just three days_

Siouxsie And The Banshees - Arabian Knights

...πρώτα τους άκουσε και μετά τους είδε. Για την ακρίβεια όχι αυτούς. Άκουσε το βαθύ μουγκρητό της παλιάς κόκκινης μονοκύλινδρης R26 BMW. Είχε εδώ και κάμποση ώρα βγει έξω από καλοκαιρινό μπαράκι κι απολάμβανε το ποτό ακουμπισμένος στην κάσα της πόρτας με τον έναν ώμο και το άλλο χέρι -ως συνήθως- χωμένο βαθιά μέσα στην τσέπη. Κοιτούσε τα κουνούπια και τα μυρμήγκια με φτερά που συνωστίζονταν στη απέναντι λάμπα και συναγωνίζονταν ποιο θα πεθάνει πρώτο.
Το φως τον είχε μαγνητίσει. Κοιτούσε χωρίς να το βλέπει όμως. 
το φως και τη σκιά του...
Σχήματα... και η μηχανή να σέρνεται στην άσφαλτο μετά από μια παραβίαση stop...
Είχε προλάβει και είχε πηδήξει από τη σέλα. Ούτε είχε καταλάβει πως είχε συμβεί -όσες φορές το είχε σκεφτεί -να πηδάει από τη σέλα δηλαδή, νόμιζε πως ήταν δύσκολο -μη σου πω ακατόρθωτο
—Την έκανα τη μαλακία μου σκέφτηκε την ώρα που έσκαγε στην άσφαλτο. Η παλιά μονοκύλινδρη R26 BMW με το κόκκινο ντεπόζιτο
είχε καρφωθεί στην πόρτα ενός ταξί και την είχε σκίσει σα να ήταν από χαρτί. Όλα είχαν ξεκινήσει από τσακωμό —όπως γινόταν άλλωστε τον τελευταίο καιρό συνέχεια. Ήθελε να την πάει βόλτα με την R26 BMW, αυτός ανένδοτος: στη μηχανή γυναίκες δεν ανεβαίνουν, δεν πα να είναι η μάνα μου. Και μετά είχε φύγει βουρλισμένος. Βουρλισμένος ήταν και νωρίτερα, απλά τον είχε φέρει στα όριά του —όπως γινόταν άλλωστε τον τελευταίο καιρό, που λέγαμε και παραπάνω.
Άλλαξε πόδι και βολεύτηκε καλύτερα στην κάσα της πόρτας. Από μέσα η Σούζη μιλούσε για Αραβικές νύχτες —έτσι ήθελε να πιστεύει κι όχι για ιππότες και τέτοιες μαλακίες,
γνώρισε το δίσκο από τα τριξίματα, ήταν ο δικός του —να θυμηθώ να τον πάρω φεύγοντας, σκέφτηκε και ήπιε μια γουλιά από το ποτό του.
Έριξε μια ματιά στο δρόμο. το τεράστιο φανάρι της μοτοσυκλέτας φώτιζε όλο το τοπίο.
Δεν έδινε τη μηχανή σχεδόν ποτέ σε άλλους. Αυτό το καλοκαίρι δεν ήξερε και τι είχε γίνει και όλοι είχαν κάνει τη βόλτα τους, μερικοί παραπάνω από μία. Ποτέ γυναίκες όμως κι αυτός, όταν τον φορτώνονταν να τις πάει βόλτα ή οτιδήποτε τις πάσαρε σε άλλους με καινούργια μηχανάκια. Κι αυτός —όπως πάντα, μόνος.
Νωρίτερα, τον είχε παρακαλέσει να του δώσει τη μηχανή.
—Τσιγάρα θα πάω να πάρω ρε φίλε κι έρχομαι.
Κάθονταν δίπλα από τον ντιτζέη. θες η μουσική, θες που δεν άντεχε να τον ακούει να τον παρακαλάει...
—έξω είναι, το κλειδί πάνω στο φανάρι, μην πέσεις...

