μνήμες aka memories/Ροζ Πρόβες_εισαγωγή

έπειτα από καιρό και καθώς "καθάριζα" βιβλιοθήκες, γραφείο, πατάρι κλπ
ξανάπεσε στα χέρια μου ένα από εκείνα τα παλιά μπλε τετράδια που μέσα ήταν -ακόμα είναι-
σημειώσεις από τις ΡΟΖ Πρόβες...
.... κι επειδή παλιότερα είχα αφιερώσει σ' αυτήν την ενότητα τρία ποστ και είχα
υποσχεθεί κι ότι θα συνεχίσω αυτού του είδους τις "εκπομπές",
λέω σήμερα να ονομάσω το παρόν ποστ, εκπομπή 4η_
έχουμε πει φυσικά πως έγινε και η εκπομπή πήρε αυτό το όνομα,
όπως έχουμε -εγώ δηλαδή- περιγράψει και το στυλ της,
το ύφος της κλπ, έτσι δεν είναι?
Αυτό που δεν έχουμε πει είναι ποιο ήταν το σήμα της εκπομπής και με τι έκλεινε...
Για το πρώτο θυμάμαι πολύ καλά, για το τέλος όμως, το γέρικο μυαλό μου
αδυνατεί να αντεπεξέλθει, δυστυχώς... όμως, κάπου πρέπει να υπάρχουν και κασέτες
με παλιές εκπομπές.
Αν τις βρω -και βρω και κασετόφωνο +χρόνο ίσως βάλω και ακούσω καμιά τους...

η εκπομπή λοιπόν, άρχιζε με ένα ορχηστρικό κομμάτι
από το δίσκο του Νίκου Πιπινέλη που είχε τίτλο Χίλια Σύνορα
Το κομμάτι ήταν το πρώτο, της Α πλευράς, "Ορχηστρικό" ο τίτλος του_
Το ακούμε παρακάτω

Νίκος Πιπινέλης - Ορχηστρικό

στη συνέχεια όμως άλλαξαν οι εποχές, ήρθε το cd, παραγκωνίσθηκε το βινύλιο
(από βινύλιο έπαιζε το 1ο σήμα)
εξελίχθηκε (και καλά) και η εκπομπή κι άλλαξε και το σήμα της
Θεωρούσα τότε πως το κομμάτι του Πιπινέλη ήταν "λίγο" κι έτσι το άλλαξα κι αντί αυτού έβαλα για σήμα το Picture από το δίσκο Treasures των Night Ark, τότε από ένα -δανεικόκιαγύριστο- cd από το περιοδικό ΜΕΤΡΟ, που είχα καβατζώσει από ένα φίλο_ Ακόμα το έχω το εν λόγω cd...
Ακούμε το "Picture".

Οι περισσότεροι από σας θα το γνωρίζουν σαν "Μένω Εκτός" που έγινε ευρέως γνωστό από την Ελευθερία Αρβανιτάκη...
αυτό έγινε και καθιερώθηκε στη συνέχεια και για τα επόμενα χρόνια-όσο κράτησε η εκπομπή το σήμα της. (το έβαλα και φέτος κάποια βραδιά για έναρξη προγράμματος)
Η εκπομπή αυτή νομίζω πως έβγαινε στον αέρα μέχρι το 2000, ίσως και το 2001-δε μπορώ να πω με σιγουριά. Σταμάτησε λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων τότε. Στη συνέχεια μπήκαν στους ραδιοφωνικούς σταθμούς τα κομπιούτερ, τα mp3, οι έτοιμες πλαίη λίστες, ο ανθρώπινος παράγοντας παραγκωνίσθηκε -να μετριαστούν και τα έξοδα- εγώ έτρεχα και δεν έφτανα τότε κι έτσι όλα αυτά πέρασαν σε δεύτερη μοίρα...

εκείνες τις μέρες, χρησιμοποιούσα οποιοδήποτε τρόπο είχα για να βγάλω κομμάτια, άγνωστα στο ευρύ κοινό, στον αέρα. Δίσκους, εφτάιντσα, κασέτες, ηχογραφήσεις από ραδιόφωνο, cd μετέπειτα κλπ. Δε με ένοιαζε τόσο η ποιότητα του ήχου-άλλωστε, ραδιόφωνο ήταν, όσο το να βγουν στον αέρα κομμάτια που όπως είπα παραπάνω δεν παιζόντουσαν πουθενά πλέον...

