ΜΙΑ ΠΑΛΙΑ ΒΟΛΤΑ ΜΑΖΙ ΣΟΥ ΘΥΜΑΜΑΙ.
ΤΗΝ ΟΜΙΛΙΑ ΣΑ ΧΝΩΤΟ ΑΛΟΓΟΥ ΣΤΟΝ ΠΑΤΟ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ
ΠΟΥ ΚΟΛΛΟΥΣΕ ΤΑ ΧΕΙΛΙΑ.
ΣΤΟΝ ΠΑΓΟ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ ΠΟΥ ΕΣΒΥΝΕ ΤΑ ΔΑΚΡΥΣΜΕΝΑ ΣΟΥ ΜΑΤΙΑ._
....την τελευταία φορά που ονειρεύτηκα ξύπνησα ξανά ιδρωμένος.... περπατούσα σε ένα σοκάκι, ίσως και να ήταν απόγιομα. δεν έχει σημασία, ο χρόνος άλλωστε, σαν έννοια δεν υφίσταται αλλά στα όνειρα ποτέ δεν έχει σημασία... ονειρεύτηκα πως με είχε δαγκώσει φίδι στην αριστερή γάμπα... το φίδι δεν το είδα ποτέ, ένιωσα όμως πάνω στη γάμπα μου το τσίμπημά του και στο όνειρο ήξερα πως ήταν φίδι... ήθελα λέει να πάω σε ένα Νοσοκομείο, κάπου αλλά δεν ήξερα πως και αντί αυτού, έβγαλα το κορδόνι από κάτι παλιά, ξεσκισμένα, μαύρα AllStar που φορούσα κι έδεσα το πόδι σφιχτά λίγο πιο πάνω από το τσίμπημα... Η πληγή είχε γίνει μαύρη και είχε φουσκώσει. Προσπαθούσα να κάνω να πεταχτεί το Δηλητήριο από μέσα, πιέζοντάς την... Μάταια όμως... δεν κατάφερνα τίποτα όσο κι αν πίεσα. θυμάμαι που ευχήθηκα να είχα πάνω μου ένα νυστεράκι για να την τρυπήσω αλλά στα όνειρα ποτέ δε συμβαίνει αυτό... sokratis malamas to oneiro
άλλαξε σκηνικό...
βρέθηκα να περπατώ στο ίδιο σοκάκι κι ετοιμαζόμουν, λέει, να κατέβω τα σκαλοπάτια... ξαφνικά, βρέθηκα αντιμέτωπος με μια αγέλη σκυλιών που έρχονταν απειλητικά προς το μέρος μου... άρχισαν να μου επιτίθενται και παραπάτησα... έτσι όπως έπεσα, βρήκα ένα κεραμίδι και το έσκασα στη μούρη του πρώτου. Το κεραμίδι δεν έσπασε και χτύπησα αλλά δύο με αυτό, εξουδετερώνοντας τα Παραπάτησα κι έπεσα. ο σκύλος έπεσε πάνω μου. με μια δεύτερη κεραμιδιά τον απώθησα και... .... όπως είπα και στην αρχή, ξύπνησα ιδρωμένος.... Ακόμα προσπαθώ να θυμηθω αν τα σκυλιά που μου επιτίθεντο είχαν τρία κεφάλια ή αν έρχονταν τρία - τρία... και... αναρωτιέμαι.... αφού με τσίμπησε φίδι... γιατί δε με έπιασε πανικός... αλλά θα μου πεις: όνειρα είναι, τι περιμένεις; δεν ξέρω τι περιμένω, ίσως τα όνειρα να είναι η ζωή μας σε ένα παράλληλο σύμπαν, ίσως πάλι.....
