[:M31]: [:two_strings]

ρε μαλάκα αργύρη;

θυμάσαι εκείνο το ανοιξιάτικο απόγιομα κάπου το ~~1997~~

πλησίαζε το πάσχα ίσως**

(μπορεί να ήταν και 1998, δε θυμάμαι καλά τώρα πια)

1998 ήταν, θα καταλάβεις παρακάτω* πως το ξέρω

αλλά δεν είμαι σίγουρος για το αν ήταν άνοιξη

πήγαμε καϊάφα με κείνο το κόκκινο αυτοκίνητο που πιθανόν να έχεις ακόμα

κι ούτε ξέρω γιατι. μ'αλλον για φωτογράφιση. ήταν της μόδας εκείνες εποχές.

περνούσαν τρένα ακόμα και στο σταθμό ηταν δυο τύποι τουρίστες γάλλοι

με τα μπαγκάζια τους, μια κιθάρα κλπ και περίμεναν το τρένο.

τους είδαμε από μακριά, στο άστραμα.

όταν γυρίσαμε -για να φύγουμε- είδαμε πως είχε μείνει στο σταθμό η κιθάρα τους,

μόνη κάτω από τον τσίγκο που λειτουργούσε ως χαγιάτι

(ακόμα έτσι είναι, μόνο που δεν περνάνε τρένα και δεν πηγαίνουμε πια βόλτες εκεί)

στην αρχή σκεφτήκαμε να τους την πάμε στο σταθμό στον πύργο και να τους την δώσουμε

αλλά είχε περάσει κάποση ώρα που έιχαμε δει να περνά το τελευταίο τραίνο κι από την άλλη εγώ είχα την αμυδρή υποψία ότι απλά είχαν αποφασίσει να παρατήσουν την κιθάρα στο σταθμό από τη στιγμή

που μας είδαν εκεί, ήταν και λίγο στο κακό της το χάλι -της έλειπαν κάποιες χορδές νομίζω-

και κατόπιν σύντομης σύσκεψης και μιας ανάλογης εμπειρίας που είχα εγώ μέ έναν άγγλο πάνκη πολύ πίσω, δεκαετία ογδόντα που μου είχε αφήσει φεύγοντας ένα βιολί που είχε (όχι πως τράβηξα ποτέ έστω μία δοξαριά), αποφασίσαμε να μείνει σε μας κι οτι δε γινόταν κοτζάμ κιθάρα να ξεχαστεί στο στσθμό, δεν ήταν κι εφημερίδα και με ύφος που δε σήκωνε αντίρρηση είπες εσύ: "... κι αφού εσύ miliokα δεν έχεις κι ιδιαίτερη σχέση με τη μουσική, την κιθάρα θα την κρατήσω εγώ" κι αφού εγή ήδη είχα θυμηθεί την κατάληξη που έχε το βιολί του πωλ στα χέρια μου, συμφώνησα σκεφτόμενος πως περισσότερη ζωή θα είχε στα χέρια σου.

βέβαια, λίγα χρόνια πριν -κι αρκετά μετά το παραπάνω συμβάν- μου είπες πως την είχες πετάξει

σουρούπωνε εκείνο το ανοιξιάτικο (;) απόγιομα του 1998 κι αποφασίσαμε να πάμε και μια βόλτα στον πύργο, έτσι χωρίς λόγο

φτάσαμε σχεδόν βράδυ, εσύ μπορεί να τα θυμάσαι καλύτερα τα πράγματα και λέω: δεν πάμε κι από το δισκάδικο του κυριάκου να δούμε τι καινούργιο έχει έρθει; σε cd πλέον που ήταν και της μόδας και πιο εύχρηστο -τότε- που να ξέραμε πως τώρα -τόσα χρόνια μετά- θα ήταν καλό για τα περιστέρια και τους κήπους -ξεφεύγουμε όμως-

ρίξαμε μια ματιά στα ράφια του κυριάκου, τσίμπησα το "κάτι σαράβαλες καρδιές" απο τα διάφανα κρίνα

(*1998 κυκλοφόρισε το άλμπουμ κι έτσι βεβαιώθηκα για τη χρονολογία)

»-μήπως έχεις το cd από ξάξακες; είπα στον κυριάκο

»-χάχακες εννοείς, μου απάντησε αυτός -ακόμα απορώ γιατί πήγαμε σε αυτόν κι όχι στο art of noise, anyway

»-ξάξακες, του λέω, για δες το σίγμα στο τέλος είναι αγγλικό

και κάπως έτσι έληξε η στιχομυθία, πληρώσαμε, πήρα τα cd και κόψαμε ρότα για το "Ελληνικόν"

όπου δε θυμάμαι καν τι ήπιαμε. αφού και την παραπάνω στιχομυθία εσύ μου την είχες περιγράψει κι επειδή είναι κάπως "εγώ" συμφώνησα, τι να έκανα;

περισσότερα δε θυμάμαι

**μας είχε κολλήσει το "κυριακή των βαΐων-ανοιξιατικο βράδυ"



:xaxakes, 1997