[:passionate tango]


Magda Navarrette - Tango De Amor

..... και συ μου λες....
γλώσσα δε βάζεις μέσα σου, συνέχεια λες
κι οι λέξεις.... οι λέξεις...
γρίφοι, σαν τους χρησμούς της Πυθίας
που τελικά ερμηνεύονται με δυο χιλιάδες τρόπους...

και μετά;
μετά τι;
και μετά
τι να σου κάνουν και οι λέξεις;
ο αέρας τις παίρνει και είναι σα να μην ειπώθηκαν ποτέ
αλλά εδώ και χιλιάδες χρόνια
σ' αυτόν τον κωλότοπο που επέλεξα να ζήσω έχει πάψει να φυσάει πια
και οι λέξεις δεν έχουν να πάνε κάπου
αιωρούνται και με κοιτάζουν χαιρέκακα
κι εσύ συνεχίζεις να λες... και να λες...
υπάρχει κάποιος που να μπορεί να ακούει;
μόνο να ακούει, χωρίς να μιλά....

όμως οι πράξεις;

κι αυτές συγκεχυμένες και ασαφείς...
βήματα μπρος και βήματα πίσω
ένα παθιάρικο tango που θα κρατήσει πόσο;
όσο παίζει η μουσική;

Από το βάθος, ένας ξερός κρότος ακούγεται και

η μουσική κόβεται απότομα...
καθώς βυθίζεται το μόνο που προλαβαίνει να σκεφτεί είναι:
"Κρίμα που τελείωσε απότομα. Κι ήταν τόσο ωραίο τραγούδι..."
και μετά... μετά σα να σκοτείνιασε απότομα...

8 σχόλια [ποστ γιουαρ]:

aniaris said...

ωραίο γραφτό. ωραίο τανγκο. ωραίο που άνοιξες τα σχόλια.

Kostas said...

Ασε τον αέρα να πάρει λέξεις , μουσικές και όνειρα και ας τα πάει εκεί που εμείς έχουμε διαλέξει .
Γιατί δεν θα τα πάει κάπου τυχαία .
Δίπλα μας θα τα φέρει !

Anonymous said...

και τώρα τι;
επιστροφή στη μίζερη ζωούλα που προσωρινά της μπήκε μια παρένθεση;

κι όλο αυτό που υπάρχει και προϋπήρχε και θα υπάρχει;
γαμιέται κι αυτό;

μέχρι τώρα η ευτυχία υπερτερούσε της δυστυχίας ...
γιατί οι λέξεις δεν χρειάζονταν.
όμως ήρθε η ανατροπή;...
σε λεπτή κλωστή ισορροπούσε, αλλά...
ποιός έκλεισε τη μουσική;
εγώ δε πάτησα stop...

όταν πεθαίνει το "πάντα" σου, λίγο πριν έχει πεθάνει και η ελπίδα σου.

και γω δεν νoιώθω κανέναν θάνατο...

Kostas said...

Οι λέξεις κάπου θα πάνε .
Θα τις παρασύρει ο αέρας .
Οι πράξεις όμως δε θα πάνε πουθενά .
Εδώ θα μείνουν και θα τις θυμόμαστε .
Οχι μόνο εμείς , αλλά και οι φίλοι μας .

Kostas said...

Οι λέξεις κάποτε θα φύγουν .
Θα τις παρασύρει ο αέρας .
Οι πράξεις όμως θα μείνουν
να μας θυμίζουν
για όσες λέξεις ντρεπόμασταν να πούμε

Niithadni said...

Χρώματα…αρώματα…ήχοι…συναισθήματα !!!
Αν καταφέρεις να ξυπνήσεις ένα χιλιοστό συναισθήματος σε κάποιον…είναι μεγάλο κατόρθωμα !!! Και κατάφερες και το έκανες σε μένα τουλάχιστον…ακούω...χωρίς να μιλάω…δεν θέλω να ενοχλήσω…γιατί…τα πάντα έχουν μια απόχρωση ακαθόριστου…έτσι όπως οι χρησμοί της Πυθίας…και να παραδίνομαι θέλω…στις δικές μου εικόνες…χωρίς να εισχωρώ στις δικές σου μνήμες!!!!

molly said...

Η μουσική είναι σαν τον ήλιο, δεν τελειώνει ποτέ.

miliokas said...

Για όλους εσάς παραπάνω, η blogspot μ' έπιασε στον ύπνο και δεν ήξερα πως είχε ενεργοποιηθεί ο έλεγχος ανεπιθύμητων με αποτέλεσμα τα σχόλιά σας να μείνουν για καιρό εκρεμμόντα... :P
οπότε τώρα δε γίνεται να πω κάτι -είναι εκτός χρόνου πλέον. Τείνω όμως να συμφωνήσω μαζί σας κααι να συμπληρώσω πως
"αυτός ο πούστης ο ήλιος δεν τελειώνει ποτέ..."

miliokas aka skylos_mayros