το αφήσαμε και μισό με την προοπτική του "συνεχίζεται"
όμως, όπως έλεγα και τις προάλλες το βιβλίο του ΝΝ, μια στεκιά στο μάτι του μοντεζούμα είναι πολύ γαμάτο βιβλίο κλπ που σε κάνει να χαίρεσαι όταν το διαβάζεις απ' όποια σελίδα και να το πιάσεις χωρίς να ταυτίζεσαι απαραίτητα κιόλας με τους ήρωες, έτσι και σήμερα το πρωΐ, έπεσα στο παρακάτω απόσμασμα...
Το σινεμά μια ξεχασμένη και ξεπεσμένη δέυτερης προβολής αίθουσα ξέχυνε τα χλωμά φώτα της μαρκίζας του σε μια στενή κάθετο της Πατησίων κοντά στο Λυσσιατρείο βαθιά υπόγα κοντά είκοσι σκαλιά κ' εγώ κάπως εξιταρισμένος την έψαχνα χρόνια την ταινία. Πήγε να κεράσει τα εισιτήρια γιατί ματσώθηκε σήμερα αλλά δεν την άφησα και καθώς τέλειωναν τα σκαλιά σ' ένα μικρό φουαγιέ τρία βήματα μετά έκοβε τα καρέ μαυρόασπρα πλασικά πλακάκια στο δάπεδο ένας πάγκος σαν μπαρ κ' εκεί πίσω από 'να ξεφλουδισμένο ερείπιο βιτρίνα στεκόταν ο Μπογκομόλετς και μας κοίταζε.
―Ο Μπογκομόλετς φώναξε ή Στέλλα κ' έτρεξε πίσω απ' το μπαρ και τον αγκάλιασε και μετά τον φίλησε αυτός ήτανε λίγο μαγκωμένος.
―Ο Μπογκομόλετς φώναξε ή Στέλλα κ' έτρεξε πίσω απ' το μπαρ και τον αγκάλιασε και μετά τον φίλησε αυτός ήτανε λίγο μαγκωμένος.
Πήγα κ' εγώ και τον συνάντησα καθώς έπαιρνε τη στροφή του πάγκου να 'ρθει κοντά μου αγκαλιαστήκαμε πόσα χρόνια ρε; τον ρώτησα―ξέρω γώ οκτώ-δέκα κάπου εκεί. Μετά κατάλαβα ότι ντράπηκε που τον βρήκαμε πίσω από τον πάγκο―κέρασέ με ένα ουίσκι του είπα για να του δείξω ότι 'ναι το αφεντικό εκεί μέσα πως πάει το ταινιάκι δουλεύει;―Τι να δουλέψει κλείσαμε τα κωλόπαιδα γουστάρουνε γκαγκά και τσόντες την έχεις δει την ταινία;―όχι την ψάχνω κάποια χρόνια―εγώ την είδα πολύ ωραία.
―Και η Λενιώ τι κάνει;
―που τη θυμήθηκες τώρα καλά πρέπει να 'ναι δε μας βγήκε. . .κοίταζε κάθε τόσο πλάγια τη Στέλλα και το 'ψαχνε τώρα τι σκαρώνουμε εμείς οι δύο;―Δεν τρέχει τίποτα τον πρόλαβα η Στέλλα είναι πάντα το κορίτσι του Μάνου και μέσα στην αίθουσα χτύπησε το καμπανάκι ν' αρχίσει η ταινία είπα στη Στέλλα να πάει μέχρι να τελειώσω το ουίσκι μέ τόν Μπογκομόλετς.―Έχει πολλά προσεχώς της είπε ο Μίμης κάνουμε ένα τσιγάρο και στον στέλνω.
Δεν είχε αλλάξει καθόλου μόνο το πρόσωπό του είχε γίνει πιό σκληρό λίγο σκαμμένο.―Τα 'μαθες για τον Μάνο μου είπε μόλις μπήκε η Στέλλα μέσα―τα 'μαθα αλλά δε μ' αρέσει να το συζητάω. . . ―Άκουσα ότι τα 'σπασες και με την Μπέττυ―ναι δεν τράβαγε άλλο εσύ τι κάνεις τώρα; Έχω το μπαρ εδώ είπε. . . ―να σου πώ ρέ Μιμάκο είσαι μετά να πάμε κάνα ταβερνάκι ξέρω ένα καλό εδώ κοντά προς Κυψέλη―μέσα είπε―εντάξει τα λέμε στο διάλειμμα έσβησα τό τσιγάρο μου και πήγα να βρώ τη Στέλλα στην αίθουσα έξη άτομα είμαστε όλοι κί όλοι.