...τώρα πια, τα Μεσημέρια δεν κοιμάμαι, παλιότερα κοιμόμουν... όμως, από τη στιγμή που άρχισα να βλέπω όνειρα, το σταμάτησα κι αυτό... τώρα πια, τα Μεσημέρια μ΄αρέσει να ανεβαίνω στη μηχανή και να βολτάρω στην εθνική, άσκοπα... χωρίς ιδιαίτερο προορισμό και χωρίς ταχύτητα... για να απολαμβάνω και το ταξίδι... τα τοπία έχουν μία τελείως διαφορετική όψη καθώς τα παρακολουθώ από τους καθρέφτες της μηχανής. σε κάνουν να θέλεις να χαθείς... δε γίνεται όμως να τα παρακολουθήσω για αρκετή ώρα, υπάρχει και ο κίνδυνος να καταλήξω σε κανά χαντάκι, οπότε τους ρίχνω κλεφτές, νοσταλγικές ματιές... Γιατί νοσταλγικές? μα... είναι ερώτηση αυτή τώρα? αφού την αμέσως επόμενη στιγμή θα έχουν χαθεί από το οπτικό μου πεδίο. θα πάψουν να υπάρχουν και την επόμενη φορά που θα τα συναντήσω ξανά το φως του ήλιου, οι σκιές κλπ δε θα είναι ποτέ ίδιες... κάτι σαν το δαχτυλικό αποτύπωμα ένα πράμα.... αν με πιάνεις....
τα Μεσημέρια που δε βολτάρω, βρίσκομαι στο σπίτι και φαντάζομαι βόλτες με χαμηλή ταχύτητα (άνοιξέ την, τη την έχεις τη μηχανή;) σε τεράστιους αυτοκινητόδρομους ... άλλες φορές πάλι, νοσταλγώ τη Θάλασσα... τη Θάλασσα δεν την επισκέπτομαι τώρα, το Πράσινό της χρώμα δε με δελεάζει πλέον κι έτσι προτιμώ να την έχω στη Μνήμη μου έτσι όπως τη γνώρισα: αθώα... Αθώα??!! καλά, μη γελιόμαστε κιόλας, έτσι όπως θα ήθελα να είναι...
τα Μεσημέρια στο σπίτι πολλές φορές μοιάζουν ατελείωτα. ίσως και να είναι, δεν ξέρω αλλά πάλι, ο Χρόνος σαν έννοια δεν υφίσταται... ίσως και να νομίζω εγώ πως είναι ατελείωτα... εκείνες τις φορές λοιπόν, βολτάρω στο σπίτι, βόλτες ατέλειωτες σε μέρη που κανένας δεν έχει φανταστεί.. τα κενά τα γεμίζω με συνοδεία καφέ, τσιγάρων και μουσικής... ό,τι πρέπει για να γεράσει το δέρμα σου μια ώρα γρηγορότερα -για-τα-δυο-πρώτα-λεω- αλλά προς το παρόν δεν υπάρχει φόβος, δείχνω μικρότερος απ' ότι στ' αλήθεια είμαι... καλό αυτό.
Το κείμενο, διαβάζεται υπό τους ήχους του Crossing Line
κομμάτι που υπάρχει στο δίσκο The Big Fall του Cayetano
... περπατούσαμε με τα χέρια χωμένα βαθιά στις τσέπες σε έναν κακοφωτισμένο δρόμο.... το καράβι, είχε δέσει στη Λισσαβώνα και θα μέναμε εκεί για αρκετές μέρες. Στην ουσία, δεν είμαι σίγουρος πως ήταν η Λισσαβώνα, απλά, έχω αυτήν την εντύπωση... Τον "Φίλο" που ήμασταν παρέα δεν τον γνώριζα, ούτε θυμάμαι πώς είχε τύχει και περπατούσαμε μαζί...
Όμως... γνωριζόμασταν... χαζεύαμε τις "βιτρίνες" και τις κοπέλες... εγώ, σαν ιδιότροπος, έψαχνα το Ένα, αυτό που θα μου έκανε "κλικ""Well, Ι' m in kind of a hurry" βασικά... βιάζομαι λίγο
μουρμούριζα συνεχώς, τόσο ώστε να με ακούω μόνο εγώ χωρίς όμως να καταλαβαίνω γιατί σκεφτόμουν στα Ελληνικά και μουρμούριζα στα Αγγλικά..."Come on, let's get out of here!" Έλα, πα να φύγουμε από δω!
Ο "Φίλος" με τραβούσε από το μανίκι, τον λοξοκοίταξα..."Whoever loses, pays for the liquid..." Ο Χαμένος πληρώνει τα ποτά....
