[:idriga]

θά μπορούσα νά γράφω γιά ώρες

μή σού πώ γιά μέρες

λέξεις καί λέξεις

λέξεις πάνω στίς λέξεις 

λέξεις μέσα στίς λέξεις

..γιά τό "Βότρυς-Ναπολεόν"

μέχρι τόν τότε μπάρμαν πού πλάκωσε στά

μπουνίδια έναν πελάτη γιά τήν τιμή τού κονιάκ

 

θά μπορούσα νά σού βάλω καί κανά κομμάτι

από τίς παρακάτω κασσέτες

-μέ κασσέτες παίζαμε τότε μουσική-

αλλά χεράκια έχεις, τά βρίσκεις άν θέλεις

 ..θά σού δώσω όμως ένα κομμάτι 

πού μού άρεσε εκείνη τήν εποχή καί πού τό ζητούσα

από τούς djs όταν δέ βρισκόμουν εκεί.

Lamont Dozier - Going To My Roots

ΥΓ: μιά μέρα νά πούμε και για 

τόν τάκη τον βέσπα
ΥΓ1: rem.orange crush 

[ink_on_fingers]

μία κάθετη φωτογραφία

κάτι πού μάλλον δέ συνηθίζω

δέ γαμιέται όμως

συνεχίζουμε...

θυμάται μήπως κανένας που είχαμε μείνει;

όχι αλλά καί νά θυμόταν

σιγά μήν έμπαινε στη διαδικασία να

το αναφέρει ή να ασχοληθεί μαζί του.

για ακούστε κάτι:

jesus acosta the professionals guajida 

(αργύρη, εσύ όxι)

ακούστατε;

μπά, ε;

καλά...

συνεχίζω..

☂

πολλά πράγματα στή διάρκεια 

τής πορείας μας

σε αυτόν τόν κόσμο μπορούν

να μας προκαλέσουν ανάμικτα

συναισθήματα,

είτε λυτρωτικά, είτε αγχωτικά.

σκεφτείτε (βάζω δύσκολα, ε;)

τί ανακατατάξεις μπορούν να φέρουν στή ζωή μας

τα ημερολόγια, οι παλιές φωτογραφίες ή 

οι φωτογραφίες γενικά, τα τρένα (ποιά;)

τά παράθυρα μέ θέα στά όνειρα,

μιά κουβέντα γιά ποίηση 
(μέχρι να 'ρθει ο άκυρος κι όλα
νά πάνε περίπατο) 
και για 

αταίριαστες μουσικές 
μιάς καί τό 'φερε η κουβέντα

άκου κί αυτό:

Osmar Milito Quarteto Forma - O Bofe

(αργύρη, τόλμα καί σύ)

☂