Με το που έφτασαν κοντά, παραλίγο να του πέσει το ποτήρι από το χέρι. Ερχόταν καμαρωτός
—και όχι μόνος...
Η κοπέλα με το αγορέ μαλλί τον κοιτούσε με μάτια που γυάλιζαν.
—Είδες που τελικά έκανα βόλτα με τη μηχανή σου; Και δεν ήθελες να με κάνεις...
Ήπιε μονορούφι το υπόλοιπο ποτό του, βούτηξε το κλειδί από το χέρι του φίλου του και πήγε στο μπαρ να πάρει ένα άλλο..
Στα ηχεία She Lost Control... Παρήγγειλε και βολεύτηκε όρθιος. Η Κοπέλα με το αγορέ ήρθε δίπλα του, άσπρο πουκάμισο, τζιν παντελόνι, σανδάλια, κατάμαυρα, γυαλιστερά μάτια και μαυρισμένη από τον ήλιο.
Κάθισε δίπλα του, στο σκαμπό, βολεύτηκε και γύρισε προς το μέρος του χαμογελώντας.
Μισογύρισε κι αυτός, πριν του πει οτιδήποτε, έσκυψε προς το μέρος της, έπιασε ένα κουμπί από το λευκό πουκάμισο, το ξεκούμπωσε και σφύριξε στο αυτί της
—Πάμε μια βόλτα έξω από εδώ;
—Με τη μηχανή;
—Μη βιάζεσαι να πανηγυρίσεις, με τα πόδια θα πάμε, της είπε ξεκουμπώνοντας ένα ακόμα κουμπί...
Δε μίλησε. Κατέβηκε από το σκαμπό και τον πήρε από το χέρι, στο τσακ πρόλαβε να πάρει και το ποτήρι μαζί του.
Βγήκαν, απέναντι στη λάμπα ο συνωστισμός δεν είχε χαλαρώσει.
Άφησε το χέρι της και άγγιξε το φανάρι της κόκκινης μονοκύλινδρης R26 BMW.
Κάπως έτσι, γνώρισε την Αλεξάνδρα, τη μηχανή την πήρε την επόμενη το απόγιομα.
Στο ραντεβού με την Αλεξάνδρα δεν πήγε.
Τρεις μέρες μετά, η μηχανή χτύπησε πιστόνι. Δεν την έφτιαξε ποτέ.
Μια βδομάδα μετά, σκοτωνόταν σε τροχαίο κι ο φίλος του. Στην κηδεία δεν πήγε.
Την Αλεξάνδρα της είδε στα χρόνια που ακολούθησαν δυο φορές όλες κι όλες και τις δύο δεν τη γνώρισε
Του μίλησε πρώτη —όπως πάντα άλλωστε και φυσικά δεν τον πίστεψε πως δεν τη γνώρισε_
based on a true story_


Bembeya Jazz National — Petit Sekou
Gramatik — In My City
Viridiana — My Hapiness (feat. M.Day)
HOLLY Golightly — There's An End
JOE Simon - Drowning In The Sea Of Love (Cayetano Edit) free DL
Joe Simon — Drowning In The Sea Of Love
Talking Heads — Swamp

