θα 'ναι, δε θα 'ναι κανά δυο μήνες, μπορεί και παραπάνω, συν-πλήν
και πιθανόν πρωΐ σαββάτου -ή κυριακής. πίναμε καφέ. Εγώ κι ένας από τα παλιά που και είχαμε καιρό να βρεθούμε και να τα πούμε κι όλα αυτά που συμβαίνουν όσο περνά ο καιρός και μεγαλώνουμε και μαγαλώνουν και οι αποστάσεις μεταξύ μας.
Το τράβηξα όμως πολύ και δεν είναι αυτό το θέμα μας.
Μέσα σε διάφορα που λέγαμε λοιπόν και χωρίς πολλές - πολλές περιστροφές
μου είπε πως με κάποιον τρόπο -αυτό δεν το διευκρήνισε κι ας επέμεινα-
βρέθηκε στο blog
σε τούτο που διαβάζεις τώρα, ναι, τι κοιτάς; περίμενες κανά άλλο;
είπε πως το έφαγε αρκετή ώρα -μπορεί και πρώτες πρωϊνές- να δγιαβάζει και να χαζεύει φωτογραφίες... συζητήσαμε κι άλλα -δεν αφορούν ούτε το ποστ-
και κάποια στιγμή έκανε την ερωτηση-κλειδί: Όλα αυτά που γράφεις, τα κρατάς γραμμένα σε χαρτί ή απλά υπάρχουν στον ιστό; -ιστό και μόνο, του απάντησα και μερικά, στην προσωρινή μου μνήμη τα οποία αν δεν τα ξεχάσω αμέσως μετά, τα ξεχνάω σε δυο-τρεις μέρες αργότερα...
μου ανάλυσε το αρνητικό του πράγματος, σκέφτηκα και γω πόσα και πόσα blogz έχουν πάει περίπατο ή έχουν σβηστεί, χαθεί κλπ και μαζί τους κι όλα όσα φιλοξενούνταν εκεί μέσα. Καταχώνιασα το περιστατικό σε κάποιο κουτάκι στο βάθος του μυαλού μου, πέρασε ή ώρα αφού τη σπαταλήσαμε σε άλλα θέματα, πιο ανούσια και πιο ανώδυνακι έφυγα.
Καλά μέχρι εδώ; Μην απαντάς, θα σου πώ εγώ. Κάλλιστα...
Το περιστατικό το κουβέντιαζα με την Α. Την ξέρεις, από προηγούμενα ποστ. μην ξεφεύγουμε συνεχώς από το θέμα.. το κουβέντιασα λοιπόν μαζί της και δεν είπε και πολλά αλλά δυο μέρες μετά σκάει με ένα τετράγωνο κουτί, περιτίλιγμα κι όλα τα σχετικά του δώρου, ξέρεις... κάποια καχυποψία αρχικά, σκίσιμο περιτυλίγματος στη συνέχεια κι από μέσα ξεπρόβαλλε ένα μάυρο κατάμαυρό moleskine.... για να γράφεις τα απομνημονεύματά σου, μου κάνει....
Εν κατακλείδι, η κουβέντα με τον τύπο που λέγαμε στην αρχή του πόστ και το moleskine της Α. σήμαναν τη στασιμότητα του blog καθώς τα περισσότερα καταχωρούνται εκεί μέσα και μετά... άντε να κάνεις αποκρυπτογράφιση του γραφικού μου χαρακτήρα για να τα βάλεις στο blog. Βάλε και το γεγονός ότι είχαν να γράψω σε χαρτί πάνω από 10 χρόνια (ολογράφως: δέκα) και στην αρχή, όσο να πεις δυσκολεύτηκα κομματάκι. Άσε που δε θυμόμουν όυτε το γραφικό μου χαρακτήρα. Πρόβαρα δυο-τρεις μέχρι να αποφασίσω ποιός μου κάνει καλύτερα στο μάτι.
Αυτά λοιπόν...
Καλό καλοκαίρι_
Ps: scroll down
το κομμάτι που ακολουθεί μπορείς να το θεωρήσεις
από τα αγαπημένα μου για φέτος,
πράγμα παράξενο επειδή δύσκολα βγάζω κομμάτια "αγαπημένα"
μαζί με αυτό εδώ (name your price)
...κι αυτό για το ποστ
.jpg)
