μνήμες aka memories | Ροζ Πρόβες

(συνέχεια από το προηγούμενο)


Ανάμεσα στα παραισθησιογόνα και το αλκοόλ υπάρχει
σχέση αντίθεσης. Ο αλκοολικός είναι φλύαρος και δια-
χυτικός, αυτός που κάνει χρήση παραισθησιογόνων
σιωπηλός και μαζεμένος. Το μεθύσι ξεκινά με τη ζωντά-
νια, γλιστρά μέχρι την εμπιστοσύνη και τα αγκαλιάσματα,
προχωρεί μέχρι τις εκρήξεις γέλιου και τα τραγούδια,
κορυφώνεται με κραυγές και λυγμούς και σταματά σε μια
επιθετική βιαιότητα.

ΟΚΤάΒΙΟ ΠΑΣ
ΚΑΘέΝΑΣ έΧΕΙ ΤΟΝ ΠΑΡάΔΕΙΣΟ ΠΟΥ ΑΞίΖΕΙ
σελ. #34



...πατάω το γκάζι, μ' έχουν χάσει. Με κυνηγάνε στα
τυφλά κι εγώ γλυστράω προς τα βουνά! Ανοίγω το
ράδιο και το παράθυρο και πλημμυρίζω
με οσμές και ήχους!
Στέλνω τα φιλιά μου στην πόλη και
αδειάζω το πιστόλι στο κεφάλι μου,
καθώς το αμάξι φλέγεται σαν αστέρι
πάνω από το γκρεμό..

ΑΔέΡΦΙΑ Εξ ΑίΜΑΤΟς


Ολόγυρα σ' ένα τραπέζι, κεριά και σκαλιστά ποτήρια
από ρουμπίνι. Τραγούδια απλοϊκά μιλούν με λόγια απόκρυφα
μέσα σ' αυτό το ημίφως που σέρνει πάντα πίσω του ο βλοσυρός
διαβάτης όταν οι κίτρινοι λαμπτήρες περνούν κάτω από τα σύννεφα
κι είναι η ώρα τρεις.

ΣΤΡΑΤής ΠΑΣΧάΛΗς
ΚΩΜΩΔίΑ
ΕΚΔόΣΕΙς: ΡΟΔΑΚΙό



.... κάθε ξεκίνημα είναι ένας θάνατος· άμα φοβηθείς μια φορά,
θα φοβάσαι για πάντα...

ΘΑΝάΣΗς ΤΡΙΑΡίΔΗς
Ο άΝΕΜΟς ΣΦΥΡίΖΕΙ ΣΤΗΝ ΚΟΥΠέΛΑ
Σελ. #76 Εκδ. Πατάκη



Ο έρωτας μπορεί να' ναι η ευαίσθητη χορδή,
το σημείο όπου καθρεφτίζεται
πιο ανάγλυφα από κάθε τι άλλο
η εκμετάλλευση.

Από συνέντευξη του
Βαγγ. Ραπτόπουλου
στο Περιοδικό ΟΞΥ
το Καλοκαίρι του 1997

____________________________________________________
...όλα αυτά, συνέβαιναν πάνω από δέκα χρόνια πριν
τώρα... ίσως να ήταν αλλιώς
ίσως και να μην ήταν
οι φωτογραφίες είναι δικές μου
άλλες σκαναρισμένες, άλλες με κινητό
άλλες με διάφορες μηχανές που κατά καιρούς
πέφτουν στα χέρια μου.
Τα τραγούδια... είναι άσχετα...
____________________________________________________

0 σχόλια [ποστ γιουαρ]: