finally
o καιρός περνά και περνά γρήγορα
και τις περισσότερες φορές
πιο γρήγορα κι από τη σκέψη
και πάνω που νομίζεις πως ο χρόνος σαν έννοια
δεν υφίσταται κι ότι δεν υπάρχει
ξαφνικά μαθαίνεις ότι όχι μόνο υπάρχει
αλλά πως είναι και λάστιχο
μερικές φορές, τεντώνεις το λάστιχο
αλλά αφήνεις τη λάθος άκρη
και τότε είναι που σου σκάει
στα μούτρα
και μετά την από πάνω φωτογραφία
θυμήθηκα κι αυτό το πόστ
.jpg)
1 σχόλια [ποστ γιουαρ]:
Είμαι σκύλος
Ζώ με τον αφέντη μου
για τον αφέντη μου.
Όργανο της στοργής και της οργής του.
Τις νύχτες αγρυπνώ
φυλάγοντας τα πρόβατά του.
Ήμουν θηρίο κι είμαι ζώο
ζώο πιό υπάκουο κι από πρόβατο
γι' αυτό και δεν ανησυχεί ο αφέντης μου
όταν καμιά φορά με την πανσέληνο
μ'ακούει σαν λύκος να ουρλιάζω .
Σαν ξημερώσει ξέρει πως το χέρι
θα του γλείφω πάλι.
απόσπασμα ΄Β Α.Χ.
Post a Comment