[:M31]: January 2017

[:levels]

[:levels]
[:movie] the outsiders
[:musik]

χτες βράδυ ονειρεύτηκα πως βρισκόμουν
σέ έναν πολυχώρο ας το πούμε ή πολυεπίπεδο μαγαζί
ακόμα δεν έχω καταλήξει
μάλλον ήταν καλοκαίρι μιας και αρκετοί ήταν με σαγιονάρες,
άμμο, πετσέτες και σκύλους
Κάποιος σκύλος μου γρύλισε λίγο καθώς περνούσα κι από κάποια
αόρατα ηχεία μέσα σε δέντρα νόμιζα πως άκουγα το
loving the sinner hate the sin και μετά αυτός πού είχε τό σκύλο
τον έβαλε να καθήσει και γυρίζοντας σε μένα μου είπε:
«-μάλλον τον έχεις πειράξει τό προηγούμενο καλοκαίρι»
«-αποκλείεται μιας και το προηγούμενο καλοκαίρι έλειπα» τού είπα
και η συζήτηση έλειξε εκεί και για τους τρεις μας κι εγώ γύρισα να φύγω.
αυτή τη φορά από τα ηχεία -ήμουν σίγουρος πως άκουγα το peaches
και το τραγουδούσα κιόλας και προχωρούσα χορεύοντας πρός τις σκάλες.
εκεί χόρευαν δυό ζευγάρια, στα μαύρα όλοι
χρονος λογικά... παρόν
πέρασα χορεύοντας ανάμεσά τους
«κοίτα πού χορεύον και γουστάρουν κιόλας τούς stranglers» είπα στον εαυτό μου
κατέβηκα τις σκάλες..
ένας άνετος ψηλός με τζαμαρίες κόκκινος με μια μπάρα στα δεξιά όπως κατέβηκα τις σκάλες, με υποδέχτηκε, δε θυμάμαι μουσική θυμάμαι όμως πολλούς ~~φίλους~~ γνωστούς που μιλήσαμε αόριστα. κάθησα σε έναν πάγκο κοντά στον τοίχο απέναντι από τη μπάρα και τις σκάλες, σε λίγο ήρθε κάποιος πού κουβαλούσε έναν ψηλό, στα μαύρα, μεθυσμένο. κοιταχτήκαμε με τον dj και μετά ακούσαμε «δωστου μια μπύρα, δώστου μια μπύρα, το παλικάρι στην αγάπη δεν είχε πείρα»
εγώ έπινα κονιάκ υποτείθεται σε κάτι ποτήρια σαν αυτά που μας σερβίριζαν το τσάι στην Κωνσταντινούπολη αλλά μάλλον με λικέρ τριαντάφυλλο έμοιαζε και μου το πρόσφερε μια μελαχροινή, κατσαρομάλλα με λίγο πεταχτά δόντια-την έλεγες και όμορφη-fuckable πού θα έλεγε κι ο Κάππας- και πού τριβόταν πάνω μου και μέ έκανε να αισθάνομαι μάλλον άβολα χωρίς να μπορώ να προσδιορίσω το γιατί...
μετά... βγήκα στον ήλιο σαν τον ponyboycurtis κι όλα τελείωσαν έτσι ξαφνικά όπως άρχισαν

[:issue]

radioactive episode 569
6.1.17
[:movie] - A Nightmare On Elm Street

ποτέ μα ποτέ δέ θυμάμαι
κάτω από ποιές συνθήκες και τι σκέφτομαι
όταν ετοιμάζω το εκάστοτε σετάκι.
χθες ονειρεύτηκα πως υπήρχε ένας τύπος πάνω σε μια σκάλα
προσπαθώντας να κατεβάσει από ένα μπαλκόνι
ούτε κι εγώ δεν ξέρω τι...
ξαφνικά κι από τό πουθενά σηκώθηκε ένας αέρας καί
πήρε καί σήκωσε μια μεγάλη λαμαρίνα..
ο τύπος, το κεφάλι του δηλαδή, μόλις που φαινόταν
από το μπαλκόνι που ίσως και να μην ήταν μπαλκόνι
αλλά η άκρη κάποιας ταράτσας μιας και δε θυμάμαι να υπάρχουν
πουθενά κάγκελα
(αν υπήρχαν θα την είχε γλυτώσει)
κυριαρχούσε το πράσινο-γκρι χρώμα τών πολυκατοικιών
ώρα 6:00 το πρωΐ.
Ο αέρας σήκωσε τη λαμαρίνα πού λέγαμε και του έκοψε
το κεφάλι-στο λαιμό-ακαριαία. πρέπει να είχε πεθάνει πριν
να πέσει από τη σκάλα που δεν ήταν και καμμιά μικρόυλα-η σκάλα..
πρόλαβα το κεφάλι που κυλούσε στην κατηφόρα και το έπιασα από τα αυτιά
-μαλλιά δεν υπήρχαν-πρόωρη καράφλα...
τον στήλωσα στηνάκρη τού δρόμου και τόν έβαλα να κρατάειτο κεφάλι του
και αναρωτιόμουν σε ποιόν να μιλήσω για το συμβάν.
πατέρα δεν είχε και η μάνα του είχε πεθανει την προηγούμενη...