ξυπνάς -κάποια στιγμή και η μέρα δείχνει να θέλει να σου κάνει όλα τα χατίρια. σαν μια ακριβοπληρωμένη πόρνη. όλα τα χατίρια χωρίς ίχνος συναισθήματος. περπατάς με τα χέρια χωμένα στις τσέπες και κάπως άγαρμπα, ενώ το κεφάλι δεν έχει γιακάδες για να κρυφτεί και στέκεται δήθεν ανέμελο στη θέση του...
και μετά μια αλληλουχία γεγονότων και η πολλά υποσχόμενη μέρα πάει περίπατο. όχι περίπατο στο πάρκο -αυτό θα ήταν άλλη μία υπόσχεση. η πολλά υποσχόμενη μέρα εξαφανίζεται -σκάει σα σαπουνόφουσκα αν θέλεις -στην τελική, παύει να υπάρχει...
και μετά εσύ να ψάχνεις να βρεις τι στο διάλο έγινε και πήγαν όλα κατά κει -στο διάλο εννοώ
και το στόμα σου πικρίζει από τον καφέ και τραβάς άλλη μια γουλιά παρ' όλα αυτά --γενναία γουλιά και πνίγεσαι καθώς προσπαθείς να την κατεβάσεις παρέα με καπνό από κάποιο κακοστριμμένο τσιγάρο. αυτά σκέφτεσαι κοιτώντας τα χέρια σου που τρέμουνε και το μυαλό σου, σαν ξεχαρβαλωμένο βιουμάστερ προσπαθεί να ταξινομήσει σε μια λογική σειρά τις εικόνες που γάμησαν την πολλά υποσχόμενη μέρα...
κάποια τηλεφωνήματα...
η "ενοχική" -από την άλλη άκρη φωνή -Να σε ρωτήσω κάτι; -Ρώτησες ήδη. τι να με ρωτήσεις; αφού θα το κάνεις έτσι κι αλλιώς -τι με ρωτάς;
και μετά η άλλα αντ' άλλων κουβέντα... άλλα λες εσύ, άλλα απαντάει ο άλλος και ρίχνει μια θλιμμένη ματιά στην πολλά υποσχόμενη μέρα που σου γύριζει σιγά-σιγά την πλάτη...
και μετά κι άλλο τηλεφώνημα -κι άλλες γαμημένες συζητήσεις... με το ίδιο ύφος. και καθώς κάνεις πως ακούς, από απέναντι, βλέπεις την πολλά υποσχόμενη μέρα να έχει καθίσει κάτω και να σε μουτζώνει με χέρια και με πόδια...
"καθρεφτάκι" σκέφτεσαι, όπως όταν κάναμε μικροί αλλά τα χέρια σου είναι απασχολημένα. το ένα να κρατάει το γαμημένο το τηλέφωνο -τι το σηκώνεις; τα χουμε ξαναπεί "κανένας δε σε παίρνει για καλό τώρα πιά" και με το άλλο να ρουφάς τον καφέ που είναι πικρός σαν ξερατό σήμερα. κι έτσι λούζεσαι τις μούτζες και δεν το λες ούτε του παπά...
ακόμα μερικές γουλιές και το φανταστικό βιουμάστερ τρίζει προσπαθώντας να ταξινομήσει τις εικόνες αλλά αυτές του την κάνουν σήμερα και ξεθωριάζουν πριν προλάβουν να καθαρίσουν...
σα να βγάζεις το χαρτί από τα υγρά εμφάνισης μέσα στον σκοτεινό θάλαμο πριν το πετάξεις μέσα στη λεκάνη. γίνεται αυτό; δε γίνεται. κι όμως γίνεται. τώρα μη ρωτάς να σου πω. κάπως έτσι είναι σήμερα όλα. κι αυτό το γαμημένο το κομμάτι. πως βρέθηκε εδώ; και γιατί το ακούω..
κι έξω πήρε πάλι να μπουμπουνίζει λες και θα βρέξει....
γαμημένη πολλά υποσχόμενη μέρα...
βάλε μουσική
και δε γαμιέται και η μέρα; έτσι κι αλλιώς όλες ίδιες είναι. εκτός κι αν σήμερα, βρέξει στ' αλήθεια_
.jpg)