chamber_

AUditors DOmination - Crazy System Mr Presidente

downloadmp3

Διέσχιζα λέει, ένα τεράστιο θάλαμο με βρώμικα τζάμια και δεκάδες κρεβάτια -όλα μονά- στρωμένα ομοιόμορφα με διάφορα πράγματα στα πόδια τους. Αρβύλες, όπλα, σακίδια σε γήινες αποχρώσεις. Ο θάλαμος είχε τεράστιο διάδρομο και ήξερα πως είχα ξαναπεράσει από κει, επειδή όλα μου φαίνονταν αφενός γνώριμα, αφετέρου είχα μια εικόνα στο λίγο μυαλό που μου είχε απομείνει να τα έχω όλα αυτά από αριστερά μου και τον ήλιο να διαθλάται μέσα από τα βρώμικα τζάμια και τώρα, λογικά επέστρεφα αφού όλα αυτά ήταν στα δεξιά μου. Αριστερά ένας πλινθόκτιστος τοίχος απροσδιορίστου χρώματος με έκανε να μην θέλω να χαραμίσω δεύτερη ματιά. Ο διάδρομος τώρα, ήταν σαν το λιμάνι της Πάτρας στο σημείο ανάμεσα στο σταθμό των τρένων και των λεωφορείων -αν ξέρεις για τι μιλάω. Κι εγώ επέστρεφα από τη μεριά των ΚΤΕΛ όπου υπήρχε λέει, μία τουαλέτα την οποία μόλις είχα επισκεφτεί αλλά ήταν τουαλέτα αξιωματικών και κανονικά δε θα έπρεπε να βρίσκομαι εκεί.
Είχε μια λεκάνη σε σχήμα κοχυλιού αλλά δεν ήταν αυτό που με είχε εντυπωσιάσει τόσο, όσο το γεγονός ότι είχε και μπιντέ ταυτόχρονα αλλά και το ότι ήτανε μέσα στη βρώμα. "κοίτα οι πούστηδες πολυτέλειες" σκέφτηκα -και αμέσως μετά "δε γαμιούνται, κιόλας", ρίχνοντας μια ματιά έξω από την πόρτα που είχα αφήσει ανοιχτή όλην αυτή την ώρα, και στο βάθος του διαδρόμου.
Άδειος!
Ήξερα όμως πως υπήρχαν...

Επέστρεφα λοιπόν από την μεριά των ΚΤΕΛ της Πάτρας, που λέγαμε και παραπάνω διασχίζοντας το βρωμερό διάδρομο και σέρνοντας στο κατόπι μου και τραβώντας το από το καλώδιό του, ένα παμπάλαιο καλοριφέρ το οποίο με το ζόρι ισορροπούσε πάνω στις ξεχαρβαλωμένες του ρόδες.
Σταμάτησα να μιλήσω σε κάποιους -τελείως άγνωστοι φυσικά αλλά στο όνειρο λέει, τους ήξερα. Έπιασα κουβέντα ζητώντας πληροφορίες για ένα μπαράκι που έπαιζε λέει, γαμάτη μουσική και ήταν μερικά τετράγωνα παραπέρα. Όσο μιλούσαμε κοίταζα τον ήλιο που ξεψυχούσε ανάμεσα από τα βρώμικα τζάμια του θαλάμου, σκίασα τα μάτια μου με τα χέρια και προσπάθησα να φέρω στο νου μου παλαιότερα φωτεινά ηλιοβασιλέματα.
Ηλιοβασιλέματα από μέρες που είχαν φως.
Λαμπερές.
Όπως το φως στις καμένες από αυτό φωτογραφίες που βγάζαμε όταν ήμασταν παιδιά, χιλιάδες χρόνια πριν.
Μπορείς να θυμηθείς; Αν ναι, έχεις εικόνα αλλιώς χρησιμοποίησε τη φαντασία σου.
Με όλα αυτά λοιπόν, άφησα από τα χέρια μου το καλοριφέρ που έσερνα μαζί μου σα σκυλί, ίσως και να το ξέχασα κιόλας.
Το θέμα είναι πως τα καλοριφέρ -στο όνειρο- ήταν απαραίτητα για τη νύχτα αλλά είχα στο μυαλό μου πως τη νύχτα θα την περνούσα στο μπαράκι με τις γαμάτες μουσικές, μερικά τετράγωνα παραπέρα.
Κι έτσι, δεν έδωσα και ιδιαίτερη σημασία στον χοντροκομμένο και ξυρισμένο γουλί τύπο που απομακρυνόταν σέρνοντας αυτός αυτή τη φορά στα σκυλί, το ξεχαρβαλωμένο καλοριφεράκι.

