το προηγούμενο βράδυ ονειρεύτηκα ότι βρισκόμουν στην κορυφή
μιας ψηλής, τσιμεντένιας σκάλας κι ότι ήταν άνοιξη
κι απέναντι ήταν ο ήλιος που μόλις έβγαινε από την κρυψώνα του.
έριξα μια ματιά στη σκάλα και ήταν μια ευθεία που δεν έβλεπα
να κατλήγει κάπου αλλά εγώ ήμουν στην κορυφή
κι απο απέναντι έσκαγε ο ήλιος όπως σου είπα κι αυτό
ήτανε κάτι, όσο να πεις.
μετά, έβγαλα από το τσεπάκι του πουκάμισου ένα στριφτό τσιγάρο,
κάπως στραπατσαρισμένο αλλά τη δουλειά του την έκανε,
το άναψα μ' έναν ξελιγωμένο ζίππο και πήρα μια βαθειά ανάσα
που ένιωσα τη νικοτίνη μέχρι τα νύχια των ποδιών!
Το πρωΐ που ξύπνησα είχε μείον 5° C και οι βρύσες δεν έβγαζαν νερό.
Φέτος και καλά, στολίσανε -έτσι για αλλαγή του είπε
-ένα πρασινο δεντράκι πάνω στο τζάκι.
Για στολίδια, του έβαλε μερικά αρωματικά ελατάκια τριγύρω.
Με το που τελείωσαν οι γιορτές κι εκείνη έλειπε στη λαϊκή,
αυτός, άναψε ένα τσιγάρο -στριφτό, στραπατσαρισμένο που το
τράβηξε από το τσεπάκι του πουκαμίσου του,
το άναψε με μια κάφτρα από το τζάκι και φύσηξε τον καπνό
μέσα σε αυτό κι ευχήθηκε να μη μυρίζει το σπίτι γιατί
ποιός άντεχε τη γκρίνια της μετά!
Με το που κάπνισε τα μισό, την άκουσε στη σκάλα.
Πέταξε το τσιγάρο στο τζάκι...
το πράσινο δεντράκι με τα αρωματικά ελατάκια
ήταν αυτό που το ακολούθησε
αυτές τις μέρες, το blog κλείνει γύρω στα 7 xρόνια ύπαρξης
και από τα πρώτα ποστ -τότε, το μακρυνό 2007 δεν έχει μείνει
σχεδόν ούτε ένα.
ήτο η άσχετη πληροφορία μιας και η επισκεψιμότητα που
έχει είναι σχεδόν ανύπαρκτη αλλά αυτό δεν πάει να πει
ότι θα το αφήσω κι έρμαιο του διαδυκτίου, έτσι δεν είναι;
έτσι, έτσι..
χαίρομαι που συμφωνούμε.
♬
.jpg)
