[:no_more]

first contact
in parallel universes
φωτογραφiα Νο 300

Ήμασταν σε κάποιο σοκάκι, κάποιας πόλης που μπορεί να ήταν και σε νησί ή οπουδήποτε με δέντρα και στις δύο πλευρές  του δρόμου, με πλατειά πεζοδρόμια και στρωμένο με κόκκινους κυβόλιθους.
Υπήρχε κόσμος.
Από κάπου ερχόταν μια μουσική που μού άρεσε και ήταν και κάποιος πάνω σε μια καρέκλα και όλοι ήταν στραμένοι προς αυτόν αλλά δεν καταλάβαινα τι έλεγε γιατί είχα επικεντρωθεί στο τραγούδι που έβγαινε από κάποια αόρατα ηχεία.  Συν του ότι χάζευα τα πόδια των μπροστινών.
Τελείωσα κάτι πού έπινα από ένα τενεκεδένιο κουτάκι και πέταξα το κουτί στον κάδο, δυο-τρία μέτρα μακρια από εκεί που στεκόμουν. Στεφάνι και έξω.
Ξανακύλησε προς το μέρος μου κι απόμεινα να το κοιτάζω...
«―....η διάλεξη....και η άτυχη στιγμή της....»
Γύρισα στα δεξιά και σε είδα· Έσμιξα τα φρύδια σε σημάδια ερώτησης
«―....αλλά χέστηκες....» συνέχισες με μια υποψία χαμόγελου!
«― για τι μιλάμε;» 
«―....για το ότι δε δίνεις δεκάρα ούτε για το τι λέγεται εδώ πέρα, ούτε για το κουτάκι που κύλησε έξω από τον κάδο  
-χαμόγελο-  
...και γενικά! Μπορεί να είσαι περιποιημένος, καλοντυμένος και γενικά προσεγμένος αλλά για όλα αυτά δε δίνεις δεκάρα». 
Σκύψιμο προς το μέρος μου
«―....αλλά μη νομίζεις, κι εγώ μια απ' τα ίδια.»
 -πάλι χαμόγελο- 
«...και ωραία κολώνια φοράς. Χάρηκα, Κατερίνα με λένε»
Κι άλλο χαμόγελο και μετά ένας δυνατός κρότος!
ΓΚΡΑΑΑΑΑΑΝΓΚΚΚΚΚ!!
Κάποιος με ένα ποδήλατο μόλις είχε πέσει πάνω στον κάδο!! 

Πετάχτηκα πάνω και βγήκα στο μπαλκόνι
Πίσω, στην πραγματικότητα, ο αέρας είχε πετάξει κάτω το σιδερένιο τραπεζάκι μαζί με ότι άλλο υπήρχε πάνω του. 
Χαμογέλασα -«όνειρο πάλι» κι ο αέρας πήρε τα λόγια μου. Σήκωσα το τραπεζάκι και κλώτσησα στην άκρη τα υπόλοιπα.
Αύριο θα τα μάζευα.
Αυτό το "αύριο" δεν έχει έρθει ακόμα

Nick Cave & The Bad Seeds - As I Sat Sadly by Her Side
Nick Cave love Letter