και τίποτα άλλο.
Δε θυμάμαι από που ερχόμουν...
Τράβηξα για το γνωστό, κακόφημο Ξενοδοχείο.
Θυμόμουν, από την προηγούμενη φορά, πως οι τιμές ήταν καλές..
μπήκα και κατευθύνθηκα προς τη ρεσεψιόν. Το Ξενοδοχείο ήταν κατάφωτο
σα να γινόταν κάποια βεγγέρα και γεμάτο κόσμο. Καλοντυμένο....
"Κάπου θα βολευτώ" σκέφτηκα
Στη ρεσεψιόν, απλά ζήτησα ένα χώρο για να περάσω το βράδυ. Δε ζήτησαν ταυτότητα,
άλλωστε δεν είχα, αλλά και την προηγούμενη φορά δεν (?) είχαν ζητήσει.
Κατέβηκα τις σκάλες και προχώρησα στο βάθος του διαδρόμου. Υπήρχε θυμόμουν,
ένα μακρόστενο δωμάτιο ακριβώς στο τέλος του, με μια ξύλινη, διπλή Πόρτα,
δύο κρεβάτια στα αριστερά αυτής, τρία ή τέσσερα απέναντι και διαγώνια,
αριστερά της, ένα ντουλάπι γεμάτο με οδοντόκρεμες Kolynos και Colgate,
πολλές οδοντόκρεμες... (!!!!)
Μπήκα, κι έπιασα το κρεββάτι στ' αριστερά της Πόρτας.
Έβαλα μουσική από το mac και ξάπλωσα με τα ρούχα
και τα χέρια σταυρωμένα πίσω από το κεφάλι...
Ακούστηκε φασαρία και η Πόρτα άνοιξε...
"Αντίο ησυχία.." σκέφτηκα...
Μπήκαν μέσα δύο γκομενίτσες κι ένας τύπος.. Όλοι τους, μικρότεροι
από μένα.
"Θα μείνουμε εδώ" μου είπαν. Τους κοίταξα χωρίς να τους βλέπω
και δεν απάντησα αλλά μάλλον δε με έβλεπαν...
Οι γκομενίτσες, έπιασαν τα δύο κρεββάτια απέναντι μου και αριστερά
κι ο τύπος το διπλανό μου. Αριστερά κι αυτός...
Οι γκομενίτσες γδύθηκαν από τη μέση και πάνω κι άρχισαν να περιφέρονται
γυμνές μέσα στο δωμάτιο σα να μην υπήρχα...
Η μία, μπήκε σε μια τουαλέτα στα αριστερά του δωματίου κι αυτή,
που δε θυμόμουν καν πως υπήρχε...
Η άλλη, ξάπλωσε κι άρχισε να χαϊδεύεται, ενώ ο τύπος στ' αριστερά μου,
είχε βγάλει τα "σύνεργα" κι άρχισε να στρίβει μπάφους...
Δεν πρόλαβα να σκεφτώ κάτι, την προσοχή μου την τράβηξε
ένας θόρυβος από την Πόρτα. Άνοιξε κι ένας τύπος μεγαλύτερος από μένα
και ψηλός, μπήκε στο δωμάτιο και χωρίς να μιλήσει, έπιασε
το κρεββάτι απέναντι από την Πόρτα, αγνοώντας τις γκομενίτσες
που χαϊδεύονταν στο διπλανό από αυτόν κρεββάτι
Σε λίγο τον ξέχασα...
Ο τύπος δίπλα μου, είχα αρχίσει να κάνει κι αυτός το ίδιο, ενώ
με το άλλο χέρι, προσπαθούσε να ανάψει δυο τσιγαριλίκια ταυτόχρονα...
Με κοίταξε, τον κοίταξα κι εγώ χωρίς να μιλήσω...Ακούστηκε μια φωνή από την Ψηλό που είχε μπει νωρίτερα
και είχα ξεχάσει την ύπαρξή του..."Κάντε ό, τι θέλετε ακόμα και μπάφους αλλά αφήστε με να κοιμηθώ..."
Κοίταξα προς το μέρος του. Ήταν ανασηκωμένος ακουμπώντας στο κεφαλάρι του κρεβατιού
καπνίζοντας ένα τσιμπούκι με έναν άοσμο καπνό κι από αυτό, έβγαινε μια γαλάζια λάμψη..