Τέτοια ήταν και τα κομμάτια ενός συγκροτήματος γνωστοί ως Μοντέλο 63...
Ακούμε παρακάτω το "Tango",

πρώτο κομμάτι από τη δεύτερη πλευρά της κασέτας
"Tango της Σελήνης" το έλεγα εγώ, επειδή το αμέσως επόμενο κομμάτι ήταν ένα ορχηστρικό που ο τίτλος του ήταν "Της Σελήνης" που ακούμε στη συνέχεια...

Οι μοντέλο 63, ήταν το πρώτο -ας πούμε γκρουπ που σχημάτισε ο Τάκης Μπαρμπέρης που στη συνέχεια κινήθηκε σε πιο Jazz ηχοτόπια. Για αυτόν τον δίσκο είχα ακούσει ένα καλοκαιριάτικο βράδυ στο σπίτι του Κάππα, λίγο πριν τη βραδινή μας έξοδο (sic) σε μια μισάωρη εκπομπή του Δεύτερου προγράμματος που παρουσίαζε αποκλειστικά νέες κυκλοφορίες εκείνης της εποχής από όλο το φάσμα όμως της μουσικής. Καμία σχέση φυσικά με τις μαγνητοφωνημένες Κυριακάτικες εκπομπές τύπου "Η Columpia παρουσιάζει, η MINOS παρουσιάζει" κλπ, που μεταδίδονταν πριν τους ποδοσφαιρικούς αγώνες...
Δεν ξέρω αν αυτή η εκπομπή ήταν μαγνητοφωνημένη ή όχι, ούτε θυμάμαι αν την άκουσα ξανά, σημασία έχει πως έτσι ακούγαμε νέες για τα δικά μας επαρχιώτικα αυτιά μουσικές. Γύρω στις 9+20 παίχτηκε το κομμάτι των Μοντέλο 63 κι αμέσως μετά, ακολούθησε ένα άλλο πρωτοεμφανιζόμενο τότε συγκρότημα, οι Ριφιφί, που στην πορεία κι αυτοί άλλαξαν τελείως τον ήχο τους. Άσχετα όλα τα παραπάνω αλλά είναι τα μόνα που θυμάμαι...

Σε τέτοιο μουσικό κλίμα λοιπόν κυμαίνονταν οι ΡΟΖ Πρόβες με τη μόνη διαφορά πως ανάμεσα στα κομμάτια, διάβαζα αποσπάσματα από βιβλία, στίχους κλπ (έχουμε ξαναπεί για αυτά)
Όταν τα κείμενα ήταν μακροσκελή, φρόντιζα να βάλω κάποιο ορχηστρικό από πίσω , έτσι για να σπάει η μονοτονία, αλλιώς ... μόνο .... λόγος.... :)
Ένα αγαπημένο μου ορχηστρικό, ήταν "Η Πτήση" από το δίσκο "Αιολία" του Μιχάλη Νικολούδη

Αυτές λοιπόν ήταν οι ΡΟΖ Πρόβες μια εκπομπή που κράτησε σχεδόν πέντε χρόνια, άλλαξε όσα είδη ύφους, μουσικής και ρεπερτορίου μπορεί να αλλάξει μια εκπομπή που παρουσιάζει ένας ερασιτέχνης που αλλάζει τα ακούσματά του τρεις-τέσσερις φορές το μήνα... ακόμα το κάνω αυτό, μη σας πω πιο συχνά από τότε...
Βασικά, στην αρχή του ποστ, είπα να κάνω άλλο ένα σαν τα προηγούμενα, δηλαδή,
φωτογραφίες, αποσπάσματα, κομμάτι και πάει λέγοντας, όσο έγραφα όμως μου βγήκε περισσότερο η ανάγκη να μιλήσω για τα παραπάνω και ν' αφήσω την "εκπομπή" για κάποιο επόμενο ποστ, κάάάποια άλλη στιγμή....

... και κλείνουμε με ένα κομμάτι από τον καινούργιο δίσκο του Σωκράτη Μάλαμα, με τίτλο "Πέρασμα" σε στίχους Άλκη Αλκαίου
Το Ποτάμι ΙΙ

"Κάνουν κύκλους μες τα χρόνια, οι αγάπες σαν φαντάσματα
ήλιοι που 'γιναν φεγγάρια στα σκληρά παζάρια...
Ρόδισε η μέρα κι έβγα να σε δω φεύγει το ποτάμι κι είμαι πάντα εδώ"

...μέχρι την επόμενη φορά, μείνετε ακατανόητοι, σκοτεινοί και κακόγευστοι...
...δείξτε πως...



οι φωτογραφίες δικές μου
τα κομμάτια από cd τα περισσότερα και από τον ιστό κατεβασμένα ορισμένα. 
tuxedomoon - in a manner of speaking

update: ανάλογη photo
click to enlarge :)