...σήμερα λοιπόν, έχοντας χάσει κάτι μέσα στο σπίτι [as usual] και ψάχνοντας να το βρω, έπεσα πάνω σε άλλα πράγματα, άσχετα.... ένα από αυτά ήταν κι ένα παλιό τετράδιο, κάτι σαν ημερολόγιο.... Από αυτό λοιπόν, σας παραθέτω ορισμένα αποσπάσματα....
Ξέρω - ξέρω...
κανένας δεν ενδιαφέρεται να διαβάσει τις μαλακίες και τα ψυχοπλακωτικά του καθενός μέσα σε ένα μπλογκ...
Επισημαίνω λοιπόν, πως όλα αυτά, περισσότερο τα γράφω για μένα και όσοι τα διαβάζουν.... απλά.... είναι τυχεροί....
αντιγράφω από τυχαία σελίδα αυτού ["αυτό" είναι το ημερολόγιο]
...Τετάρτη 25.09.1999 ώρα 20:10...
...έχει μια θλίψη το σημερινό απόγιομα....
Μέχρι απέναντι το βουνό, έχει λίγα σύννεφα πάνω στα οποία αντανακλάται ο ήλιος και γίνονται κόκκινα.
Φυσάει λίγο. Κάνει μια ευχάριστη, δροσερή ζέστη...
Σουρουπώνει...
Μέρα με τη μέρα, το καλοκαίρι, αργά μα σταθερά, χάνεται
Πέφτει ομίχλη στο απέναντι βουνό...
Τίποτα το συνταρακτικό δε συνέβη και φέτος...
Ή μάλλον, τα πάντα γύρισαν, έκαναν στροφή 180 μοιρών...
...υπάρχουν τα φύλλα μιας παλιάς εφημερίδας μπροστά μου, κιτρινισμένη από τον ήλιο και με αλλοιωμένη την υφή της από τα νερά που την έχουν βρέξει.
Μια εφημερίδα που δεν την διάβασα όταν έπρεπε.
Πολλές εφημερίδες δε διάβασα όταν έπρεπε. Πολλά δεν έγιναν την καίρια στιγμή...
...χρόνος πολύς που πήγε χαμένος. Κι ακόμα περισσότερος θα πάει. Εμείς οι άνθρωποι, ήμαστε όντα που κρίνουμε και καταλαβαίνουμε το σωστό εκ των υστέρων.
...το σκοτάδι αρχίζει να πέφτει. Οι κορυφές στο απέναντι βουνό, έχουν κρυφτεί πίσω από τα πέπλα της ομίχλης... -μπορεί να είναι και σύννεφα-
Θα κάνει κρύο απόψε... και στο μαγαζί, το καλοκαιρινό δε θα έχει τόσο κόσμο όσο τις άλλες βραδιές...
Τα φώτα του δρόμου άναψαν...
...το σκοτάδι πέφτει... καλά λέω, πως η μέρα έχει "χαθεί" μόλις ξημερώσει... ποτέ όταν νυχτώνει...
"κάθε τι είναι καταδικασμένο να πεθάνει, από τη στιγμή που γεννιέται..."
Η νύχτα είναι ξεχωριστή. και προϊονίζει το τέλος της επερχόμενης μέρας.
και οι μέρες περνούν νερό. ένας
Εκεί, ίσως και να βρει τον εαυτό του. Θα νιώσει όση θλίψη μπορεί να χωρέσει η ψυχή του. Αρχίζει να φυσάει. Τα φώτα γίνονται πιο έντονα.
Το σκοτάδι πέφτει...
Το φεγγάρι, δε βγήκε απόψε.
η φωτογραφία από την παλιά διαφήμιση
είναι από μια αφίσα που βρήκα μαζί με το ημερολόγιο
κι απλά... σκανάρισα...
Μουσική περιπλάνηση
Deepchild - No Disgrace
Above & Beyond - Home [Timewriter Remix]
.jpg)
3 σχόλια [ποστ γιουαρ]:
"κάθε τι είναι καταδικασμένο να πεθάνει, από τη στιγμή που γεννιέται..."
πόσο σωστό.
πάντα ένα μικρό ημερολόγιο μπορεί να φέρει τις περισσότερες αναμνήσεις και να δώσει τα πιο σοφά μαθήματα.
Καλό βράδυ.
αδερφέ είσαι μέγιστος...
"Εμείς οι άνθρωποι, ήμαστε όντα που κρίνουμε και καταλαβαίνουμε το σωστό εκ των υστέρων."
πόσο χρονών ήσουν όταν τα'γραφες αυτα?
παρεπιπτόντως αν έχεις κ άλλες τέτοιες παλιές αφίσες /διαφημίσης σκαναρισε τες σε υπερπαρακαλω...φτιάχνω κολάζ με παλιές διαφημιστικές εικόνες...και γενικά διάφορες εικόνες απο ημερολόγια/περιοδικά/διαφημηστικά πεταμένα στο δρόμο :P
ευχαριστώ τα μαλα!! καλημερες...
Μερικοί άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν ποτε το σώστο ή κανουν πως δεν το καταλαβαίνουν ωστε να κρυψουν το στοιχείο της επιλογης με πρόσχημα την άγνοια...
Η μέρα δεν χάνεται ποτέ,σκεψου πως όταν την βλεπεις να χάνεται και να ερχεται το σκοτάδι,εχει παει να γινει μερα καπου αλλου σε αλλα μάτια.Σκέψου τα άλλα μάτια...οπως εμεις διαβαζουμε εσενα και τιποτα δεν παει χαμένο..κρικοι μιας αλυσίδας....
Post a Comment