[:M31]

...ήτανε -λέει- τέλη της άνοιξης και είχε συννεφιά. Είχαμε φτάσει στη
Μεγάλη Πόλη γύρω στις 9 το πρωί...
Εγώ και ο Π.
Χωρίς αποσκευές ή κάτι άλλο! Σα να πηγαίναμε βόλτα, ξέρεις...
Με το που πατήσαμε το πόδι μας, άρχισε να βρέχει. Από κείνες τις σιχαμένες,
αρρωστιάρικες ψιχάλες τίγκα στη λάσπη.
Ο Π. χαμογελούσε έτσι όπως δεν τον είχα ξαναδεί να χαμογελά..
Προχωρούσε μπροστά μου κι αυτή τη φορά δεν κούτσαινε.
Το σκέφτηκα αλλά άφησα την απορία για αργότερα καθ' ότι
άτομο αναβλητικό από πάντα.
Μην ξεχάσεις να πάρεις να πεις ότι φτάσαμε, το άκουσα να μου λέει
καθώς σηκωνότανε αέρας...
Έχωσα τα χέρια στις τσέπες κι έπαιξα με τα κλειδιά μου.
Τον άφησα να απομακρυνθεί..
Σκεφτόμουν να πάω να πάρω τηλέφωνο και να πω πως είχαμε φτάσει στη
Μεγάλη Πόλη και πως όλα ήταν οκ.
Αλλά τι να έλεγα και σε ποιόν;
Πάνε πάνω από τρία χρόνια που ο Π. έχει πεθάνει...

S Xela - Jo Eurotango A La Argentina

...κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή
από τις 4 στις 5,
Μία ώρα με μουσική - χωρίς λόγια και περιστροφές
και για όσο αντέξουμε -όσο με αντέξουν δηλαδή
τα παιδιά εκεί στο
RadioActive 91.3

...είναι κι αυτός ο φόβος μην τύχει και πάθω
κάνα overdose στη μουσική...

ΥΓ: Οι λίστες, θα αναρτώνται λογικά κάθε Δευτέρα
στο forum στο site του σταθμού κι εδώ, στο blog.
Ευελπιστώ, να διατίθενται και στο mixcloud.

...κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή
από τις 4 στις 5,
Μία ώρα με μουσική - χωρίς λόγια και περιστροφές
και για όσο αντέξουμε -όσο με αντέξουν δηλαδή
τα παιδιά εκεί στο
RadioActive 91.3

...είναι κι αυτός ο φόβος μην τύχει και πάθω
κάνα overdose στη μουσική...

ΥΓ: Οι λίστες, θα αναρτώνται λογικά κάθε Δευτέρα
στο forum στο site του σταθμού κι εδώ, στο blog.
Ευελπιστώ, να διατίθενται και στο mixcloud.

Η Τζέην ήρθε με το αεροπλάνο από την Αίγυπτο κρατώντας μία αγκαλιά ρούχα. Έγδαρε τη ράχη του κατά την προσγείωση. Είχε σχεδόν πάρει να σκοτεινιάζει, επειδή θυμάμαι καλά τις λάμπες στο δρόμο αναμμένες. Μαζί της είχε έρθει και η Αλεξάνδρα. Τον καταλυτικό ρόλο που έπαιξε η Αλεξάνδρα στη ζωή του -όπως έλεγε μπορεί να μην τον κατάλαβε ούτε και ο ίδιος εξάλλου, όπως έλεγε και ο Κάππας: "Φιλαράκο... τίποτα δεν είναι τυχαίο, στο λέω για να ξέρεις, μόνοι μας τη φτιάχνουμε την τύχη μας... μη νομίζεις δηλαδή..." Ο Κάππας με το γνωστό του ειρωνικό υφάκι, κεφάλι γερμένο αριστερά και χωμένο μέσα στο λαιμό, φρύδι σηκωμένο, και χέρια τεντωμένα και χωμένα μέσα στις μπροστινές τσέπες του ξεβαμένου του τζήν... "τι κοιτάς;" συνέχιζε; Όλα αυτά όμως χιλιάδες χρόνια πριν, τότε που όλοι ήμασταν παιδιά, αθώοι... Για το τελευταίο, μην πάρεις και όρκο.... Ούτε μάθαμε ποτέ τι έγινε όταν άφησαν στη μέση το πάρτι στην πίσω αυλή του σπιτιού που φιλοξενούσε τότε τις κοπέλες -τη Τζέην και την Αλεξάνδρα. Μόνο κάποια στιγμή αργότερα, κατά τη διάρκεια της νύχτας κι όταν από τα ηχεία ακουγόταν η Γκρέης Τζόουνς, έσκασε μέσα από τα σκοτάδια και τις πορτοκαλιές η Αλεξάνδρα, έπιασε τον Κάππα από το θηλύκι του τζήν του, τον ανάγκασε να σκύψει καθώς σηκωνόταν στις μύτες των ποδιών της και μετά από λίγο χάθηκαν παρέα. Τους κατάπιε το σκοτάδι και οι πορτοκαλιές. Και φαντάσου ήταν ακόμα αρχές καλοκαιριού, ίδια μέρα με σήμερα. "Συν ένα", είχα πει τότε, βέβαια τώρα το λέμε αλλιώς... "πλας ουάν, τρομάρα μας" Ποτέ δεν ξανάρθαν εκείνο το βράδυ στο πάρτι και ποτέ ο Κάππας δεν αναφέρθηκε στο περιστατικό αυτό κι εμάς βέβαια δε μας έπαιρνε και να ρωτήσουμε... Ένα πάρτι ήταν που είχαμε πάει ακάλεστοι. Καλά, ήταν και η Αλεξάνδρα, με το αγορέ μαλλί... Πως τα θυμήθηκα όλα αυτά σήμερα; Το "συν ένα" που λέγαμε συν το γεγονός πως εντελώς τυχαία σήμερα, πέρασα από το μέρος που είχε γίνει εκείνο το πάρτι αρχές του Ιούλη, χιλιάδες χρόνια πριν και τίποτα δεν είναι όπως τότε. Ξέρω, έχουν περάσει χιλιάδες χρόνια. Ναι, ξέρω, τίποτα δεν είναι τυχαίο...

(συνεχίζεται)

Victor Should Have Been A Jazz Musician• SUPERMAX • I Wanna Be Free Salif Keita • La Difference