...είχαμε χαθεί λέει στο δρόμο με τους ευκαλύπτους..
βασικά δεν είχε γίνει έτσι ακριβώς, γυρίζαμε όμως από κάποιο σημαντικό μήτινγκ. Τώρα, πόσο σημαντικό ήταν εκείνο το μήτινγκ δεν μπορώ να γνωρίζω επειδή ακριβώς έχω την αίσθηση πως απλά γυρίζαμε από αυτό, χωρίς αυτό να σημαίνει πως είχαμε παρευρεθεί κιόλας...
...και οδηγούσες, λέει, όπως τις περισσότερες φορές, λες και σε κυνηγούσανε χίλιοι διαβόλοι. έστριψα τσιγάρο και μου το ζήτησες κι έκανες ακριβώς εκείνο που έκανες πάντα και μου ανέβαζε το αίμα στο κεφάλι. περίμενες πρώτα να το στρίψω και λίγο πριν το ανάψω μου έλεγες: "δε στρίβεις και για μένα ένα;" και γω, σαν ηλίθιος απαντούσα, πάντοτε όμως: "για σένα το έστριψα" κι ας ήταν το τσιγάρο στριμμένο, όνομα και πράμα -σαν την κακή του την ημέρα.
» δεν κόβεις ταχύτητα; περισσότερο το πρότεινα παρά τω ρώτησα
» μήπως θέλεις να οδηγήσεις εσύ; κι άρχισε να τρεμοπαίζει η άκρη των χειλιών σου
βολεύτηκα περισσότερο στο κάθισμά μου, τέντωσα τα πόδια όσο μου επέτρεπε ο περιορισμένος χώρος της καμπίνας του αυτοκινήτου σου και ψάχνοντας κάποια μουσική στο iPod που είχαμε συνδέσει με το ηχοσύστημα του αυτοκινήτου με θυμάμαι να λέω μισογυρίζοντας προς το μέρος σου:
» μπααα, για να απολαύσουμε τη διαδρομή το είπα...
» άμα θέλεις μπορούμε να την κάνουμε μεγαλύτερη και τα μάτια σου γυάλισαν
θα πάμε από μια διαδρομή που ξέρω καλά, συνέχισες
» σίγουρα ξέρεις το δρόμο; σε ρώτησα την ώρα που έστριβες
» ναι, μη φοβάσαι, και η φωνή σαν να ερχότανε από μακρυά
» νομίζω πηγαίνουμε λάθος
βρισκόμασταν πλέον στο δρόμο με τους ευκαλύπτους. τη διαδρομή τη γνώριζα πολύ καλά αλλά αυτή τη φορά δεν ήταν η ίδια και μετά από λίγο είχαμε χαθεί
-στο δρόμο με τους ευκαλύπτους-
άνοιξα το παράθυρο και φύσηξα έξω τον καπνό χαμογελώντας και κοιτάζοντας τις αρθρώσεις των χεριών σου που έσφιγγαν το τιμόνι
» ...ας απολαύσουμε την διαδρομή, θυμάμαι να λέω
» ας χαθούμε και μια φορά μόνοι μας, άλλωστε ο δρόμος αυτός κάπου θα βγάζει κι αν δε βγάζει, γυρίζουμε πίσω. πόσα τραγούδια θα μας πάρει το ταξίδι...
» δεν ξέρω, τι διάρκεια έχουν τα τραγούδια που διαλέγεις;
τα τσιγάρα έδειχναν να τελειώνουν κι ο ήλιος ακόμα ήταν σε κάποιο αξιοπρεπές ύψος...
σηκώθηκε σκόνη από το πουθενά...
είχαμε λέει χαθεί στο δρόμο με τους ευκαλύπτους...
μόνο που ο δρόμος εκείνος δεν υπάρχει πια!
δυο μήνες αφού έφυγες μια πυρκαγιά δεν άφησε τίποτα...
.jpg)