Το όνειρο άλλαξε και βρέθηκα να περπατάω στα στα στενά της Πάτρας, με τα χέρια στις τσέπες ενός μαύρου-κοτλέ παντελονιού και φορώντας μια κοντομάνικη με τον Ντάφυ-Ντακ και στρατιωτικό αμπέχονο με σηκωμένους γιακάδες από πάνω.
Είχα φτάσει στο μαγαζί, έκανα να κατέβω μερικά σκαλάκια που οδηγούσαν στην είσοδο
Στ΄αριστερά, μια γλάστρα με μαντζουράνα.
Δεν πρόλαβα να πατήσω στο τρίτο σκαλοπάτι. Ένα χέρι, σα να με αγκάλιασε από το στήθος και μου έκοψε το δρόμο.
"φίλε κλείσαμε" η φωνή σφύριξε στο δεξί αυτί μου και η ανάσα του βρώμαγε
"μα παίζει μουσική"
"για σένα έχουμε κλείσει -μην ξαναπατήσεις εδώ"
Σήκωσα τους ώμους κι έπαιξα με το ζίππο στη δεξιά τσέπη...
Γύρισα στο σπίτι -ναι, καλά λέω -στο σπίτι -όνειρο ήτανε άλλωστε
ανέβηκα τις σκάλες και μπήκα στο ηλιόλουστο από τον πρωϊνό ήλιο, δωμάτιο.
Άφησα την πόρτα ανοικτή.
Πάνω στο τραπέζι υπήρχαν σωρό λογαριασμοί και η ασφάλεια της μηχανής
σε ένα φάκελο τσαλακωμένο, βρώμικο λες και είχε πέσει σε λούμπες, σκισμένο
και ανοιγμένο.
"Λεφτά για πέταμα" σκέφτηκα και τα πέταξα στα σκουπίδια
Βγήκα έξω από την ακόμα ανοικτή πόρτα, κάθησα στα σκαλάκια,
έστριψα κι άναψα το πρώτο τσιγάρο της μέρας με τον ήλιο να με τυφλώνει.
στα δεξιά το τηλέφωνο που κουδούνιζε με επανέφερε στην πραγματικότητα_

Tsopana Rave - Dose Oti Exeis - CD RIP
Palyrria - Ikariotikos (Dry Mix) - CD RIP
Mode Plagal - Pikrodafni (...Ena Blues) - CD RIP
Kristi Stasinopoulou - Amorgiano Mou Perama -CD RIP
THE HEAVY - Short Change Hero
PALOV - Troubles (feat. Lady Faye)

decisions_

Tim Buckley - Pleasant Street

Download mp3

το προηγούμενο βράδυ ονειρεύτηκα πως κάποιος έπαιρνε αποφάσεις για μένα και για τη ζωή μου σα να μην ήμουν μπροστά. Ήταν τόσο σίγουρος κανόνιζε μέχρι και τις επιμέρους λεπτομέρειες.
Εγώ απλά άκουγα και ήταν σα να μην είχα φωνή

Μετά βρέθηκα σ' ένα ηλιόλουστο μέρος -σαν παραθαλάσσιο μαγαζί κι ετοίμαζα καφέδες.
Πέρασε και η μητέρα μου από κει.
Ούτε που θυμάμαι το λόγο.
Της έφτιαξα ένα φραπέ μέτριο σε πλαστικό και ήμουν σε δίλημμα -να τον κεράσω ή όχι;

Μετά δε θυμάμαι τίποτα απ' όσα ακολούθησαν...

Το επόμενο πρωΐ, με το που ξύπνησα, ετοίμασα έναν καφέ, έστριψα ένα τσιγάρο, κάθισα αναπαυτικά στην πολυθρόνα και πήρα τηλέφωνο ακυρώνοντας όποιες συνεργασίες πήγαιναν να προκύψουν χρησιμοποιώντας κάποια ηλίθια δικαιολογία_

Horace Andy - Use This Dub
17 hippies - el dorado
Flamingo Star - Make My Day
SU - 6 Feet Under
PALOV And Panama Cardoon - Berimbau