είπε και στο μυαλό μου, "έσκασαν" εικόνες ασπρόμαυρες από τα παιδικά μου χρόνια στο χωριό, τότε που τρέχαμε ποιος θα φτάσει πρώτος στη Βρύση... Ο Τελευταίος κουβαλούσε τα παγούρια με το Νερό..."Why don't you come up and see me sometimes, sweetie?" Γιατί δεν περνάς να με δεις καμμιά φορά, γλύκα?
Η Φωνή ήταν γλυκιά και βραχνή σαν της Jennifer Tillyστο Getaway, ενδόμυχα, ήθελα να της μοιάζει κιόλας..."Don't forget, you owe me 25 dollars..." μην ξεχνάς, μου χρωστάς 25 δολλάρια....
Τη φωνή της Συνείδησης νομίζω πως μόνο εγώ την άκουσα... χωρίς να είμαι σίγουρος όμως...
"... And 25 dollars just waiting for you...." .... και εικοσιπέντε δολλάρια σε περιμένουν....
Η Φωνή του Παλιάτσου, ακούστηκε μεταλλική και ύπουλη...
Σα να με προσκαλούσε.... Ο "Φίλος", ακόμα με κρατούσε από το μανίκι..."Don't forget...""Don't forget..."
Η Φωνή της Συνείδησης, μου σφυροκοπούσε τα μηνίγγια....."Just wait till i get my hands on a few..." Περίμενε να πάω να κερδίσω μερικά...
έλεγα μέσα μου ξανά και ξανά.... Για κάποιο λόγο, δεν ήθελα να να με ακούσει ο "Φίλος" σκεφτόμουν όμως τόσο δυνατά που ένιωσα σα να με άκουσε... Για λίγο ήταν λες και ζούσα σε ένα παράλληλο σύμπαν... σα να αιθεροβατούσα, σα να είχα πάρει το πιο εκλεκτό Μανιτάρι και να πετούσα στα Σύννεφα..."Come on, let's get out of here!" Έλα, πα να φύγουμε από δω!Η Φωνή του "Φίλου"με συνέφερε... Τον άφησα να με παρασύρει μαζί του.... Βγήκαμε από τα "Σκοτάδια".....
Ακόμα και σήμερα, δεν είμαι σίγουρος πως ήμασταν στη Λισσαβώνα Όμως, είμαι σίγουρος για όλα τα υπόλοιπα... _____________________________________________________ Ιστορία, βασισμένη στους στίχους του κομματιού Crossing Line του Cayetano από τον δίσκο The Big Fall_
UPDATE: Τα sets από δω και στο εξής θα ποστάρονται εδώ_ (Στα δεξιά σας είναι ¡¡)
Τα sets των δύο προηγούμενων ημερών, Παρασκευής 9 + Σάββατο 10 Ιούλη
Friday july 9 - Coincidences
Συμπτώσεις που τελικά αποδεικνύουν (σε μένα τουλάχιστον) για κάτι -μια θεωρία- που είχα σκεφτεί παλιότερα (αλλά ποτέ δεν έγραψα εδώ, θα-το-κάνω-κι-αυτό-κάποια-στιγμή) και ίσως κάποια στιγμή μιλήσουμε και γιαυτές τις συμπτώσεις Προς το παρόν, έχω τρομερό πονοκέφαλο...
