βροχερές μέρες του Μάη
και αέρας. σα να είναι νοέμβρης σε νησί
παλιά λέγαμε, στον καταραμένο τόπο, μάη μήνα βρέχει
τώρα, δε φαίνεται να δίνει και κανένας και πολλή σημασία
μη σου πω και καθόλου, μερικοί, μπορεί και να μη γνωρίζουν την ύπαρξη
αυτής της παροιμίας. δε σου κρύβω πως κι εγώ κοντεύω να την ξεχάσω.
υπάρχει η βροχή στην ατμόσφαιρα. κι αυτό το ελαφρύ κρύο που όπως έλεγα
και παραπάνω, θυμίζει νοέμβρη σε νησί. ντάξει, αρχές νοέμβρη.
άφησα και τις πόρτες ανοιχτές, έτσι, να σχηματίζεται κάποιο ρεύμα...
πάντως, έτσι και συνεχιστεί αυτός ο καιρός και μέσα στο καλοκαίρι
θα έχω την ψευδαίσθηση, ότι θα ζω σε κάποιο τροπικό μέρος/τόπο
πως σου φαίνεται;
%5D.JPG)
τις προάλλες λοιπόν,
βρέθηκά έξω από έναν εγκαταλελειμμένο σιδηροδρομικό σταθμό
σχεδόν τυχαία-αν θεωρήσουμε ότι το τυχαίο υφίσταται.
έβρεχε-όχι κάμμια μπόρα της προκοπής
αλλά την χρησιμοποίησα
σαν πρόφαση για κάτσω
και να κάνω τσιγάρο-ξέρεις
να μπορέσω να σκεφτώ με την ησυχία μου
θυμήθηκα που λες, χίλια χρόνια πριν -ίσως και χίλιαπεντακόσα
ποτέ δε μπορείς να είσαι σίγουρος με τα νούμερα,
ειδικά όταν δεν λειτουργούν υπέρ σου,
πως είχαμε κανονίσει με κάτι φίλους
να πάρουμε το τρένο κάτα μήκος της παραλίας μόνο για βόλτα.
να φτάσουμε μέχρι το τέρμα να πιούμε καφέ στο καφενείο του σταθμού
και μετά να επιστρέψουμε -πάντα, αργα το απόγιομα-
εγώ να φωτογραφίζω τους σταθμούς κι αυτοί, έτσι απλά, για τη βόλτα
δεν το πραγματοποιήσαμε ποτέ, το αφήναμε πάντοτε
για κάποια άλλα στιγμή -η οποία δεν ήρθε ποτέ.
αυτό που ήρθε μόνο ήταν η κατάργηση της σιδηροδρομικής γραμμής
κι έτσι αυτό το μικρό train-trip δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ
μετά, οι σταθμοί ερήμωσαν και τα πολλά από τα καφενεία έπαψαν να
στεγάζονται στα κτήριά τους, με τον καιρό λεηλατήθηκαν αλλά
εδώ δεν πάμε να θίξουμε κανένα κοινωνικό πρόβλημα και το κόβω_
the speakeasy three when i get low, i get high
%5D.png)
η τελευταία φωτογραφία είναι από τον καιρό που τα τραίνα
περνούσαν πάνω-κάτω κάθε εξηνταπέντε λεπτά
μη σου πω και νωρίτερα_
these days are gone_
ολ πίκτσερς αρ μάιν_
.jpg)