Δεν πρόλαβε να μιλήσει κανένας. Άνοιξε η Πόρτα και δύο τύποι με κουρεμένα κεφάλια,
χοντροί, βρωμιάρηδες κι ελαφρά ντυμένοι,
σα Ρώσοι μπράβοι μου φάνηκαν, θυμάμαι,
μπήκαν μέσα και κατευθύνθηκαν προς τα κρεβάτια των
κοριτσιών, που στο μεταξύ τα είχαν ενώσει...
Ξάπλωσαν ανάμεσα σε αυτές και άρχισε μια παρτούζα την οποία
δεν προλάβαινα να παρακολουθήσω Ο άλλος δίπλα, συνέχιζε να αυνανίζεται
και να προσπαθεί να ανάψει τα τσιγαριλίκια..
[...] σα να είχε περάσει κάμποση ώρα....
Οι "Ρώσοι" σηκώθηκαν ο ένας βγήκε κι ο άλλος στμάτησε στο ύψος του κρεβατιού μου..."Δε νομίζεις πως είναι ώρα να την κάνεις από δω μέσα"? μου είπε
Δε μίλησα,"Θα χρειαστούμε όλο το Χώρο, πρέπει να φύγεις, όταν γυρίσουμε να μην είσαι εδώ"
Έγνεψα καταφατικά, ενώ στο μυαλό μου ερχόταν η εικόνα
πως στη ρεσεψιόν δεν είχαν ζητήσει ταυτότητα...
Άρχισα να τα μαζεύω, έκλεισα το mac κι έψαχνα την τσάντα του με όλα τα
υπόλοιπα συμπράγκαλα για να το βάλω μέσα. Στο κρεβάτι ήταν το sleeping bag μου.
Δε θυμόμουν πως είχε βρεθεί εκεί..
Το στόμα μου είχε ξεραθεί, η τσάντα πουθενά, άρχισα να ψάχνω τα υπόλοιπα κρεβάτια.
Τίποτα...
Κατευθύνθηκα προς το ντουλάπι με τις οδοντόκρεμες. Το άνοιξα, είχε μέσα τεράστια
δέματα με κεριά, σε όλα τα χρώματα. Για μια στιγμή απόρησα με την ποσότητα των κεριών...
Η τσάντα μου, πουθενά. Το στόμα μου στέγνωνε όλο και περισσότερο...
Ο Ψηλός, γύρισε και μου είπε:"Γιατί τους άφησες και σου μίλησαν έτσι? Πρεζόνια είναι, τους "έχεις"..."
"Μήπως είδες μια μαύρη τσάντα πλάτης?" αντιγύρισα τη ερώτηση"Τους είδα που ψαχούλευαν στο κρεββάτι σου την ώρα που σε είχε πάρει ο ύπνος", μου είπε.
Δεν το θυμόμουν αυτό. Να έχω αποκοιμηθεί..."Ίσως την πήραν αυτοί..." συνέχισε...
Η Πόρτα άνοιξε, μια "γρια" σαν γρια τσατσά, πουτάνα, μπήκε κι έριξε μια ματιά στο χώρο
"Ακόμα εδώ είναι.." φώναξε προς τα πίσω... Κάτι ειπώθηκε που δεν άκουσα..."Δε γίνεται να το ζω αυτό.." σκέφτηκα. "Όνειρο βλέπω..."
.... και πετάχτηκα πάνω. Το ρολόι στον τοίχο, έδειχνε 5: 27. Το φως που έμπαινε μέσα
με έκανε να καταλάβω πως ήταν απόγιομα και πως δεν είχα κοιμηθεί πολύ...
Το στόμα μου ήταν στεγνό, προσπάθησα να ηρεμίσω, άνοιξα το ψυγείο και ήπια νερό
από το μπουκάλι... Έκανα ένα κρύο μπάνιο κι έφτιαξα ένα σκέτο φραπέ να πιώ..."Γαμημένα όνειρα ώρες - ώρες..." είπα δυνατά κι έβαλα να ακούσω μουσική.
__
φωτογραφίεσ από την ταινία του Ντένη Ηλιάδη, Hardcore
Raphael Saadiq - It's A Shame
Timewarp inc - diskotekk
i got you on tape - somersault money your love remix
.jpg)
