(στίχοι του Πάρη Μήτσου,song: Rising, cd: Deja Vu του Μιχάλη Νικολούδη)
Rising:
There, you are more afraid when you are born. Than when you are dying.
Since you just live inside your mind.
To consolate your lonely soul. Children, sorrowful children of a lesser God.
Stars, extinguished stars, on a cloudy black sky.
You are forgotten by people, by justice and by Gods.
Is there any hope remained? Our lifes surrounded by barries and wires.
So just alone you command your fate.
(φωτογραφία δική μου. το φεγγάρι να
ανατέλλει, απέναντι από μπαλκόνι μου.
φωτό από την προηγούμενη 10ετία)
Εκεί φοβάσαι πιό πολύ να γεννηθείς. Απ' ότι να πεθάνεις.
Αφού μονάχα μέσα στο
μυαλό σου ζεις, την έρημη ψυχή για να ζεστάνεις.
Παιδιά ενός κατώτερου Θεού.
Άστρα σβησμένα συννεφιασμένου ουρανού.
Σ' έχουν ξεχάσει άνθρωποι, νόμοι και Θεοί, σε τι πιά να ελπίζεις;
Συρματοπλέγματα κυκλώνουν τη ζωή. Μόνος τη μοίρα σου ορίζεις.
Rising - cd rip
.jpg)
