Τακτοποιούσα το γραφείο -δεν ξέρω τι μ' έπιασε-
και κάτω από κάτι χαρτιά, σιντί,
κασσέτες (ναι, υπάρχουν ακόμα κασσέτες)
κι ένα σωρό άχρηστα πράγματα, βρήκα ένα βιβλίο
που με είχε στοιχειώσει για 5 ολόκληρα χρόνια.
και κάτω από κάτι χαρτιά, σιντί,
κασσέτες (ναι, υπάρχουν ακόμα κασσέτες)
κι ένα σωρό άχρηστα πράγματα, βρήκα ένα βιβλίο
που με είχε στοιχειώσει για 5 ολόκληρα χρόνια.
Τη ΓΚΕΜΜΑ του ΔΗΜΗΤΡΗ ΛΙΑΝΤΙΝΗ
Ένα βιβλίο που το διάβαζα ανελλιπώς και κάθε φορά που το διάβαζα όλο και διαφορετικό νόημα έβγαζα!!!
Για τον Δημήτρη Λιαντίνη, ας μη γράψω τίποτα... Άλλωστε υπάρχουν ένα σωρό στον κυβερνοχώρο. Για το έργο του, τη ζωή του, σχεδόν τα πάντα....
Η Γκέμμα, είναι το τελευταίο βιβλίο του Δημ. Λιαντίνη, κάτι σαν το κύκνειο άσμα του...
Το όνομά το πήρε από τον αστερισμό Βόρειος Στέφανος.
Βόρειος Στέφανος sive Corona borealis donavit Venus illa Ariadnam, inter Bootem et Herculem jacet, vere videtur et aestate, a constellationis vocatur Gemma. Gemmae spatia siderum 71 anni lucis.
#σελ 145
... η χρυσή οδηγία κάθε αγωγής κλείνεται στην πρόταση: η ζωή μας είναι υπόθεση δύσκολη και τραχιά Απέναντι σε κάθε χαρά που δοκιμάζουμε, στέκεται αναγκαία και μια ισόποση λύπη. Ο άνθρωπος που δεν πληρώνει την κάθε ηδονή του με ίση σε ποσότητα αλγηδόνα, ζει μια ζωή αφύσικη.. Δηλαδή ψεύτικη ως τη ρίζα της. Και ότι θα ρθει η μέρα, o dies irae που λέγανε, που αυτή την ψευτιά θα την πληρώσει με τον αφανισμό του απ' τον πλανήτη μας.
Εγώ,
θυμάμαι,
διάβαζα και ξαναδιάβαζα μετά μανίας την παράγρφο "Νέκυια"Το ταξίδι του ανθρώπου, μέσα στον άνθρωπο, το ταξίδι του ανθρώπου μέσα στον εαυτό του, μέσα στην ψυχή του, στους φόβους του...
Νέκυια....
.... να ζήσεις ζωντανός σε όλη τη ζωή σου τη γνώση και τη λύπη του θανάτου σου εδώ στον απάνω κόσμο...
...ότι ενώ ζεις αυτό που είσαι, δηλαδή το ζωντανός του σήμερα, ταυτόχρονα ζεις κι αυτό που δεν είσαι, δηλαδή το νεκρός του αύριο....
...ενώ υπάρχεις, ταυτόχρονα δεν υπάρχεις...
...ο Δάντης δεν εκατέβηκε στην Κόλαση. Η ιδική του νέκυια είναι μια στυγερή αλληγορία της επίσκεψης που έκανε στο Γεντί-κουλέ της ψυχής μας...
Όσο έγραφα τα άνωθι, άκουγα τον δίσκο του
Θανάση Παπακωνσταντίνου
Στην Ανδρομέδα και στη Γη
Ο δίσκος στον οποίο οφείλει το όνομά του
το παρόν ιστολόγιο !!!
Θανάσης Παπακωνσταντίνου - Ανδρομέδα
Το βιβλίο
11/5/08 - 8:32 μ.μ