less_

δυόμισι μερόνυχτα ταξίδι. Με το τρένο. Χιλιάδες μίλια. Χειμώνας. Εναλλαγή τοπίου συνεχώς. Μουσική ελάχιστη. Κουβέντα. Μεταξύ μας. Με γκόμενες. Με άλλους επιβάτες. Ξανά μεταξύ μας. Στα πρώτα εκατό χιλιόμετρα κάναμε μεγάλη στάση. Στο σταθμό, κάποιος περίμενε την κοπέλα του μ' ένα ζευγάρι τριαντάφυλλα "Πεταμένα λεφτά" είχα σκεφτεί τότε —ακόμα το ίδιο σκέφτομαι, μη νομίζεις. Τους χάζευα όμως όμως μέχρι που έφυγε το τρένο. μέχρι και τι φορούσαν θυμάμαι αλλά που να σου λέω —άχρηστες λεπτομέρειες άλλωστε.

Τα τελευταία εκατό, εκατόν είκοσι χιλιόμετρα τα κάναμε με λεωφορείο Αλλάξαμε τρεις, ίσως και τέσσερις φορές τρένο. Μπαγκάζια; Τα απαραίτητα. Μη φανταστείς. Ήμασταν παιδιά όμως. Και δε μας έμοιαζαν και πολλά για να μη σου πω τίποτα. Και ξεκινήσαμε και πήγαμε. Όσοι...
Τι όσοι; Όσοι μαζευτήκαμε γιατί, όπως καλά ξέρεις κι εσύ —από σένα στην αρχή όλοι λέμε και καυχιόμαστε αλλά στην τελική ευθεία κάποιοι τα φτύνουν —αλλά τι σου λέω, τα ξέρεις, ε;

Λένε πως ο δρόμος της επιστροφής είναι πάντα πιο γρήγορος. Έτσι λένε. Εγώ δεν το πιστεύω. Μπορεί να οφείλεται στα τελούρια ρεύματα, μπορεί το γεγονός πως δεν έχεις και κάτι να περιμένεις και είσαι πιο άνετος και καλά ή ξεχνιέσαι με τις σκέψεις και δεν καταλαβαίνεις για πότε πέρασε ο καιρός. Το θέμα πάντως είναι ένα και το αυτό...
Φωτογραφηθήκαμε κιόλας. Μη χάσουμε τη στιγμή, τρομάρα μας. Έχω ένα πάκο από δαύτες Από τις φωτογραφίες. Ναι, τι έχω κρυμμένες καλά, φαντάσου τώρα —προχθές δηλαδή, πετάχτηκε μία μέσα από ένα βιβλίο του Καστανέντα. Δεν έχει σημασία ποιο βιβλίο, ένα...

Θυμάμαι λίγο θολά τι έγινε εκείνο το βράδυ, μια μέρα πριν να φύγουμε —θολά από επιλογή
αλλά τρέχαμε κι έβρεχε, κίτρινα φώτα και ξεραμένο χιόνι, κάδοι από σκουπίδια και τρελλή φασαρία, εξάλλου θα συναντιόμασταν κάτω από τη γέφυρα έτσι και χανόμασταν. φυσικά και χαθήκαμε, δε θέλει ρώτημα. Φορούσα και τότε —χιλιάδες χρόνια πριν εκείνη τη μουσταρδί κοτλέ καμπαρντίνα με τα καφέ κουμπιά και τη θυμάμαι να ανεμίζει έτσι όπως τρέχαμε στο ξεραμένο χιόνι —άσχετο αλλά τη βρήκα φέτος και τη φόρεσα ξανά. Ε ναι, τι ρωτάς; Ασφαλώς και με στένευε στους όμως, τόσα κιλά παραπάνω από τότε —απλά απέφευγα τις περιττές και τις απότομες κινήσεις.
Στη γέφυρα —από κάτω δηλαδή δεν ήρθες ποτέ και γυρίσαμε στο σπίτι κάνοντας μεγάλο κύκλο, ολόκληρη τη νύχτα μας πήρε και είχε και κείνο το γαμημένο το κρύο.
Την επόμενη δεν το κουνήσαμε ρούπι από το σπίτι. Βγήκε μόνο ο... ο... που γνώριζε τη γλώσσα
και γύρισε κάτωχρος —δεν κοίταξε κανέναν μας στα μάτια, μόνο το πάτωμα. Με τα χέρια στις τσέπες και το κεφάλι χωμένο μέσα στους γιακάδες του μας είπε με ήρεμη φωνή να τα μαζέψουμε και να ξεκουμπιστούμε. Ήρεμος όμως. Αυτό με φόβιζε. Θα τα κανονίσω εγώ, είπε
θα βρω έναν τρόπο, μόνο κοπανάτε την.. Οοο.... ψέλλισα Τι ο.. ρε μαλάκα; Νεκρός. Με τις μαλακίες σας... και μου έτριψε μια εφημερίδα στα μούτρα... Φευγάτε..

Τα μαζέψαμε άρον—άρον. Εγώ ένα λουκάνικο είχα, στρατιωτικό. Ταξί και στα τρένα. Συνάλλαγμα στη μαύρη αγορά. Το πρώτο βράδυ το βγάλαμε στο σταθμό—κρυμμένοι από δω κι από κει Ούτε λόγος για ύπνο, ούτε καν με βάρδιες. Το εισιτήριο μέχρι τα σύνορα. Κι από κει άλλο και στο τρένο όλοι χώρια —είχαμε πιάσει την περίμετρο όμως αλλά την περισσότερη ώρα τη βγάλαμε στο μπαρ.
Γιαυτό σου λέω δυόμισι μερόνυχτα ταξίδι. Αμίλητοι αυτή τη φορά. Τι να λέγαμε και στους άλλους; Θα τα κανονίσω εγώ, είχε πει ο Κυριάκος, θα πάρω τηλέφωνο.
Το βιβλίο του Καστανέντα, το βούτηξα από το κομοδίνο σου, λίγο πριν φύγουμε, τώρα πως βρέθηκε η φωτογραφία σου μέσα, τόσα χρόνια μετά, ούτε κι εγώ δεν ξέρω να πω.
Θυμάμαι πως το διάβαζα στο τρένο. Ξανά και ξανά..
Τι θυμάμαι από κείνο το ταξίδι; Πως γυρίσαμε λιγότεροι —τι θέλεις να θυμάμαι;
Τι κάτι άλλο; Θα σου πω αλλά γελάσεις, καλά;
Το ζευγάρι στο σταθμό που λέγαμε στην αρχή, που την περίμενε ο τύπος με ένα ζευγάρι τριαντάφυλλα; Θυμάσαι; Μια χαρά θυμάσαι..
Εε τι; Η γκόμενα... όταν την πήρε αγκαλιά ο τύπος με τα ρόδα κοιτούσε το άπειρο ρε φίλε, πάνω από την πλάτη του, πέρα, μέχρι τον ορίζοντα..
Ε, στο 'πα ότι θα γελούσες αλλά τέτοιος ήσουν πάντοτε_
...from true story...
Parov Stelar feat. Jerry Di Monza - Silent Shuffle