[:M31]: July 2008

12/7/08 - 5:41 μ.μ.

Περίμενα να έρθει το Σάββατο [σήμερα δηλαδή] για να πάω να "λιώσω" στην παραλία και μόλις ήρθε, με έπιασε μια ατονία που δεν είχα κουράγιο, όχι να πάω στη θάλασσα αλλά ούτε καφέ να σηκωθώ να φτιάξω !!!!
Έτσι έμεινα σπίτι ακούγοντας μουσική από το πισι και χαζεύοντας στον κυβερνοχώρο στάζοντας συνέχεια ιδρώτα....
_._
Βέβαια, μετά από πάάάάρα πολύ καιρό -2 χρόνια σχεδόν- πήγα πριν τρεις μέρες, για μπάνιο στον Καϊάφα...
τίποτα δεν έχει αλλάξει [λέμε τώρα] ΑΛΛΑ και τίποτα δεν είναι όπως παλιά....

ΤΙΠΟΤΑ ΟΜΩΣ
Κι όσοι από σας θα πάτε -και λέγοντας "όσοι", εννοώ αυτούς που δεν πολυσυμπαθούν τα κοσμοπολίτικα, μη χέσω, μέρη και παραμένουν νοσταλγοί...- θα το δείτε αυτό ιδίοις όμμασι.

Ένα μέρος όπου παλιότερα έσφυζε από ζωή, κίνηση, κόσμο κλπ, τώρα, έχει αποκτήσει "θυρωρό", ιδιόκτητα πάρκινγκ, πουθενά τουαλέτες, ούτε ντουσιέρες κι από πάνω έχουν το θράσος και ορισμένοι να απαγορεύεται στο μέρος αυτό το ελεύθερο κάμπινγκ θεωρώντας τους "σκηνίτες" ως τη μεγαλύτερη πληγή της περιοχής... και υπεύθυνους -πάλι μη χέσω- για τις περσινές φωτιές....

Μα ήμαστε [το γράφω με ήτα, εντάξει;] με τα σωστά μας? Ποιος είναι τόσο κουτός ώστε να βάλει φωτιά και να κάψει το σπίτι του?

Νομίζω, κανένας, άρα, κάποια λάκκο έχει η φάβα και όχι λακκούβα
Τάφρο ολόκληρη.

Εικάζω εγώ τώρα πως αυτή η προσπάθεια περιθωριοποίησης του Καϊάφα αποσκοπεί στο να πηγαίνει ο κόσμος σε μέρη που έχουν "οργανωμένες παραλίες".
Αυτή όμως είναι μια άποψη δική μου, χωρίς να μπορώ να αποδείξω κάτι και μη μπορώντας να βρω κάποια άλλη αιτία για την εγκατάλειψη μιας τόσο [πρώην] υπέροχης παραλίας.

Πάντως ακόμα και τώρα, μετά από καιρό, μόλις πάτησα το πόδι μου στην άμμο, σαν στο σπίτι μου ένοιωσα και είπα μέσα μου:

-"Εδώ ήμαστε"