOKA!!!

washcloud said...

Ταξίδι στην διαδικτυακή απεραντοσύνη.
Στάση.
Ένα blog, ένα προσωνύμιο, ένα κλικ, μια φωτογραφία, μια ιστορία.
Μια ανάσα, σκέψεις, ένα ακόμη κλικ.

Χάρηκα για την μονόδρομη γνωριμία Μηλιώκα.

Το διαδικτυακό λεωφορείο ξαναξεκινά. Πηδάω πάνω του μ' ένα κλικ γνέφοντας για καλή συνέχεια...