...μόνο και μόνο ενώ τσέκαρα δύο φορές την τσάντα, ξέχασα να πάρω τον εξωτερικό δίσκο, είχα όμως πέντε (¡¡¡¡) αναφτήρες στις τσέπες μου (έναν σε κάθε μία)
DETAiLS
Trackz: 90 Start Time: 21:48:10 Duration: 05:49:53 File Size: 320.68MB Release Date: Saturday July 10. 2010 Size: 320.7 MB (convert from WAV w/iTunes @ 128 kbps) Track ID: Listen here
Some Trackz
Robbie Robertson - Unbound (start) Wax Tailor - Que Sera dIRE sTRAITS - Money For Nothing (Giants Dubstep Remix (Η κακιά-άσχημη επιλογή της βραδιάς-το κομμάτι δεν υπάρχει πλέον στους σκληρό μου) Cayetano & Serafim Tsotsonis - Driva Man feat. Abbey Lincoln Stereo Nova - Volta Me Tin Piouzi (Instrumental) Smokey Bandits - A Son's Lament Boozoo Bajou - Farsattel (Idjut Boys dub) * Timmy Thomas - Why Can't We Live Together (Peter Visti Edit) * Andreya Triana - A Town Called Obsolete Parov Stelar - Hurt Renos Xaralampidis - Ta Hsyxa Bradia
.... κι όσο ετοίμαζα τη χθεσινοβραδινή tracklist παρατήτρησα πως μουσικά... πετάγομαι από το ένα μουσικό είδος στο άλλο... αρκεί να κάθεται το κομμάτι καλά σταυτιά μου... Ο Πονοκέφαλος επιμένει, θα πιω ένα αναβράζον [Το]_ για ολόκληρη τρακλιστ (όποιος θέλει)... post in commentz
Βλέπω εδώ μέσα, στο blog, κάθε μέρα, περίπου 40 επισκέψεις αλλά κανένας δεν αφήνει σχόλια... θα μου πείτε κι εγώ το ίδιο κάνω όταν επισκέπτομαι άλλα blogz... Ok, πάσο... το δέχομαι σαν επιχείρημα (προς το παρόν) Όμως, άλλο θέλω να ρωτήσω, διαβάζει κανένας τα γραφόμενα ή μπαίνετε από συνήθεια? Ή μόνο για τη μουσική? να δείτε αν έχω ποστάρει κάνα new track ή αν έχω να προτείνω κάτι κλπ κλπ....
και πάλι όμως, αλλού θέλω να καταλήξω... που???? θα σας πω...
τις προάλλες, έγραφα για ένα όνειρο που είδα, μέρα-μεσημέρι και το οποίο με έκανε να σηκωθώ από το κρεβάτι αγχωμένος... η ερώτηση, έχει ως εξής: Διαβάζοντας κάποιος το όνειρο.... ...ποιο είναι το συμπέρασμα? Τι βγαίνει από το όνειρο??? Τι κατάλαβε κάποιος από αυτήν την ιστοριούλα? Αυτό θέλω να μάθω... Να δω αν συμβαδίζει η σκέψη μας_
Αααα !!! Η μουσική, έχει ελλατωθεί προς το παρόν από φόβο διαγραφής του blog... παρ΄ολα αυτά, ένα πρόχειρο, σπιτικό (όπως τα γλυκά) mix με τρία trackz_
Εννοείται πως θα σας πω στο τέλος.... των δικών σας απαντήσεων ...και είναι πολύ πιο απλή απ' ότι μπορει να βάλει ο ανθρώπινος νους_
Το κουδούνισμα του τηλεφώνου με ξανάφερε στην πραγματικότηταΓια να πω την αλήθεια, δεν είχα φύγει από 'κει, απλά, είχα μπει στο όνειρο...Το όνειρο όμως με είχε κατατρομάξει... φωτιές, σπίθες, δυστυχήματακαι μετά, μια "ομάδα" γυναικών, να καθαρίζει το δρόμο από τα συντρίμμιατου δυστυχήματος ρίχνοντας κουβάδες με σαπουνόνερο...Γλίστρησα αλλά δεν έχασα την ισορροπία μου και τότε συνειδητοποίησαπως ήμουν ξυπόλητος...
Ετοιμάστηκα να φύγω, το ρολόι έδειχνε 19:20... Σταθεροποίησα την ταχύτητα γύρω στα 80 με 90 χιλιόμετρα και τότε κατάλαβα, ίσως και να το σκέφτηκα, δεν είμαι σίγουρος πως τελικά είναι ωραίο να ταξιδεύεις με μηχανή.. και δεν εννοώ ταξίδι πάνω στις ρόδες...
Γενικά..."Ταξίδι"...
Φυσικά η επιστροφή ήταν λίγο πιο δύσκολη καθώς νύσταζα και δυο φορές, παραλίγο να βγω από το δρόμο...
σταμάτησα για φαγητό σε μαγαζί που διανυκτέρευε και στο σπίτι, αργότερα, κοιμήθηκα στην καρέκλα...
διάρκεια: 04:46:35 έναρξις: 21:41:36 τρακζ: 74 (σχεδόν) άλλα ολόκληρα, άλλα μισά κλπ χωρίς να λείπουν οι "ταρζανιές" του ζωντανού... Πάντως, αυτό που με εξιτάρει, είναι να μιξάρω ανόμοια κομμάτια, είδη κλπ...
.jpg)
