[:after_all]

 • ώρες - ώρες νομίζω πως έχω άπειρες μέρες για να ζήσω, στη διαθεσή μου

•μετά ξυπνάω και είναι πια απόγεμα κι ο ήλιος γέρνει κι εγώ βγαίνω κουρασμένος από ένα όνειρο που με είχε να περιπλανιέμαι αμέριμνος σε έρημα τοπία κάποιας σκανδιναβικής χώρας -δε λέει στο όνειρο ποια- και μισοσηκωνομαι ακουμπώντας στον αγκωνα κι αισθάνομαι θλιψη που δεν υπάρχει ένα μαγαζί να παίζει ωραία μουσική όπως το κομμάτι παραπάνω, ούτε υπάρχει -πια- ένα μαγαζί που θα ήθελε το ίδιο κι από μόνο του να το κάνουμε στέκι. νομίζω πρώτα χάθηκαν οι παρέες και μετά τα στέκια

•το κείμενο για να γραφτεί χρειάστηκε όσο ακριβώς παίζει το τραγούδι

[*forever_unread]

*ο τίτλος είναι αποτέλεσμα μιας τηλεφωνικής συνδιάλεξης που είχα χθες με κάποιον φίλο από τα παλιά. εποχή idrigas κλπ. συζήτηση του στυλ μιλάμε καθε τόσο και οι 2 -εγώ λιγότερο- καθένας λέει αυτά που θέλει χωρίς να πολυ-δίνει σημασία σε αυτά που λέει ο άλλος.

το 'χεις;

η track-list θα είναι στα σχόλια. αν θές μπορείς να αφήσεις κι εσύ το δικό σου (που δεν το βλέπω)

το blog αυτό είναι κάπως σαν τις πειρατικές εκπομπές που κάναμε σε παράνομους ραδιοσταθμούς τότε που πηγαίναμε σχολείο 

(κάποιοι από μας και μετα από αυτο)

δηλαδή, βγαίναμε στον αέρα ελπίζοντας να ακούν τουλάχιστον οι δικοί μας, πράγμα που δε συνέβαινε ποτέ, τελικά καταλήγαμε ότι κανένας δε μας είχε ακούσει πας' όλα αυτά είχαμε απολαύσει την εκπομπή & σε κάποια άκυρη στιγμή σκάγανε άτομα που είχε τύχει & είχαν ακούσει 



[:request #2]

* και που ξέρεις, μπορεί να μπει κάποιος άσχετος που μπορεί & να ψάχνει το ίδιο με μένα

• τόσα + τόσα περίεργα διαβάζουμε ότι συμβαίνουν ή συναντάμε στο διαδίκτυο.

• οι στίχοι πάνε περίπου ως εξής:

»ανέβηκα στο δρόμο ψηλά στο βουνό

»βρήκα ένα σπίτι κλειστό

»είχε & στην πόρτα το κλειδί

»χτύπησα δεν ήταν κανείς

στίχοι από ένα τραγούδι από ελληνικό συγκρότημα που άκουσα το καλοκαίρι του '88 - μπορεί & να ήταν καλοκαίρι του '89 μεσημέρι στην παραλία του Καϊάφα, από φορητό ραδιοφωνάκι κι από έναν τοπικό πειρατικό σταθμό.

είχαν ακουστεί το ορχηστρικό θέμα από το "Ερωτικό" του Τζίμη πανούση,

το τρελό Φανκ κομμάτι "η γιούλα + η άλλη" του Γιάννη Μηλιώκα & μετά αυτό που δε θυμάμαι όνομα -θυμάμαι όμως ότι ο ήχος του συγκροτήματος έμοιαζε πάρα πολύ με αυτόν το dire straits