[:after_all]

 • ώρες - ώρες νομίζω πως έχω άπειρες μέρες για να ζήσω, στη διαθεσή μου

•μετά ξυπνάω και είναι πια απόγεμα κι ο ήλιος γέρνει κι εγώ βγαίνω κουρασμένος από ένα όνειρο που με είχε να περιπλανιέμαι αμέριμνος σε έρημα τοπία κάποιας σκανδιναβικής χώρας -δε λέει στο όνειρο ποια- και μισοσηκωνομαι ακουμπώντας στον αγκωνα κι αισθάνομαι θλιψη που δεν υπάρχει ένα μαγαζί να παίζει ωραία μουσική όπως το κομμάτι παραπάνω, ούτε υπάρχει -πια- ένα μαγαζί που θα ήθελε το ίδιο κι από μόνο του να το κάνουμε στέκι. νομίζω πρώτα χάθηκαν οι παρέες και μετά τα στέκια

•το κείμενο για να γραφτεί χρειάστηκε όσο ακριβώς παίζει το τραγούδι