Όταν έκανε διάλειμμα και βγήκαμε για τσιγάρο ο Μπογκομόλετς δεν ήταν εκεί και στη θέση του μια μαραμένη ταξιθέτρια που μπήκε πίσω από τον πάγκο να πουλήσει―ο κύριος Μίμης; ρώτησα―έφυγε είπε κι αυτή τού 'τυχε μιά δουλειά. . . η Στέλλα ήρθε κοντά μου―μού άφησε κάτι για σας είπε η ταξιθέτρια και μου 'δωσε ένα διπλωμένο πρόγραμμα το πήρα το ξεδίπλωσα και βρήκα μέσα τρία λαδωμένα κατοστάρικα σέ μιά γωνιά στό περιθώριο τού προγράμματος στα χρωστάω από τότε μέ τη Τζοάννα στή Χαλκίδα τό τρίτο είναι ο τόκος Μίμης.
Ήταν τότε που ο Μπογκομόλετς γύρισε απ' τη Χαλκίδα κάργα ερωτευμένος με τη Τζοάννα καί τόν είχαμε τρείς μέρες στίς πλερέζες πολύ προβληματισμένο―γιατί ρέ μαλάκα δεν τα φτιάχνεις μαζί της να γίνεις ο επίσημος νά πούμε μιά χαρά κορίτσι είναι―τι μιά χαρά ρέ Σπόρε δηλαδή εγώ θά φιλάω στό στόμα τήν Τζοάννα καί θά παίρνω πίπα τον Μάνο κ' εσένα πώς τό 'χεις δεί. . . άσε τήν πάτησα άσχημα. Από την άλλη πάλι δέ γινόταν νά χάσουμε τήν Τζοάννα καί να τρώει μόνο ο Μπογκομόλετς. . . . εντάξει το ξεπέρασε αλλά ήτανε χοντρό λούκι.
―Κάτι χρωστούμενα από παλιά μιά εκδρομή στη Χαλκίδα μην τά ψάχνεις τώρα είπα στή Στέλλα όταν μέ ρώτησε τί είναι αυτά τα λεφτά.
Τελικά η ταινία ήταν καλή αλλά όχι τόσο σκληροπυρινικό φρή σίνεμα όπως περίμενα μ' άρεσε όμως πολύ ο κεντρικός ήρωας. Όταν μπήκαμε στο Μόρρις με ρώτησε πώς μου φάνηκε η ταινία―κοίταξε Στέλλα υπάρχει κι άλλος τρόπος να μου πεις ότι δεν σού άρεσε η ταινία―μην αρπάζεσαι τώρα μου άρεσε αλλά μέ μπέρδεψε λιγάκι. . . τι κάνουμε τώρα; Η ώρα ήταν περασμένες δέκα. ―Πεινάς; ρώτησε―είναι νωρίς ακόμα για μένα εσύ πεινάς;―εγώ δεν τρώω ποτέ βράδυ μόνο λίγα φρούτα αλλά πρίν νυχτώσει.―γιατί πριν νυχτώσει;―γιατί δέν κάνει να τρώς φρούτα μετά την δύση τού ηλίου―δηλαδή δεν κάνει ή δεν τά βρίσκεις;―πως δεν τα βρίσκεις απλά δέν κάνει―όχι γιατί εγώ νόμιζα ότι φοβούνται το σκοτάδι καί δέν βγαίνουν νά τά φάς―κ' εγώ νομίζω ότι μέ εργάζεσαι κανονικά ποιός είναι ο στριμμένος σήμερα;―εγώ φυσικά―έτσι μπράβο κι όλα αυτά γιατί δε σ' άρεσε πού είδες τον Μπογκομόλετς να πουλάει πορτοκαλάδες πίσω από το μπάρ.
―Ακριβώς καί νά σού πώ καί κάτι άλλο δεν αισθάνομαι καθόλου άνετα κοντά σου. Φρενάρησε―ούτε παλιά αισθανόμουνα.
Κοίταξε στο καθρεφτάκι τού Μόρρις μετά έκανε πλάι καί παρκάρησε δίπλα στο πεζοδρόμιο.
―Πάντα Στέλλα καθόσουνα στήν άκρη σου δάγκωνες τό ποτήρι σου κ' έκανες πώς δέ βλέπεις τίποτα αλλά τά 'βλεπες όλα σέ είχα πιάσει αρκετές φορές. . .
δε συνεχίζεται.
να πάτε ν' αγοράσετε το βιβλίο_
.jpg)
0 σχόλια [ποστ γιουαρ]:
Post a Comment